lands spreekt is het ook niet echt vreemd.
Het is makkelijker om hier te integreren
dan bijvoorbeeld in Azië.' De in Hong Kong
opgeleide aromatherapeute kan het weten:
getrouwd met een expat heeft ze in vele
landen over de hele wereld gewoond. 'Maar
hier wil ik blijven', zegt Maryati gedecideerd.
'Het klinkt misschien gek, maar in Suriname,
met de meidengroep - ik noem het onze
pindagroep - voel ik me weer echt Indisch.'
Inge werd opgevoed door haar grootouders
met wie ze in 1947, op twaalfjarige leeftijd,
naar Nederland kwam. Als 'gedwee Indisch
meisje' moest ze eigenlijk niets hebben van
die 'vreselijke Surinaamse charmeurs'. Toch
werd ze, net als haar zus, verliefd op een
Surinamer, die haar in 1967 meenam naar
zijn land. Samen hebben ze er een prachtle-
ven gehad, inmiddels is ze weduwe. 'M'n man
heeft me hier achtergelaten, maar om je de
waarheid te zeggen: ik hou van Suriname.
Het heeft me heel veel geluk gebracht. Een
heel rijk, gelukkig en interessant leven. Veel
mooier dan ik elders had kunnen krijgen.
Hier wil ik wel begraven worden.' Een groter
de Indische gemeenschap een op zichzelf
staande bevolkingsgroep vormde, groeide hij
op in een omgeving waar Indo's en Indonesi-
ers één waren. 'We waren allemaal gewoon 's
lands kinderen.'
De oorlog, in zijn tienerjaren, betekende
een abrupt einde van zijn jeugd. In de vier
kampen waar hij werd opgesloten, heeft hij
dingen gezien en meegemaakt die van grote
invloed zijn op de rest van zijn leven. Toch
kan hij er vrij gemakkelijk over praten, zonder
heftige emoties.
Amerika is hij dankbaar. Hij stoort zich
dan ook aan de hedendaagse, wereldwijde
anti-Amerika houding. 'Men vergeet veel
te makkelijk dat, als de Amerikanen toen
niet hadden ingegrepen, de wereld er heel
anders uit had gezien.' Een moslim (net zoals
z'n moeder) die Uncle Sam een warm hart
november 2008 43
compliment kan ze het land niet geven.
Ten slotte ga ik nog even zitten met Ilse, de
gastvrouw, die gauw een paar lempers in
pisangblad op tafel zet. Wat blijkt? Ze is -
net als mijn moeder - als jong meisje, rond
dezelfde tijd (eind '56) en volgens precies
dezelfde route (om de Kaap), naar Nederland
gekomen. In Kijkduin en Rijswijk heeft ze een
Indische jeugd gehad, met weinig familie
maar veel Indische kennissen. Na bijna
twintig jaar Nederland, woont ze nu alweer
32 jaar in Suriname. Maar waar dan ook, ze
is zich duidelijk bewust van haar afkomst en
ook trots op haar Indisch-zijn. Dat uit zich
in haar oosterse interieur, de muziek die ze
draait en haar rijsttafel, waar ze haar vrien
den, Surinaams, Nederlands en Indisch, graag
mee verwent. 'Ik heb geen spijt van meer dan
dertig jaar in Suriname. Ik heb een fijn huis,
fijne vrienden, een afwisselend leven en alle
mogelijkheden om leuke dingen te doen.'
Carel van Drieberge
Op een half uur rijden van de stad woont
oom Carel. Terwijl ik voor het hek van z'n
riante tuin sta te wachten, komt hij aanrijden
op z'n quad. 76 lentes jong en in z'n T-shirt
met korte broek ziet hij er een stuk jonger
uit. 'Omdat jij me komt interviewen, want
normaal draag ik niet eens een shirt', zegt 'ie
terwijl we wandelen door z'n kebon met ty
pisch Aziatische en Surinaamse fruitbomen.
Carel Wilhelm van Drieberge is geboren op
Noord-Sumatra, in Petoemboekan en is het
oudste kind van de Sundanese Saidjah Pra-
wiradiredja en de Indische Carel Wilhelm van
Drieberge. 'Een Indo, met de hoofdletter I van
Indonesia en een kleine n van Nederland', zo
zegt hij grappend. Ver weg van Java, waar
Carel van Drieberge
Moesson #5 November.indd 43
29-10-2008 11:52:50
