Hebbes!
Jubileum
The Indonesian Dream
Indonesian dreams is een portret van het
hedendaagse Indonesië in de fotografie.
Toonaangevende Indonesische fotografen
verbeelden een samenleving die uit uitersten
lijkt te bestaan: MTV-cultuur, familiewaarden,
conservatieve moslims, polygamie-awards,
nachtleven en urban youth.
Indonesian dreams;
reflections on society, revelations of the self.
Door Tino Djumini
KITLV-Jakarta/Yayasan Obor Indonesia:
141 pagina's (paperback)
ISBN: 978 979 461 670 3
Prijs: 17,50
|,CE 1050»
STEMRA
Vorige maand ver
lootten we 5 exempla
ren van een dvd met de
gouden jaren van Anneke
Grönloh. Hier volgen de geluk
kige winnaars: R. Ekara uit Emmen,
G.Thomas uit Amsterdam, B.W.A. Saliha-Wattimena.
M.O. van Leeuwen uit Mijdrecht en Y.M. Rummens
uit Oosterhout. Allen van harte gefeliciteerd! De dvd
komt er zo snel mogelijk aan.
Moesson #9 Maart.indd 7
'el2Ll0Ps off he self .,,riJjÈÊ
pembukaan diri
Reflections on
Cerminan nr
Marscha Holman is 26 en gaat iedere maand op zoek naar het
Indische - of toch niet - in zichzelf en anderen.
maart 2009 7
Het is u misschien ontgaan, mij niet; ik ben nu precies
een jaar lang op zoek geweest naar 'het Indische - of
toch niet - in mezelf en anderen'. En of ik wat gevon
den heb? Wat betreft mijzelf vindt mijn vriend dat
ik 'Indischer' ben geworden, maar dat zegt hij alleen
maar omdat ik dit jaar opeens voor het eerst naar
Indische films en Indische herdenkingen ben geweest.
Ik vind mezelf nog even Indisch, of niet-Indisch als
altijd, maar ik denk dat zijn opmerking veelzeggend
is. Ik denk dat de buitenwereld mij Indischer is gaan
vinden, ofwel; denkt dat ik Het Indische in mijzelf
heb gevonden. Eureka! Mensen die vroeger misschien
eerder woorden als 'geschiedenis', 'ballet', 'Amsterdam
Zuid' en 'bijzonder grappigsexyenintelligent' met mij
associeerden, denken nu als het over Indisch gaat
sneller 'Marscha!' (met dat uitroepteken uiteraard). En
ik weet zeker dat die gedachtesprong vroeger niet of
nauwelijks bij ze was opgekomen. Ze wisten wel dat ik
iets Indisch had - of niet, dat maakt ook niet uit, maar
het plakte nooit zo duidelijk aan me. Nu wel. En dat
geeft niet, het is gewoon een verandering.
Mijn vader vindt het wel relaxed. Als mensen hem iets
over zijn Indische achtergrond vragen, verwijst hij ze
maar al te graag door naar mij: 'dan moet je bij mijn
dochter zijn, die is daar heel erg mee bezig. Ik heb er
niks mee.' Een bewering die volgens mij op meerdere
punten niet klopt.
En mijn (Hollandse) moeder - nota bene de enige die
ooit in Indonesië is geweest - wordt juist wel eens
moe van mijn Indische verhalen: 'Je bent toch ook Hol
lands?' zegt ze dan. 'En je schrijft alleen maar over dat Indische,
terwijl er zoveel meer is!' Tsja, zo is het maar net. Maar het zou
ook een klein beetje vreemd zijn om in Moesson, het Indisch
maandblad sinds 1956, een column te schrijven over het Zeeuwse
(waar mijn ene oma vandaan kwam) - of toch niet - in mijzelf en
anderen. Mijn verhalen over de katten, liefdesperikelen en wat ik
laatst nou weer bij de dokter meemaakte, kan ik hier misschien
minder makkelijk kwijt (tenzij ik mijn kat 'Tjalie' noem, een Indi
sche vriend heb en mijn dokter mijn keelpijn probeert te genezen
met ketjap en citroensap - wat overigens echt helpt!), maar ik
zit daar niet mee. Ik heb HET Indische in mijzelf en anderen he
lemaal nog niet gevonden en zoek graag nog een jaartje verder.
En mensen denken maar wat ze willen. Dit was bij wijze van
afwisseling een column met als thema: anderen op zoek naar het
Indische - of toch niet - in Marscha(!).
24-02-2009 14:25:26
