Brieven
van de lezer
Bankrut
Tjakar ajam
Contractpension
Genoten
OndernemingKertamanah
Inde laatste Moesson staat oppagina38een
artikel over restaurant The Raffles met hun
Djokja tafelzilver. Ikken dedoorhengenoem-
de Moeljodihardjo-zilverzaak (MD) erg goed,
ben erde laatstejarenvaak geweest. Alsje
binnenkomt en je kijkt omhoog, zie je boven
de deur het diploma hangen van de vader
van de huidige eigenaar. Het diploma is van
voor de oorlog, dus in het Nederlands. MD is
stukken goedkoper dan de andere grote zaken
in Kota Gedeh. Het resultaat is dat als je een
betjak man in Yogya zegt dat je naar MD in
Kota gedeh wilt, je een grote kans hebt dat hij
zegt dat MDniet meerbestaat:'MDbankrut
Pah'. De reden is dat ze je liever naar een an
dere zilversmid brengenwant diegeven veel
grotere commissies aan de betjakrijder. MD
doet dat niet, maarberekent lagere prijzen
aan de klant. Groeten,
A. Oldhoff, Killaloe(Ierland)
Beste redactie,
Hier dan een tjakar ajam van nonni tjet dan
tjoret, al so lang abonnee van eerste uren. Nu
bijna 80 jaar. Allereerst mijn gelukwensen
met jullie Moesson-digitaal! Jammer geen tijd
gehad om te leren op die dinges, verzorg mijn
man al 12 jaar, maar soedah, voor de nazaten
geweldigh! Wat ik fantastisch vind, dat einde-
lijkLilianDucellegoeduit de drukinkt komt!
Ere wie ere toekomt! Daar rust alleen maar
zegenop!Zijheeft-enookTjalie mijaltijd
bemoedigd. Iedereen heeft bemoediging
nodig, nietwaar?[...]
Poekoel teroes,
Yvonne Noordam-Weygers, Badhoevedorp
Het leven in een contractpension in de jaren
vijftig en zestig heb ik nooit meegemaakt.
Ik ken het slechts uit verhalen van anderen.
Desondanks heeft de film Contractpensi
ons - Djangan Loepah van Hetty Naaijkens
veel losgemaakt bij mij. Met een lach en
een traan volgde ik al die ervaringen. Het is
toch van de zotte dat één dame vertelt hoe
zij toenalsklein aapje dat Nederlands kon
spreken, publiekelijk ergens werd neergezet.
Een anderweerdieinhet pensionkleding
kreeg aangereikt die misschien wel 2 maten te
groot was. Enwat maakt het nouuit, ofjeeen
aardappel schilt met het mesje van je af of
naar je toe.[...] Zelf kwam ik in 1967 aan in
Nederland. Ik was toen bijna twintig.[...] Van
wege mijn leeftijd was ik nog dienstplichtig.
De periode van mijn dienstplicht beschouwde
ik als een soort leerproces voor deelname aan
de samenleving in Nederland. Ik had in de
kazernes goede kontakten met de Hollandse
maar ook Indische jongens. Natuurlijk waren
er soms conflicten. Maar terugblikkendhebik
een leuke diensttijd gehad. Natuurlijk kreeg
ookikdenodigebijnamenopgeplakt. Ikwas
een rijstepikker en vaak noemde men mij
blauwe.Tochkonik daarsteeds omlachen, en
ik verzon wel hier iets op waar eveneens om
gelachen werd. Er werden ook minder leu
ke opmerkingen gemaakt in onze richting. Wij
waren immers de profiteurs van Nederland,
de mee-eters. Op dit soort opmerkingen kun
je beter niet reageren vonden sommigen van
ons. Ik deed het dus wel.
De film gaf mij ook een gevoel van trots. On
danks een moeilijke start, hebben we onze
flexibele instelling en incasseringsvermo
gen getoond. Moeiteloos zijn we toch snel en
goed ingeburgerd in Nederland. Wij hebben
zonder morren meteen alles aangepakt om
ons boterham hier in Nederland te verdienen.
Niets is ons hier gratis toegeworpen, en nog
steeds niet. De film vertolkt een stukje Indi-
schegeschiedenisinNederland. Iets wat nooit
vergeten mag worden.
RoyPortier, Rotterdam
Van Tantowi Yahya's country-noten
hebben mijn vrouw en ik echt genoten.
De country style in bahasa Indonesia
is wat ons betreft apart en luar biasa.
Heel hartelijk dank voor deze kadogeste,
Moesson, voor de Indo steeds het allerbeste.
Harold Charles, Maastricht
Deze drie foto's hebben wij kunnen redden
tijdensdehurricaneKatrina. Ikweet niet of
het mogelijk is om ze af te drukken, gezien de
conditie. Ikhebdefoto'szelfgenomenini952
tijdens een boekencontrole op de onderne-
ming Kertamanah gelegen in het Pengaleng-
anse. Deadministrateur toen was de heer
Wisselingh. De namen van de kinderen ben ik
helaasvergeten, maar zij moeten inmiddels
tussen de 65 en 75 jaar oud zijn. Misschien
wiléénvan de kinderen deze foto's graag
hebben.
Rudi Schutter, Metairie (Louisiana), USA
maart 2009 35
Moesson #9 Maart.indd 35
24-02-2009 14:28:16
