The man of the moment
interview
Ronald Hooft
is architect
en interieur
ontwerper. Zijn
alsmaar uitdijende
oeuvre van trendy
gelegenheden in
Ansterdam behelst
inmiddels een
respectabel aantal
spraakmakende
restaurants, win
kels, hotels, clubs,
disco's en galeries.
We spreken af in de nieuwe culinaire hotspot Blauw.
Bij binnenkomst staat Ronald Hooft (46) zelfs al on
geduldig klaar om naar ons gereserveerde tafeltje te
snellen. Hij heeft zin in een overheerlijke saté kambing
met nasi goreng als starter. Zelf ben ik weer eens
op een of ander macaber dieet, dus na veel aandrin
gen voor mij slechts een soto ajam. Voorwaar geen
geschikter locatie te bedenken voor een gesprek met
Hooft, die charmant als altijd en zelfs niet te beroerd
blijkt om met volle mond: 'Adoe, Rob deze sambal
goreng boontjes is nog lekkerder dan mijn tante Lucie
ze maakte...' de ene na de andere radicale kwinkslag te
berde te brengen.
Hij is met zijn architectenbureau Prast-Hooft per
slot van rekening 'the man of the moment'. Enkele
voorbeelden uit zijn oeuvre: Brasserie Harkema, de
voormalige tabaksopslagplaats in de Nes, heeft Hooft
weten om te vormen tot de super lunchroom annex
bar restaurant waar mondain Amsterdam maar
geen genoeg van kan krijgen. Club Escape aan het
Rembrandtsplein blijft een publiekslieveling van de
nieuwste generatie dansfanaten. Shoebaloo in de PC
Hooftstraat bestaat nog steeds en schijnt nog steeds
niets te merken van de mondiale kredietcrisis. Restau
rant Vinoteca Gustavino aan de Zuidas imponeert door
de reusachtige glazen pui en de open, witmarmeren
keuken met grote houtoven. Ook de koperen bollen
boven de keuken en de kroonluchters van honderd
duizend fietslampjes zijn een lust voor het oog. Dan
hebben we nog het Hotel Arena waar Hooft een aantal
fascinerende ingrepen heeft gedaan, waardoor deze
voormalige sleep-in stante pede is omgetoverd tot
een meeting-place waar je je buitenlandse kennissen
zonder schaamte naartoe kunt loodsen.
Al zijn interieurontwerpen dragen bij tot een soort
robuuste, inventieve oplossing van problematische
ruimten. Het zijn zonder uitzondering 'striking make
overs'. Hooft blijft een bezig baasje: binnenkort openen
er in Amsterdam maar liefst drie restaurants - die door
hem zijn ingericht - vrijwel tegelijkertijd hun deuren:
D'Antica, Geisha en de IJsbreker.
Wat betekent Indo-zijn voor jou?
'Vanaf mijn vroegste jeugd realiseerde ik me dat ik
Indisch was. Bernard Hooft, mijn vader, was een joodse
Amsterdammer. Mijn moeder is een donkere Indo. Op
het laatst kon mijn vader niet meer tegen de geur van
trassie en stond mijn moeder trassie te bakken in een
elektrische wadjan in de schuur. Ik ben opgegroeid in Bos
en Lommer en het was een fantastische, zorgeloze jeugd
in de schaduw van de Kolenkit, waar ik op een judoclub
zat. En met geheime landjes waar we met de kinderen
uit de buurt hutten bouwden. Ik ben eigenlijk nooit
gediscrimineerd en ook nooit uitgescholden voor vieze,
vuile poepchinees of zoiets. Indisch-zijn speelt eigenlijk
geen rol in mijn dagelijks leven, hoewel ik het wel aan
mijn kinderen meegeef. Dat er iets anders is en dat het
in het bloed zit. Maar wat het nou precies betekent? Mis
schien moet ik daarvoor wel in therapie gaan.'
'Het stoort mij toch dat Nederlanders onze geschie
denis niet kennen. Het is toch een zekere vorm van
miskenning en dat zal wellicht bij andere Indo's ook zo
zijn. Wat weer tot gevolg heeft dat onze drijfveren heel
sterk zijn. Of we nou ondernemers, kunstenaars of mu
zikanten zijn. Ik zie daar altijd veel drive, stootkracht
bij. De achterliggende gedachte zou best eens misken
ning kunnen zijn. In de creative industry zijn Indo's
toch bovengemiddeld succesvol? Dus ja, het blijft
hoogst irritant als mensen aan mij vragen waarom ik
zo donker ben.
februari 2009 11
Ronald Hooft
DOOR ROB MALASCH
FOTOGRAFIE FRÉDÉRIOuE VLAMINGS/PRIVÉ-ARCHIEF RONALD HOOFT
Moesson #8 Februari.indd 11
27-01-2009 14:02:52
