Charlotte zwijgt over
haar omstandigheden
Help Halin
Helpen
Te bang voor een afwijzing
Zittend: Wim Lumy
DOOR VILAN VAN DE LOO
Wim Lumy was marineman. In hart en nieren.
Overal geweest, alles gezien. Op de enkele
foto's uit die tijd staat een breed lachende jon
gen, die de wereld in zijn broekzak had. Buiten
beeld blijft zijn herinnering aan de begintijd
bij de Koninklijke Marine. Hij monsterde aan
zodat hij niet voor de Japanners zou hoeven
te werken. De Koninklijke Marine gaf hem een
opleiding en stuurde hem overal heen. In 1949
kreeg hij eervol ontslag, omdat toen het Korps
Indische Schepelingen werd opgeheven. Daar
stond hij, 23 jaar pas. Twee jaar ervoor was hij
getrouwd met Charlotte. Zijn geboorteland
verlaten, de zee vergeten? Wim werd Warga
Negara en ging bij de Indonesische marine.
Dat duurde tot 1957. Toen wilde hij er weg.
Later kreeg hij een stroke en HALIN zorgde
ervoor dat Wim een rolstoel kreeg. In 1999
overleed hij. Charlotte bleef alleen achter.
Huwelijk
Ze waren nooit rijk geweest, maar ze hadden
wel elkaar. Charlotte heeft Wim tot aan zijn
laatste dag verzorgd. Ze hebben nooit pensi
oen of uitkeringen aan de Koninklijke Marine
gevraagd, en iets zal er toch wel zijn? Een
beetje weduwepensioen zou al veel schelen,
want Charlotte heeft het niet breed. HALIN is
voor haar in Nederland op zoek gegaan. Op
roepen geplaatst, die slechts enkele reacties
opleverden. Een papieren gevecht met de bu
reaucratie begonnen, want als je hier iets wilt
onderzoeken, heb je héél veel uithoudings
vermogen nodig. En intussen moet je leven.
Charlotte's zusjes waren als spijtoptant naar
Nederland gegaan, zij werd Warga Negara
door Wim. Charlotte wisselt met de familie
kerstkaarten uit, om geld vraagt ze nooit. Te
bang voor een afwijzing, eigenlijk, daarom
zwijgt ze over haar omstandigheden.
Vroeger was Charlotte ook Nederlandse, en ze
36 Moesson
ADVERTORIAL -
is het nog een beetje. In haar huis te Medan
heeft ze op de kast een klein Delftsblauw
Volendammertje gezet. Het is iets van vroeger,
iets van Nederland. Een klompje staat er ook,
net als een kleine windmolen van hout. Ze
spreekt de taal, want vroeger thuis spraken
haar vader en moeder Nederlands met de tien
kinderen. Al lang geleden, maar wat is het
Indonesië gebleven. Ze waren toch getrouwd.
Nederland heeft ze nog nooit gezien, de reis is
zo duur.
Sinds de oprichting in 1955 ondersteunt de
Stichting HALIN voormalige landgenoten die in
Indonesië zijn gebleven door omstandigheden.
Het geld hiervoor komt vooral van mensen
snel gegaan, de oorlog en de internering, de
jaren met Wim, waar blijft de tijd? Ze wil niet
piekeren, want ze is positief ingesteld en wil
alleen het goede zien. Nee, in het naoor
logse Indonesië is ze nooit gediscrimineerd,
iedereen is lief voor haar. Ja, ze is een tevreden
mens, ze roeit met de riemen die ze heeft.
Die riemen komen van HALIN. De organisatie
helpt haar al tien jaar, elke maand. Met geld,
en ook een beetje met bezoek.
Door omstandigheden
Charlotte is een van de weduwen die door
HALIN bijgestaan worden. Na de Japanse
bezetting waren de huwelijkswetten nog zo,
dat de man de beslissingsbevoegdheid over
de vrouw bezat. Zij kon instemmen of schei
den. Of ze dan de kinderen meekreeg, waar
ze heen konden en hoe ze aan geld moesten
komen, viel nauwelijks te bedenken. In de
naoorlogse tijd was alles zoveel moeilijker,
en als je man het zegt... zo is Charlotte dus in
die weten: als het toen maar even anders was
gegaan, zat ik daar. Of het geld komt van hun
kinderen of van anderen, die willen helpen.
Gewoon, uit naastenliefde.
Vilan van de Loo werkt aan een boek
over de stichting HALIN.
Zoutmanstraat 23II,
2518 GL, Den Haag
www.Stichtinghalin.nl
halin@hetnet.nl
070 - 346 12 85
Liesbeth van der Heijde is elke dinsdag
middag op het kantoor. Gironummer
308 t.n.v. Stichting Hulp aan Landge
noten in Indonesië te's-Gravenhage
Moesson #4 Oktober.indd 36
23-09-2008 15:36:31
