1/
Andere voorouders
Indo wordt van Javaanse adel
boeken cd's dvd's sites nieuwtjes de voorgalerij 0
Marscha Holman
is 25 en gaat iedere
maand op zoek naar
het Indische - of
toch niet - in zichzelf
en anderen.
Peter en Margot Steenmeijer
De susuhunan van Surakarta heeft afgelopen 28 juli de Indi
sche Nederlander Peter Steenmeijer tot de Javaanse adelstand
verheven. De 61-jarige directeur (Indonesië) van de Nederlandse
Oorlogsgravenstichting ontving de adellijke titel voor zijn inzet
voor het behoud van cultureel erfgoed en het verbeteren van de
Indonesisch-Nederlandse betrekkingen.
Susuhunan Pakubuwono de dertiende benoemde Peter tot 'Kan-
jeng Raden Tumenggung', de Javaanse adellijke titel op het niveau
van regent. Zijn echtgenote Margot Steenmeijer heeft de titel van
'Kanjeng Mas Ayu' ontvangen. 'We werden volledig verrast dat wij
ook een onderscheiding mochten ontvangen van de susuhunan',
sprak Peter Steenmeijer. De uitreiking vond plaats tijdens een
grote ceremonie in de kraton van de susuhunan, in het centrum
van Solo. Duizenden leden van adellijke families in Java woonden
de ceremonie bij. Ook leden van de Soekarno-familie behoorden
tot de aanwezigen. Tijdens de ceremonie voerden dansers uit de
kraton eeuwenoude Javaanse dansvoorstellingen uit, waarna di
verse Javaanse edellieden toespraken in het hoog-Javaans gaven.
Het echtpaar Steenmeijer woont al enkele jaren in Jakarta.
Peter Steenmeijer is verantwoordelijk voor het behoud van de
erevelden in Indonesië en ontvangt jaarlijks grote groepen fami
lieleden van Nederlandse gesneuvelden, tijdens de zogenoemde
pelgrimsreizen, georganiseerd door de Oorlogsgravenstichting.
Op Java bevinden zich zeven Nederlandse erevelden, onder
beheer van de Oorlogsgravenstichting. Ook honderden Javanen
bevinden zich onder de
24.000 slachtoffers van de
strijd in Nederlands-Indië.
(Jan Lepeltak)
Mijn kleine zusje is blond. Vroeger dachten mensen dat ik haar
oppas was. Ik ben ook bijna acht jaar ouder. Tegenwoordig schat
ten mensen haar achtentwintig en mij negentien, dus de op-
pasvariant horen we niet zo vaak meer. Nu vragen mensen: 'Kan ik
jouw vriendin wat te drinken aanbieden?' Als grote zus sta ik dat
overigens uiteraard nooit toe.
Mijn zusje heeft geen Indische vader. Ik wel. Het grappige is dat ik
me nooit echt heb gerealiseerd dat zij dus ook helemaal niet In
disch is. Dat blonde haar had een aanwijzing kunnen zijn, maar ja,
we verschillen wel in meer dingen: zij is dyslectisch, ik dol op taal,
terwijl zij weer een rekenwonder is en ik dyscalculie heb. En dat is
serieus het enige enorme verschil dat ik kan bedenken. Bovendien
heeft dit voor zover ik weet weinig met onze etnische achter
grond te maken. Of hoewel, ik zie opeens een geweldig verband
tussen het cultuurstelsel en cijferblindheid, maar dat moet nog
maar eens wetenschappelijk onderzocht worden.
Hoe dan ook, het was het volgende voorval dat mij voor het eerst
in achttien jaar attendeerde op onze verschillende herkomst: Ik
durf nooit zo heel goed esoterische winkels in. Ik ben altijd als de
dood dat ik daar iemands karma omgooi of per ongeluk een man
tra breek. Bovendien is mijn allergrootste angst dat ik met een
rustgevende 'brainsession' cd van Ad Visser thuiskom. Maar, wat
gezegd moet worden, is dat ze daar wel vaak hele mooie juwelen
hebben. En dat had ik nou net nodig als cadeautje voor één van
mijn vriendinnetjes. Ter ondersteuning vroeg ik mijn zusje mee.
Met haar samen durf ik immers alles.
In de winkel, met kirrende dolfijnenmuziek op de achtergrond,
aanschouwden wij vierduizend ringen. Allemaal even prachtig
(en gezond! Tijgeroog schijnt geweldig te helpen tegen astma!).
Maar, eveneens een overeenkomstige eigenschap: mijn zusje en ik
konden niet kiezen. Wanhopig keerde ik me even af van de ringen
en liet ik mijn blik langs de glimmende Boeddha's gaan. Mijn oog
viel opeens op een ontzettend mooi en lief beeldje. Dat was het!
Dat zou mijn vriendin fantastisch vinden! 'Meneer', vroeg ik, 'hoe
veel kost dat beeldje van dat grappige aapje?' Er viel een stilte,
ook de dolfijnen zwegen. 'Dat is een Indisch voorouderbeeldje,
mevrouw.' Even overwoog ik nog over Darwin te beginnen, maar
ik was wijs, trok mijn portemonnee en stond even later met zusje
en Indische voorouder buiten.
'Mars, ik ben zo blij dat jij dat zei! Stel je voor, als ik dat had
gezegd, was ik echt zo'n botte Hollander geweest, jij bent alleen
maar een onervaren Indo!'
september 2008 7
Moesson #3 September.indd 7
27-08-2008 14:45:43
