Het ijzeren gordijn
ut na <£e ut
Sambals voor Sweelin^k
van Pim Hofdorp
Natuurlijk verkrijgbaar
bij De Hanze.
Doe maar gewoon, dan
doe je al Indisch genoeg
Ruim 3.000 Indische
Si boeken op voorraad.
O poirrié's perikelen
"INGET MATI" "AD PATRES"
Fa. Johs. Ouwejan Zn.
Voor al uw parties-érhreünies
Sophisticated dansmuziek en gitaarballads
UITGEBREID DU.\s REPERTOIRE
HAACSE
MYSTERIE/ REEKS
Zie Moesson reportage op pagina 30
2 n**j Vraag naar meer titels bij
rt Antiquariaat De Hanze.
0341 - 55 07 07.
Nr: b.g.g. 56 19 91.
rj QJ
<j E-mail: timrom@hetnet.nl
Moessons huidige hoofd
redacteur, Marjolein van
Asdonck, selecteerde
het beste journalistieke
werk van de moeder aller
Moessons: Lilian Ducelle.
Prijs 27,50
(ind.verz. kosten).
Abonnees betalen
22,50 (ind.verz.kosten).
Begrafenis- en crematie-onderneming
Opgericht in 1924
Rouwkamers
en ontvangkamers
airconditioned
Kantoren: Frederik Hendriklaan 7 - Den Haag
Telefoon: 070 - 355 64 27 (drie lijnen)
J.A. (Fons) Phefferkorn
Barnsteenhorst 51, 2592 EB Den Haag,
tel. 070 - 347 39 35 of 070 - 354 99 05
Nel zei het meteen toen ik het kadootje van
de kinderen uitpakte: 'voorlopig hebben
we geen last van papa.' Kreeg ze gelijk. Ik
kon Tjalie Robinson, biografie van een Indo
schrijver niet laten liggen.
Kwam eigenlijk ook door het stukje over
Tjalie's afkeer van het 'ijzeren gordijn' dat
vroeger tussen de officieren en onderoffi
cieren van het Knil had gehangen. Dat deed
me er onwillekeurig aan denken dat we
tweemaal met deze vaak tot in de privé-sector
doorgetrokken 'afscheiding' te maken hebben
gehad. In Indië en in Holland, en merkwaardig
genoeg op bijna identieke wijze.
Solo 1941: Pa had als onderluitenant de eerste
van de drie officierswoningen rechts van de
benteng toegewezen gekregen. Naast ons
woonde een Indische kapitein en daarnaast
een Hollandse luitenant. Van enig contact
was geen sprake, het leek wel of we een
besmettelijke ziekte hadden. Behalve na de
landing van de Japanners op de noordkust,
toen er voor onze troepen geen houden meer
aan was en het in de stad unheimisch werd.
Hadden we opeens bijzonder aardige buur
vrouwen, die kwamen vragen of er een gat in
de heg van de voortuin kon worden gemaakt.
Hoefden ze niet om te lopen om bij ons te
kunnen komen. Hadden ze natuurlijk stiekem
over het ijzeren gordijn heen gekeken en zo
ontdekt dat pa een schuilkelder in de achter
tuin had laten bouwen.
Beekbergen 1957: Bij de bewoning van
de eerste nieuwbouw aan het Freule
Hartsenplein ontstond een bijna eendere
situatie. Aan het begin van de rij huizen kwam
een Hollandse kapitein, in het midden een
Indische sergeant en bijna aan het eind een
Indische luitenant. Tjalie's ijzeren gordijn
hing er ook, alleen kon je er bij de luitenant
makkelijk doorheen komen en zat het bij de
kapitein potdicht. Behalve toen zijn vrouw
goed ziek was en dringende dienstzaken hem
aan zijn bureaustoel kluisterden. Schoof de
kapitein het gordijn open en kwam vriendelijk
vragen of ik de voor zijn vrouw bestemde
medicijnen bij de apotheek wilde ophalen
en bij haar afleveren. Nadat ik het karweitje
had afgewerkt ging het gordijn weer dicht.
Gelukkig werd mevrouw weer beter en
slaagde de kapitein er kort daarop in om
elders 'op stand' te gaan wonen. De luite
nant en zijn gezin daarentegen, hebben we
nog lang in onze straat meegemaakt. Onze
kinderen zaten op dezelfde school en speelden
met elkaar. En de vrouwen konden ook met
elkaar overweg. Die zaten soms zo druk te
kwebbelen dat ze de tijd vergaten. Renden ze
in paniek naar huis om te gaan kokkerellen.
De luitenant - hij is ondanks de omgang met
een mindere toch kapitein geworden - was
trouwens erg handig. De vouwcaravan die
hij met gebruikmaking van tankonderdelen
bouwde, was zo degelijk dat de twee auto's
die er achterop knalden, moesten worden
afgesleept. Hijzelf hoefde alleen een nieuwe
deurkruk en een potje lak te kopen. De Opel
Kapitan waarmee hij die pantsercaravan
voortsleurde heb ik later van hem overgeno
men. Had ik altijd veel bekijks mee, want het
was de enige handgeschilderde groene Opel
Kapitan van de wereld. Had de luitenant zelf
gedaan, met de kwast, kon je goed zien. Hij en
zijn vrouw wonen alweer jaren in Harderwijk
en het contact is natuurlijk minder geworden,
maar niet verbroken. Het ijzeren gordijn is
altijd open gebleven.
Jack Poirrié groeide op in Batoeradja en woont
sinds 1951 in Nederland. Elke maand schrijft
Jack Poirrié in Moesson over zijn perikelen.
maart 2009 29
Moesson #9 Maart.indd 29
