O interview
het vanzelfsprekend dat iedereen daar kwam. Na haar dood was mijn
moeder lange tijd de spil waar iedereen elkaar ontmoette. Nu mijn
ouders te oud worden, probeer ik het voor een deel over te nemen, al
was het de laatste tijd door de film veel te druk.'
Toch is deze film ook een manier om de familie bijeen te brengen,
heb ik van nabij gezien. Je nichtje Dewi van den Heuvel is de art
director van de film, je schoondochter doet er in mee, je kleinkin
deren, een andere nicht speelt weer een van de tantes, tijdens de
opnamen kwamen er steeds familieleden langs, je ouders zijn een
aantal keren op de set geweest. En tijdens de filmfestivals in Vlis-
singen en Utrecht zat er ook altijd wel familie in de zaal.
'Dat krijg je hè, met zo'n grote familie.'
Jij bent degene die ze erbij betrekt.
'Mijn beide broertjes hebben lang in Indonesië gewoond. Een woont
nu in Rome, de ander gaat binnenkort met zijn gezin naar New York.
Als ze in Nederland zijn, houden we de koempoelans bij mij. Ik heb
mijn moeder aangespoord een computer te kopen en skype er voor
haar op gezet, zodat ze dagelijks met haar kinderen en kleinkinderen
kan communiceren. Ik vind dat belangrijk.'
Ver van familie heeft meer verhaallijnen. De belangrijkste is de
zoektocht van Barbie (Terence Schreurs) naar oma Em. Een andere
lijn volgt kleindochter Astrid (Camilla Siegertsz), die kunstenares
is en een Indische tentoonstelling over de familie heeft gemaakt,
met als pronkstuk een enorme stamboom. Als Barbie haar vraagt:
waarom wil je dit allemaal laten zien, antwoordt Astrid: 'Ik wil
onze geschiedenis vertellen.' Geldt dat ook voor jou met deze film?
'Ik probeer dat al zo lang met alles wat ik maak. Mijn leraar Neder
lands op de middelbare school stimuleerde me om Indische literatuur
te gaan lezen, alleen herkende ik daar nooit iets van mijn familie
in terug. Het leek wel of we niet bestonden. Ik was gek van de Max
Havelaar, maar ik heb altijd gedacht: in dat pakket van Sjaalman ont
breekt het verhaal van de Indo. Dat heeft die Droogstoppel natuurlijk
weggegooid, en dat ga ik schrijven.'
Je afficheert Ver van familie als de eerste echte Indische speelfilm.
Verklaar je nader.
'Voor mijn eerdere werk ben ik bij heel veel Indische gezinnen thuis
geweest. In Nederland, in Amerika, in Canada, in Indonesië. En hoe ver
schillend al die families ook waren, ik zag ook duidelijke overeenkom
sten: de manier van praten, hoe ze hun huizen hebben ingericht, hoe
ze je ontvangen. Dan gebeurt er iets dat je onherroepelijk Indisch kunt
noemen. Maar bij al die bezoeken werd mij ook duidelijk: de Indische
cultuur verdwijnt. Hoe jonger de mensen waren, hoe meer er verdwe
nen was. Net zoals Nederlands-Indië is verdwenen, is dat onontkoom-
14 Moesson
DOOR RICCI SCHELDWACHT
FOTOGRAFIE ARMANDO ELLO
VISAGIE MEGAN SAUNDRA
De film Ver van familie begint met een monoloog van Oma Em
(Anneke Grönloh) die vertelt dat ze een anak kolong is. Gelukkig
weten haar kleinkinderen niet meer wat dat betekent, zegt ze.
Tijdens de repetities vertelde je dat jouw eigen oma ook een anak
kolong was. En net zoals in de film heette je oma Em en je opa
Paul. Hoe autobiografisch is het verhaal?
'Sommige dingen zijn waargebeurd, sommige verzonnen. Het verhaal
over Buddy is niet autobiografisch. Ik speel met de werkelijkheid.
Maar de oma Em in het boek lijkt veel op mijn echte oma. Ik heb dat
boek destijds geschreven om haar dood te verwerken. Ver van familie
is mijn eerbetoon aan haar en gaat over het afscheid nemen van je
familie. Als de spil verdwijnt, valt de familie uit elkaar.'
Dacht je toen je oma overleed: dit is het einde van de familie?
'Iedereen maakt natuurlijk weer zijn eigen familie. Maar je moet je
best doen om elkaar te blijven zien. Toen mijn oma nog leefde was
Moesson #5 November.indd 14
29-10-2008 11:49:57
