Herdenking
boeken cd's dvd's sites nieuwtjes de voorgalerij
Oma Bertje
Dampit zoekt
Marscha Holman
is 25 en gaat iedere
maand op zoek naar
het Indische - of
toch niet - in zichzelf
en anderen.
Oma Bertje van Oest-Mensingh vertelt in haar
bundel haar levensgeschiedenis zoals alleen een
Indische dame dat kan; compleet met de uitgebreide
familie, gelukkige momenten zoals de verkeringstijd,
maar ook met de afschuwelijke belevenissen van de
bersiap-tijd.
Herinneringen van een Indische oma
door Jeane Bertha van Oest-Mensingh
Eigen beheer: ijg pagina's (paperback)
Te bestellen door 16,50 (incl. verzendkosten) over
te maken op giro 4065700 t.n.v. stichting Mediacom
municatie in Amsterdam o.v.v. Herinneringen van
een Indische oma. Vergeet uw naam en adres niet te
vermelden. Voor vragen: 020 - 662 11 41 (na 18.00 uur)
of verkoop@mediacommunicatie.nl
Woont u in Den Haag en omstreken? En heeft u wat vrije tijd
over? Dan bent u misschien degene naar wie de Stichting
Strafkamp Dampit op zoek is. Het bestuur zoekt aanvulling
om o.a. de jaarlijkse reünie te kunnen blijven organiseren.
Momenteel bestaat het bestuur uit drie mensen, en de
secretaris is al 78 jaar. Als u nu aarzelt, neem dan alstublieft
contact op! Even overleggen, verplicht tot neks!
Contact per mail: dampitkamp@orange.nl of telefonisch
Désirée Wilhelm: 06 - 18 30 72 25
Ik hoorde een tram rijden en verderop sloeg iemand hard een por
tier van een auto dicht. Toch was het stil. Gek hoe sommige verre
geluiden zoals het blaffen van een hond of het gefluit van een
vogeltje de stilte nog stiller maken. Ik keek naar mijn vader die
naast me stond. Hoewel het zwijgen iets ernstigs had, kon ik het
niet helpen dat ik moest glimlachen toen ik zag dat hij dezelfde
neurose had als ik: met zijn hand omklemde hij zijn telefoon. Niet
omdat hij snel wilde opnemen wanneer er iemand belde, maar
juist omdat hij bang was dat zijn telefoon met een schreeuw
deze gewichtige stilte zou kunnen doorbreken. Hij had zijn mobiel
uiteraard al een uur geleden eerst op 'stil' gezet en vervolgens uit
(voor het geval je niet meer weet dat je een wekker hebt gezet
midden op de dag, is dit de noodzakelijk volgorde!!). Maar mijn
vader houdt er altijd rekening mee dat er opeens toch aardstra
len bestaan die de telefoon zomaar weer aan kunnen zetten en
mocht het dan heel toevallig net zo zijn dat er iemand belt... de
gevolgen zouden niet te overzien zijn. Op dat soort zaken moet je
voorbereid zijn, vooral op momenten als deze, vandaar dat hij zijn
mobiel stevig vasthield. Ikzelf had de batterij uit mijn telefoon
gehaald. Ik kan me heus verplaatsen in de aardstraalhypothese
van mijn vader, maar je gaat mij niet vertellen dat aardstralen ook
zonder batterij een telefoon tot leven kunnen wekken. Ik was er
trots op dat ik weer eens praktischer was dan hij.
Mijn vader, zo vaak zie ik hem nou ook weer niet zwijgen. Het
stond hem wel. Toch verheugde ik me al op het gesprekje dat ik
straks na het volkslied met hem zou hebben.
'Pap, heb jij net wel aan opa en oma gedacht?'
'Nee eigenlijk. Ik probeerde het wel, maar ik was steeds bang dat
mijn telefoon af zou gaan.'
'Je had ook je batterij eruit moeten halen.'
'O ja, wat ben je toch slim, dat heb je echt van je moeder.'
'Maar pap, was je ontroerd?'
'Nou, eigenlijk dus niet tijdens die twee minuten, maar wel van
morgen toen die kinderen zo prachtig musiceerden en net tijdens
die indrukwekkende toespraak.'
Ja, zo zou het gaan. Ik dacht eraan hoe mijn vader ooit door een
stel wilde Indo's was aangevallen toen hij vertelde dat hij mij nog
nooit had meegenomen naar de Pasar Malam Besar. Nu had hij
me toch maar mooi hier mee naartoe gebracht. De wilde Indo's
konden weer opgelucht ademhalen, al gunde ik ze dat niet perse.
Daar klonk het Wilhelmus al.
'Schat, heb jij wel aan opa en oma gedacht?'
oktober 2008 7
Moesson #4 Oktober.indd 7
23-09-2008 15:32:58
