Tikus
Hebbes!
Pompen met de kraan open?
Indische vertellingen uit een roerige
april 2009 7
Moesson #10 April.indd 7
24-03-2009 15:57:46
Deze indrukwekkende foto ontvingen we van
Marije Plomp, die onlangs in Jakarta was. Ereveld
Ancol ligt onder water. Marije: 'In januari is er veel
zeewater over de lage dijken gestroomd. Dit is
altijd al een lastig gebied geweest en het gebeurt
zo'n 4 a 5 keer per seizoen. Wat je echter niet op de
foto ziet, zijn de vele kranen, bergen rotsblokken
en dieselpompen. De oorlogsgravenstichting doet
namelijk al jaren uitstekend werk om de begraaf
plaats te beschermen tegen zee- en regenwater.
Toen ik er was, waren ze heel druk bezig de dijk op
nieuw te verstevigen om de graven weer watervrij
te maken.' Gelukkig maar!
Vorige maand verlootten we
vijf exemplaren van de dvd
krontjong dessa vol.3. Dit zijn
de winnaars:W. Bijholt uit Smilde,
B. Schallig uit Poortugaal, A. van Zeventer
uit De Meern, W. Lipschart uit Krimpen a/d IJssel en D.L.
Marinissen uit Dordrecht.
Ook verlootten we vijf exemplaren van het boek Tanda
Mata 2. De winnaars zijn: M.H. Welter-Lejeune uit Almere,
J. Overbeeke-Schreuel uit Zundert, J. de Groot Heupner
uit Rijswijk, A.C.W. Koster uit Den Helder en W.R. Mager-
Menick uit Amsterdam. Allen gefeliciteerd!
Daar zat hij dan trots zichzelf te wassen, in een
mandje dat tot voor kort het domein van onze oudere
kater Willem was. Willem zelf zat echter al twee uur
onder de bank te miauwen en onze kleine Bennie
- normaalgesproken voor niemand bang - was vijf
seconden na kennismaking met de nieuwe bewoner
met haar staart tussen de benen door het kattenluik
verdwenen.
Bennie heette vroeger Benjamin, omdat we dachten
dat ze de laatste kat in ons gezin zou worden - een
gedachte die al aan het wankelen werd gebracht toen
Benjamin krols werd. 'De laatste' was ze dus ook niet...
De nieuwe kat was een ongelukje. Letterlijk.
Op een avond belde de buurvrouw aan met een bakje
in haar hand. Dit keer zat er geen zelfgebakken cake
in, maar een raar verhaal. Een vriendin van haar zus
was van de trap gevallen, heel ernstig - 'kan je nagaan,
het beste mens is al 81' - en toen bleek dat de vriendin
wel even in het ziekenhuis moest blijven, had de zus
zich ineens gerealiseerd dat er nog een kat was. Niet
wetende wat ze daarmee moest had ze haar zus op
gebeld, onze buurvrouw dus. Die wist wel raad: 'Ik zei,
ik ken twee hele lieve mensen die dol zijn op dieren, ik
vraag gewoon of zij een tijdje op Tikus willen passen.'
De buurvrouw keek me hoopvol aan.
Tikus? Het klonk exotisch. Ik stelde me een leguaan
voor, maar tot mijn opluchting bleek Tikus in de woor
den van de buurvrouw 'een hele lieve zwarte kater,
eigenlijk net zo een als jullie al hebben, vandaar dat ik
ook aan jullie dacht. Het is misschien toch makkelijker
als ze allebei zwart zijn.' Hier wist ik zo gauw niets tegenin te
brengen. Wat ik wel wist, is dat ik tegen katten geen nee kan zeg
gen, dus Tikus mocht voorlopig blijven.
Terwijl mijn vriend en ik een logeermandje fabriceerden, fanta
seerden we wat deze naam zou kunnen betekenen. Toen Tikus
binnen een half uur met een dood vogeltje zat te spelen, wisten
we het zeker: Tikus was zonder twijfel Surinaams of Swahili voor
'tijger' of 'panter' of een ander moordlustig dier.
Drie weken later, toen we plotseling ook drie katten met oormijt
bleken te hebben, zaten we bij de dierenarts. Bij het inschrijven
van Tikus verzuchtte de assistente verveeld: 'Waarom noemen
alle Indische mensen hun kat toch altijd Tikus?' Mijn vriend en
ik keken elkaar niet begrijpend aan. Maar de verbazing was bij
iedereen pas echt compleet toen wij vroegen wat het dan in
vredesnaam betekende en het antwoord 'muis' was.
Marscha Holman is 26 en gaat iedere maand op zoek naar het
Indische - of toch niet - in zichzelf en anderen.
