'Bryan is een kind dat
net als elk ander van televisie,
auto's en muziek houdt'
fictieve romans, omdat we willen uitblinken
in het specialisme. We willen ons blijven
onderscheiden.' Het uitgangspunt is het kind
en dan in de breedste zin van het woord.
'Iedereen is een kind. Elk kind wordt ouder en
bij elke fase horen bepaalde problemen. Het
begint met zwangerschap, of beter gezegd
met het niet zwanger kunnen worden, en het
eindigt met de dood. Van kind én ouder,' legt
Erik uit.
Down is geen 'downer'
Zoon Bryan was zoals gezegd de aanleiding
voor hun grote boekenavontuur. Drie maan
den na zijn geboorte kregen Brenda en Erik
te horen dat Bryan het syndroom van Down
had. Erik vertelt over die periode: 'Bij Bryan
kwamen we er laat achter dat hij Down had.
We zagen het niet direct, omdat hij er Azia
tisch uitzag - net als Brenda - en daarbij vind
je als ouder je kind hoe dan ook prachtig.
Een 'Down-koppie', dat had hij ook niet echt.
Achteraf denk je: hoe kon je zo blind zijn
dat je het niet zag, maar we zaten op een
roze wolk denk ik.' Ook Brenda had het niet
door. Ze merkte wel dat er iets niet helemaal
klopte, maar aan Down werd niet gedacht.
'Ik ben thuis bevallen en toen Bryan was ge
boren was hij heel donker en had een beetje
scheve oogjes. Ik dacht nog: dat heb ik goed
gedaan. Een echte Indo! Tegenwoordig is hij
overigens heel licht en is z'n broertje Joshua
de Indo. Hoewel, beide mannen hebben de
Indo-instelling: wat vandaag niet komt, komt
morgen wel. Maak je niet druk. Dat is wel
lastig bij Bryan, want die is al trager door
z'n Down en dan heeft hij ook nog eens die
zogenaamde Indische mentaliteit!
Later bleek dat het consultatiebureau al
vermoedens had. Het waren kleine dingen
als een scheve pink en z'n scheve ogen. Het
bureau stuurde de kleine Bryan daarom
met een smoesje - bloedarmoede - naar de
huisarts. Brenda zocht daar op dat moment
niets achter, want zelf heeft zij dat al jaren.
34 Moesson
De huisarts vertelde ze vervolgens dat het
bureau vermoedens van Down had en dat
hij die vermoedens bevestigde. Brenda: 'Heel
gek, op dat moment dacht ik alleen: Oh.
Hij vroeg of ik niet geschrokken was, maar
we hadden toch al het idee dat er iets met
Bryan was. Maar mijn wereld stortte niet in.'
Erik vult aan: 'Nee, maar het was ook niet
het leukste nieuws. Je weet niet wat je kan
verwachten en verwachtingen die je hebt,
moet je bijstellen. Je bent hartstikke blij met
hem, maar je hebt wel tijd nodig om het
een plek te geven.' Het kreeg inderdaad een
plaats en het stel wilde graag nog een kindje.
'Ik heb me bewust niet laten testen, want ik
dacht: Als het zo is, dan is het zo. Natuurlijk
was het wel een gespannen zwangerschap,
want je hoopt dat het gezond is. En dat was
het gelukkig ook. En de derde, Caitlin, is ook
gezond.'
Bryan is een vrolijke en rustige jongen. Toch
is de opvoeding niet altijd gemakkelijk, vindt
Erik. 'Hij kan niet praten en is niet zindelijk.
Dat is wel lastig. En hij loopt weg. De deuren
moeten hier altijd op slot, want Bryan is twee
keer weggelopen. Ik ging naar de Gamma
om hout te kopen, draaide me om en weg
was hij. Nergens in de zaak te vinden. Hij
stond ergens onder een viaduct.' Brenda
herinnert zich de eerste keer dat haar oudste
wegliep nog goed. 'Hij liep vanuit huis naar
de rijksweg en stak die over. Waar ze 80 km/u
rijden! Ik kon hem nergens vinden en belde
de politie. Anderhalf uur later vonden ze hem
bij de weg. Dat was enorm schrikken. Hij
heeft misschien het verstandelijk vermogen
van een kind van 2, maar is wel tien keer zo
snel en sterk!' Ondanks dat, is Bryan een kind
dat net als elk ander van televisie, auto's
en muziek houdt. Dat laatste zit echt in z'n
genen, want ooms, broer en zus zijn ook al
lemaal muziekfreaks. Hij deelt zelfs de liefde
voor K3 met zus Caitlin. Bryan zit sinds kort
op voetbal. 'Hij zit letterlijk óp voetbal, want
hij zit tijdens de training meer op het veld
dan dat hij rent', lacht Brenda.
Eigen uitgeverij
Met hun ervaring en inmiddels vergaarde
kennis, zijn Brenda en Erik een klankbord
voor andere ouders. Dit willen ze graag een
grotere rol laten spelen. 'We hebben het van
de week gehad over een weblog om ouders
bij elkaar te brengen. Waar ze ervaringen
kunnen uitwisselen en vragen kunnen
stellen.' Erik vindt het een bijdrage leveren
aan de dialoog. 'Wij hadden moeite om
informatie te vinden. Dan praat je wel over
10 jaar geleden en internet stelde nog niet
zoveel voor. Dat is veranderd en ik heb het
idee dat we mensen helpen en ondersteunen
bij het vinden van informatie. Laatst was er
een vrouw verbaasd dat we zoveel boeken
hebben over hoogbegaafdheid. Dat zie je
nergens.'
Plannen voor de toekomst zijn er genoeg.
Brenda runde de zaak eerst in haar eentje,
maar nu helpt Erik haar. Voornamelijk met
het commerciële gedeelte. Door de groei van
Kind en Ouder ziet het echtpaar steeds meer
kansen en mogelijkheden. Erik: 'We willen
de zaak uitbreiden. We verkopen al speel- en
leerartikelen voor mensen met een beper
king en we zijn op zoek naar meer artikelen
die aansluiten bij de doelgroep. Van zonne
bril tot traplift. We hebben nu een apparaat,
een soort horloge, dat gaat piepen als je kind
wegloopt. Je kunt hem door middel van het
apparaat ook terugvinden. Daar heb je als
ouder heel veel aan.'
Brenda ziet het gebeuren dat ze volgend jaar
een uitgeverij beginnen: 'We zouden het leuk
vinden om ouders te vinden die zelf boeken
hebben geschreven. Dat zou helemaal
passen bij onze winkel en weblog, want ze
hebben gelijk een afzetmarkt. Het boek staat
in de etalage bij de juiste doelgroep.' Erik
wil het liefst de webwinkel internationaal
maken. Andere Europese landen hebben nog
geen specialistische boekwinkel. Duitsland
en Engeland zitten er komend jaar aan te
komen. Brenda ziet gelijk kansen in het
beloofde land van de commercie. 'Als je Enge
land doet, zit je ook gelijk in Amerika.' Haar
man ziet een hobbel in de weg: de verzend
kosten. 'Ach, dan zijn we zo groot, dat kunnen
we dan wel lijden!', droomt Brenda.
www.kindenouder.nl
Moesson #4 Oktober.indd 34
23-09-2008 15:36:14
