Brieven
van de lezer
Re: Toko van der Pol
Bikkelen
Halin
Re:Halin
Mijn schoentje
Graagwilikreagerenop 'EenIndischart deco
bureautje' van Frans Leidelmeijer in de vorige
Moesson. Ini940(ikzelf nogeen kind) had
mijn vader de eerste prijs ontvangen (weet
niet meerwaarvan), namelijkhonderdgulden
te besteden bij Toko van der Pol. Deze was
gevestigd in een groot pand te Noordwijk,
Batavia. De stad waar wij toen woonden. Men
verkocht er onder andere decoratie-artikelen,
huishoudelijke zaken en het betere speel
goedassortiment. Misschien meer, zoals meu
bels, maar dat weet ik niet meer. Ik herinner
me wel goed wat wij er toen kochten, onder
meereenprachtigeglazen schaal, beschilderd
met kleurige bloemen. Ik heb die nog steeds!
Dan mocht ikwat uitzoeken: eenwinkelinteri-
eurtje van hout met allerlei vakjes en laatjes.
Ookeen schommeltjebehorendbijmijn pop
penhuis. Een kapstokje voor de kamer. Maar
dezehebbenwe reedslanggeledeninIndië/
Indonesië achter moeten laten.
Elfie Steinebach-van Reijn, Heeze
Enige jaren geleden stond er in de Moesson
een artikel over diverse spelletjes die in 'ons'
Indië werden gedaan. Zoals bikkelen bijvoor
beeld. Wat 'es', 'put' en 'glad' betekende, werd
duidelijk uitgelegd en bracht daarmee de her
innering aan dat leuke spel weer bij mij boven.
Onlangsontmoetteikmijn nieuwe buur
vrouw, die in het bezit is van een authentiek
bikkelspel. Nuzijn wij allebeinieuwsgierig
geworden hoe ook alweer de spelregels luiden
alsje tegen elkaarspeelt enereensoort
competitie van maakt. Was het zo, dat wie de
meeste bikkelsinéén handbewegingvande
grond kon oppakken, winnares werd? Of was
het juist diegene die het snelst de meeste
bikkels van één soort kon omdraaien, bijvoor
beeld in één handbeweging alle putjes naar
boven, of alle esjes? Werd dan van tevoren
met elkaar afgesproken wat de winnende
handeling zou worden? En hoe hield je dan
de score bij? Ging het dan om drie keer tegen
elkaar spelen en dan 'al'? Is er misschien een
Indische dame die zich dat nog kan herinne-
ren?Het zouleukzijn, want dankunnenwij
het spel weer naspelen. Nu niet meer in onze
tjelanamonjet opde hardevloer, maarineen
keurige 65-plus outfit waarbij onze Hollandse
pantyhoogstwaarschijnlijkuitscheurt zodra
wij de zithouding aannemen.
Tina Daniels (via e-mail)
Vooropgesteld: allewaarde-
ring en respect voor Halin.
Tochmoeten mijeenpaar
dingen van het hart over de artike-
lenserievan Vilanvande Loo.Teneerste,
de reis die Vilan van de Loo heeft gemaakt
naar Indonesië om daar Halin-'klanten' op te
zoeken en hun verhaal te horen en in Moesson
weer te geven. Is die reis op kosten van Halin
gemaakt? Zo ja, dan komt dat reisgeld niet
ten goede aan de mensen in Indonesië die
Halin zegt te willen helpen. Ten tweede, in het
Moessonnummer van september 2008 vertelt
Vilanvande Loo het droevigeverhaalover
de oude Theresia de Wall. 't Is maar goed dat
Halinkanenwilhelpen, betul. Maarooklees
ik dat de kinderen van mevrouw De Wall in
Nederlandwonen, weliswaarde laatstejaren
geen contact meer met hun moeder. Hoe zit
dat met Indischegezinnen?Is het niet zo, dat
kinderen hun moeder behoren te helpen?[...]
Kan Halin de hier in Nederland verblijvende
familieleden niet aanspreken op hun verant
woordelijkheid? Of vinden die familieleden
het wel goed zo, dat Halin de zorg voor hun
verwanten overneemt?
P.A.M. Niessen (via e-mail)
Beste Paul, dank voor je waardering voor Ha
lin. Dereiskostenvoor Vilan van de Loo komen
niet ten laste van de steunverlening. De reis is
betaalduit het budget dat Halinheeft gekre
gen van het Ministerie van VWS in het kader
vanhet project Erfgoedvoor het schrijvenvan
een boek over de achtergronden van en de
hulpverleningaande IndischeNederlanders
die in Indonesië zijn gebleven. Paul, koop het
boek dat eind dit jaar verschijnt en je zult
beamen dat de reiskosten prima besteed zijn.
Je verwijst de arme ondersteunden naar
hun familie en kennissen. Er zijn mensen die
van huis uit meekregen niet te koop te lopen
met hun armoede. Velen krijgen steun van
familie uit Nederland. Helaas zijn er in Neder
land familieleden die zich afsluiten van hun
verwanten in Indonesië. Sommige mensen
hebbendooromstandighedenhet contact
met familie verloren. Waar Halin merkt dat er
contacten zijn, tracht het die teherstellen. En
dat lukt soms. Halin heeft 1200 donateurs die
zich wel solidairtonenenHalinsteunen.Geef
je ook op!
Paul, fijndat je een ingezonden brief stuurde
aan Moesson. Je had me ook kunnen bellen,
zoals we vroeger deden. Maar je brief geeft mij
de gelegenheid vragen te beantwoorden, die
ookbijandere lezers opgekomen kunnen zijn.
Pierre Bovens, vice-voorzitter Halin
In Moesson van augustus stond mijn verhaal
'Mijn schoentje'. Dit is de bijbehorende foto
van mijn vriendin Beebs uit Australië en ikzelf,
samen met 'onze schoentjes'. Het zijn de
schoentjes die we droegen in onze kamptijd
in Oro-oro Dowo, Malang. Eerst droeg ik ze, en
toen ik eruit was gegroeid, gaf mijn moeder
de schoentjes aan Beebs. Jaren later kwam
ik erachter dat Beebs moeder een bronzen
schoentje, en Beebs het originele schoentje
nog in haar bezit had. Iets tastbaars uit een
tijdwaarnooit iets tastbaars uit terug te
vinden was. Bijgaand de foto van het mooie
moment.
Winnie Gijsing (via e-mail)
november 2008 25
Moesson #5 November.indd 25
29-10-2008 11:50:43
