evenwicht houden
tussen de vers.
van het universum.
en
die week zei een Australische mevrouw, die op Bali woonde, dat het
allemaal 'superstition' was, bijgeloof, en dat ze het haar bedienden
niet kon afleren. 'Maar als ze het niet doen, volgt er altijd een hoop
ongeluk', voegde ze er weinig logisch aan toe. Ik zat bij haar achterin
de auto en zei wijselijk niets.
Pura Dalem
Intussen wilde ik graag een tempel bezoeken. Dan moest je een
sarong dragen. Ktut, die in mijn hotel werkte, wilde mij er een lenen.
Hij woonde naast de Pura Dalem, een tempel in Ubud, aan Jalan
Hanuman. 'Ik breng u even met de motorbikeWe raceten door de
achtertuinen naar zijn huis, ik zou het nooit gevonden hebben. Zijn
vrouw ontving mij glimlachend en deed mij de sarong om - niet een
voudig, want Ktut was klein en ik ben een forse blanke vrouw. 'Er zijn
hanengevechten,' zei Ktut, 'achterin de tempel, als u goed oplet, vindt
u ze misschien.'
Op het tempelplein keken de priesters niet naar me om. In hun ogen
was ik de zoveelste toerist. Maar ik liep op hen toe, en vouwde de
witte zijden sjaal open waarin ik mijn asson bewaar; ik tilde die om
hoog en maakte het geluid dat de geestwezens oproept. Onmiddelijk
stonden de priesters op. Ze spraken Indonesisch en Balinees en een
klein beetje Engels, maar we begrepen elkaar goed. Ze heetten mij
welkom met water, met een lichte buiging. Ik boog terug, en toen hief
ik het water omhoog, naar de vier richtingen, in een vodoudans, en
druppelde daarna driemaal water op de grond, voor de geestwezens.
Allen begonnen te lachen en in de handen te klappen en door elkaar
te praten. Ze wezen op mijn asson, ze wezen op mij, en toen wenkten
ze en lieten mij de hele tempel zien... en brachten me naar de hanen
gevechten, waarbij ik de enige vrouw was. Ik vond het erg mooi om te
zien, die dans van de hanen, de zorgvuldige manier waarop de man
nen met hun prijshaan omgingen, de bijzondere, magische mesjes die
ze de hanen als sporen aanbonden, met rood draad.
'You very lucky'
Mij werd ook verteld dat dit de eerste dag was van vier gelukbren
gende dagen. 'You very lucky,' zeiden de priesters. 'Omdat u nu in de
tempel bent, zult u veel geluk ontvangen.' Ik vergat het. De volgende
morgen werd ik wakker - kerngezond. Ik was sinds mijn reis naar Ha
iti geplaagd door afschuwelijke maagpijnen, twee maanden lang, en
mijn huisarts kon niets vinden. Vanaf mijn gesprek met de priesters
in de Pura Dalem was het weg. En het is niet meer teruggekomen.
Ik vertelde het aan de Balinese medewerker van het festival en hij
knikte plechtig. 'Mij overkwam net zoiets,' zei hij, 'ik had erge uitslag
op m'n gezicht. Eén nacht in de tempel, bij hetzelfde feest: en wèg...!'
La Sirène
Veel Australiërs op Bali gedroegen zich als spreekwoordelijke kolo
nialen. Ze praatten over de lage prijzen van grond voor huizenbouw,
zonder aan de rijstbouw te denken, en ze schenen de Balinezen alleen
te zien als bedienden. 'You have been to his HOUSE?!' vroegen ze, toen
ik bij Ktut was geweest, alsof dat het ergste was dat ze ooit hadden
gehoord. Maar er waren ook andere Australiërs. Op een van de vele
feestjes van het festival, met heerlijk Balinees eten, zeiden twee jonge
vrouwen voorzichtig: 'U bent. vodoupriesteres? Mogen we wat vra
gen? Onze vriendin is zwanger, 12 weken, maar het gaat niet goed, ze
ligt in het ziekenhuis en ze bloedt, ze gaat het kind verliezen en het is
een erg gewild babytje... Kunt u... Wilt u...' 'Ik zal bidden,' zei ik, 'maar
ik weet niet of het lukt.' Die nacht vroeg ik telefonisch advies aan
mijn Papa Kanzo in vodou, de priester die mij gewijd heeft. 'Je moet
bidden tot La Sirène,' zei hij. La Sirène woont in de oceaan en die was
in Ubud ver weg. Wat moest ik doen? Ik keek naar buiten. Het was
middernacht en de volle maan stond boven het zwembad. Het zwem
bad! Op Bali was dat niet met chloor, maar met zout. Zout water is
geen 'symbool' van La Sirène, het is een manifestatie. Die nacht bad ik
bij het zwembad. De volgende dag hoorde ik, dat de moeder voor het
eerst in 12 weken goed geslapen had. Ik bad in de nacht opnieuw bij
het zwembad. De dag erna was het bloeden gestopt, een echografie
wees uit dat de inwendige wond geheeld was, de artsen zeiden dat ze
het kind zou behouden. Haar vriendinnen kwamen huilend naar me
toe om mijn geestwezens te danken. Een vodoupriesteres op Bali: een
heilzame combinatie van hindoeïsme en vodou.
Maria van Daalens boek over
vodou: Spiegel van Mysteriën voor
uitgeverij Ouerido komt dit jaar uit.
Meer over Maria van Daalen is te
lezen op www.mariavandaalen.nl
Ze gaf ook advies voor de tentoon
stelling Vodou Kunst en Mystiek uit
Haïti. Nog t/m 10 mei in het
Tropenmuseum in Amsterdam:
www.tropenmuseum.nl
Meer over het Ubud Writers Rea
ders Festival is te lezen op
www.ubudwritersfestival.com
februari 2009 23
Moesson #8 Februari.indd 23
27-01-2009 13:22:0
