ook de donkerste leren koken, iets wat haar blonde zusjes niet hoefden.' 'Mijn moeder was uit het gezin, die moest Ver van familie is te zien in de volgende bioscopen: Amsterdam (Ketelhuis), Den Haag (Filmhuis), Breda (Chassé), Eindhoven (Plaza Futura), Rotterdam (Lantaren/Venster tbc), Utrecht (Louis Hartlooper Complex) en Nijmegen (Lux). Kijk voor de exacte data op www.ijswater-rocketta.nl of bel Waterfront Film Distribution 020 - 489 777 33. boven je stond te vriend houden. Dus hard werken, ijverig zijn, opkijken naar boven. En hoe verder je van de kampong woonde hoe beter, want dan stond je ook verder van de inlander. Mijn generatie is opgegroeid met verschijnselen die je als kind niet snapt. Ik mocht niet op slippers lopen, omdat je dan net een kind van de kampong was. Maar in Neder land liep iedereen op slippers, want dat was mode.' november 2008 15 baar. Dat is misschien niet leuk, maar tegelijk ontroert me dat. Eigenlijk doe ik niets anders dan wat andere schrijvers ook doen. Die houden zich bezig met de vergankelijkheid. Dat Indische is voor mij een stukje schoonheid. En ik vind het nog mooier worden als er een tekortkoming in zit. Hoe Indischen proberen vast te houden aan het verleden, aan elkaar, door het houden van reünies en koempoelans.' En dat wil jij met deze film vastleggen? 'Iets ervan, ook omdat de nieuwe generaties weinig weten. Bij de derde generatie zie je wel kinderen die hard op zoek zijn, maar die raken op een bepaalde leeftijd in paniek. Nu hun oma's zijn weggeval len, kunnen ze daar niet meer terecht. Ineens moeten ze dat Indische zelf doorgeven. Maar wat geef je door?' Vind je dat belangrijk? Dat de derde generatie de geschiedenis doorgeeft? 'Ik vind het belangrijk dat je je eigen geschiedenis kent, omdat je dan weet hoe je in elkaar zit. Dan heb je veel meer controle over eigen schappen waarvan je anders misschien slachtoffer zou zijn. Indischen komen uit een cultuur van standenverschillen die heeft geleid tot veel frustraties. Als je weet waar die frustraties vandaan komen kun je ook beter proberen daar mee om te gaan. Ik vind het zorgwekkend als ik hoor hoe Indische mensen zich negatief uitlaten over nieuwe migran- tengroepen, omdat ze die als bedreiging zien. Dat ze jaloers zijn op de aandacht die andere groepen wel krijgen. Dat heeft te maken met die standenmaatschappij van Nederlands-Indië waarin onze voorouders leefden. Indo's waren ambtenaren of zaten in het leger. En wilde je een goede positie krijgen of hogerop komen dan moest je degene die Een van de tantes in de film zegt dat zij altijd het meeste pak slaag kreeg, omdat zij de donkerste was. 'Mijn moeder was ook de donkerste uit het gezin, die moest leren koken, iets wat haar blonde zusjes niet hoefden. Een kip slachten, veren plukken, harder studeren, want de kans dat zij een goede man zou trouwen was veel kleiner dan bij die blonde zusjes.' Wat vond je moeder van de film? 'Mijn moeder vond hem mooi. De eerste keer vond ze het wel wat verwarrend, omdat ze veel herkende en elke keer moest denken: wat lijkt op ons echte leven en wat is anders? Mijn vader zei: "Je hebt het allemaal goed uitgelegd voor de mensen die er niks van weten."' Waarom is dat belangrijk voor je, dat uitleggen? 'Het is niet zozeer dat ik het wil uitleggen, als wel laten zien waarom de dingen zijn zoals ze zijn. Indische mensen hebben altijd hun best gedaan om zich aan te passen. Waar komt dat vandaan? Die aanpas sing is veel te vluchtig geweest. Veel Indische mensen hebben de weg gekozen die ze het meest gangbaar leek: zorg dat er niets op je valt aan te merken en gedraag je zo Nederlands mogelijk, whatever that may be. Dat breekt je uiteindelijk toch op. Dat inzicht wil ik mensen meegeven. Je kunt kiezen uit het beste van verschillende werelden, dat mag ook. Als je dat beseft, is Indisch zijn geen ballast meer, maar iets wat je extra hebt, een cadeau.' Moesson #5 November.indd 15 29-10-2008 12:05:23

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2008 | | pagina 15