In Gods handen
Habib Al-Habshi hoopt dat de MUI hard
zal optreden. Ook Indonesische kinderbe
schermingsorganisaties hebben zich bij de
kritiekgolf aangesloten en menen dat Ponari
door zijn ouders en dorp wordt uitgebuit.
Maandenlang spijbelde hij om met zijn steen
zieke landgenoten te genezen. Zijn leraren
zochten hem thuis op en spraken met zijn
vader Kasim. Maar Kasim legde de complexe
situatie uit: patiënten en dorpsgenoten blok
keren hem de weg als hij zijn zoontje naar
school wil brengen. Want de beroemdheid
van Ponari legt zijn omgeving geen windeie
ren. Volgens de lokale media zou het dorpje
Balongsari dagelijks grofweg zeventigdui
zend euro verdienen aan de zieke gasten.
Uiteindelijk moest de bekende Indonesische
kinderbeschermer Seto Mulyadi eraan te pas
komen om met Ponari's ouders te praten
over de rechten van een Indonesisch kind.
Een peloton politieagenten stuurde de zieke
bezoekers en hun familieleden rechtsom
keert, om definitief de dokterspraktijk van
Ponari te sluiten. Dit alles werd minutieus
vastgelegd door de Indonesische televisie
zenders en kranten. Maar de betrokkenen in
het publieke debat leken voorbij te gaan aan
de reden voor de mensenmassa in Balong
sari: de falende gezondheidszorg in Indonesië.
Voor de meeste Indonesische gezinnen is
een ziektekostenverzekering een luxe, die ze
zich niet kunnen veroorloven. Het lot van een
familielid ligt in Gods handen. Zo zijn naar
schatting 76 miljoen Indonesiërs afhanke
lijk van de overheid voor de financiering
van medische hulp. Maar de Indonesische
regering lijkt zich vooral te concentreren op
de kwaliteit van de Puskesmas, de klinieken
in de stadswijken en kampongs, waar je voor
allerlei kwalen en ziekten terecht kan. Maar
het gebrek aan specialisten heeft als gevolg
dat zware ziektes zoals kanker onbehandeld
blijven.
Begin 2008 presenteerde president Yudhoyo-
no plannen voor de bouw van vier internatio
nale topziekenhuizen. Het moet een oplos
sing bieden aan het medische toerisme van
minstens tweehonderdduizend Indonesiërs,
die jaarlijks een bezoek brengen aan buur
land Singapore voor medische behandeling.
Indonesië loopt hierdoor ruim zeshonderd
miljoen dollar mis. Maar het voornemen om
de beterbedeelden in Indonesië ook hoog
waardige ziekenhuizen te bieden, verandert
niets aan de belabberde ziekenzorg voor het
gros van de Indonesische samenleving. Een
druppel op een gloeiende plaat, zo klonk het
boos in het Indonesische parlement.
In september 2008 werd met veel bombarie
de nieuwe exclusieve vleugel van het RS Ci-
pto Mangunkusumo geopend. Het deel voor
de gesubsidieerde ziekenzorg sloot en arme
patiënten moesten tijdelijk hun heil ergens
anders zoeken, zoals in het zaaltje van de
Eerste Hulp. Daar bespreken families dodelijk
bezorgd de financiering van de medische
behandeling van hun familielid. Met dat in
het achterhoofd lijkt Ponari opeens hele
maal niet zo'n vreemd alternatief voor de
peperdure medische operaties. De behande
ling met de steen en het magische water
had verschillende werkingen op patiënten
van Ponari. Sommigen knapten naar eigen
zeggen op, terwijl anderen geen vooruitgang
bemerkten. In het eerste hulpzaaltje wacht
ibu Anggraeni nog steeds op de dokter voor
haar neef, als ze de vraag over Ponari beant
woordt: 'Ponari kan goede dingen verrichten.
Maar de patiënt moet ook "cocok" zijn. De
dukun en de patiënt moeten elkaar wel kun
nen aanvoelen.'
Het laatste nieuws van de advocaat van Po
nari is dat de Javaanse boy wonder met zijn
steen en water toch doorgaat met medische
behandelingen. De ouders van Ponari slaan
het verbod van de politie in de wind, omdat
hun buren en gemeenschap simpelweg
teveel economisch voordeel hebben aan
de kleine jongen, melden de Indonesische
media.
In Rumah Sakit Cipto Mangunkuso-
mo is Ponari een populair gespreks
onderwerp bij de patiënten. Het
RSCM is een van de weinige zieken-
KAMAR JAGA
□EPT.RADIOLOGI
huizen waar ook de arme Indonesiërs
terecht kunnen
mei 2009 27
Moesson #11 Mei.indd 27
21-04-09 17:06
