Naar de film
1958. Helemaal vooraan op de slee zit ik (kind met capuchon in licht
jasje). Achter mij houdt mijn broer Victor me vast. Links weer mijn zus
Evie. Anton weer voor haar. Van de kinderen ken ik niemand meer. Daar
was ik te klein voor. Van Nelly Hoen hoorde ik dat de grote jongen met
kuif in het midden achter haar broer Frans Hoen is, dus de jongste zoon
van de pensionhouder.
Foto in de sneeuw voor het hotel. Op deze foto staan van mijn
familie alleen mijn broer Anton en zus Evie. Vooraan links. Anton
staand, Evie zittend ernaast.
de huidige migranten moet dit nog een veel
zwaarder proces zijn.'
Welk publiek hoop je met deze film te
bereiken?
Hetty: 'In de eerste instantie de Indische ge
meenschap. Ik denk dat met name de oudere
generatie zich getroost zal voelen door deze
film.'
Jasper: 'Na een van de previews kwam er zelfs al
een vrouw op me af die ons bedankte omdat ze
haar verleden nu eindelijk een plaats kon geven.'
Hetty: 'Na al die jaren... Toch denk ik dat deze
film op een goed moment komt: de mensen
leven nu nog, ze kunnen hun verhaal nog
vertellen, de archiefbeelden zijn nog net niet
vergaan en het verdriet is nu eindelijk weer
enigszins bespreekbaar. Mensen zijn echt
blij dat ze hun hart hebben kunnen luchten.
Dat komt trouwens ook door mijn broer
Leonard die achter de camera staat. Hij weet
zichzelf en de camera praktisch onzichtbaar
te maken, waardoor mensen veel makkelijker
praten. Bovendien scheelde het natuurlijk
ook dat ze wisten dat ik in hetzelfde schuitje
heb gezeten. Gedeelde smart is halve smart,
dat merkte ik echt.'
Merkten jullie er tijdens het maken van
deze documentaire iets van dat jullie tot
een verschillende generatie behoren?
Jasper: 'Soms zijn er scènes die ik in de eerste
instantie niet zo interessant vind, zoals die van
een vrouw die gaat uitleggen hoe de botol
tjebok werkt. Wat mij betreft mocht dat eruit,
maar Hetty wilde het er per se in houden en
bij de voorvertoningen zag ik dat ze gelijk had:
de mensen rolden bijna over de grond van
het lachen. Ik stond versteld. Ik kende dat hele
gebruik niet, dus ik had die voorpret niet.'
Hetty: 'Tijdens het monteren verbaasde
het me ook dat Jasper Indische woorden
als soesah en pedis niet begreep. Op zulke
momenten realiseer ik me ineens hoe Indisch
ik op bepaalde vlakken ben en hoe Hollands
ik Jasper blijkbaar heb opgevoed. Sommige
Indische gebruiken of uitdrukkingen zijn voor
mij namelijk zo gewoon dat ik niet eens hoor
dat ze niet-Nederlands zijn. Daarom is het
ook zo goed om samen met Jasper te werken;
de film moet immers ook voor niet-Indische
mensen te volgen zijn. We hopen heel erg dat
die ook zullen komen kijken. Het is overigens
niet een grote klaagzang op de Nederlanders
hoor. Tijdens de voorvertoningen werd ook
door de Belanda's heel veel gelachen. Het is
echt een tragikomische film geworden.'
In afwachting van de landelijke première begin 2009, wordt op zondag 12 oktober 2008
de film Contractpensions- Djangan Loepah vertoond tijdens het culturele dagprogramma
'Repatriëring uit Nederlands-Indië' op het Arnhemse landgoed Bronbeek. Het is een
herhaling van het programma van 16 maart 2008. Voorafgaand aan de film wordt Hetty
Naaijkens-Retel Helmrich geïnterviewd. De dag begint om 10.00 uur. Een Indisch buffet
en bezoek aan het museum Bronbeek zijn inbegrepen. Let op: er is geen kaartverkoop ter
plaatse! Inschrijven voor het dagprogramma a 22,50 kan alleen met een formulier, op
aanvraag bij mw. N. Bosman per telefoon 026 - 376 35 78 (maandag, dinsdag, donderdag)
of per e-mail: kumpulan_bronbeek_evenementen@yahoo.com Inschrijving kan tot 4
oktober. Er zijn maximaal 250 plaatsen beschikbaar.
De film Contractpensions- Djangan Loepah zal vanaf begin oktober in de filmhuizen te
zien zijn. Voor meer informatie zie: www.scarabeefilms.com of www.contractpensions.nl
september 2008 45
27-08-2008 14:49:52
Moesson #3 September.indd 45
