Een
beetje
In Moesson van april 2001 schreef
Herman Verstappen zelf over zijn
expeditie naar het Sterrengebergte.
Lees het na in onze gedigitaliseerde
jaargangen via www.moesson.com
poirrié's perikelen
En zonder mijn reactie af te wachten: 'Maar
wat ze de mensen in de stad hebben voor
geschoteld is ook niet misselijk.' Boet doelde
op een ongewoon kunstwerk dat ze hoog in
een boom hebben opgehangen, in de buurt
van een school. Het bestaat uit zo'n groot net
waarmee ze in het pre-container tijdperk aller
lei barang in en uit de ruimen van schepen ta
kelden. Alleen is dit net uitsluitend gevuld met
grote geslachtsdelen. 'Niet te geloven', zuchtte
Boet. 'De maakster ziet haar schepping als een
moderne versie van het Adam en Eva verhaal
en vindt het ook nog zonde dat die niet in de
oorspronkelijke kleur roze is uitgevoerd. Want
dan had het er allemaal vleselijker uitgezien.
Vreselijker, bedoelt ze zeker.
Maar gelukkig zit de hele bandoelan vastge
sjord met staalkabels voor zeeschepen. Hoef je
niet bang te zijn dat er iets knapt terwijl je er
toevallig onderdoor loopt.' En na even te heb
ben nagedacht: 'Zou ook jammer zijn als dat
stadsbeeldverfraaiende kunstwerk kapotviel,
want de gemeente heeft er 45 duizend euro
voor neergeteld, heb ik gehoord. Is niet niks
voor deze tijd.'
Boet en ik hebben nog een tijdje zitten filo
soferen over het nut van dit soort culturele
kunstuitingen. En zijn tot de slotsom gekomen
dat we geen oordeel mogen vellen over
dingen waar we geen verstand van hebben.
We zijn het er ook over eens dat die nieuwe ei
gentijdse creatie tenminste één sterk positief
punt heeft: je hoeft je niet suf te piekeren over
wat het voorstelt en ziet meteen wat voor
vlees je in de kuip hebt. Wat niet wegneemt
dat ik - als er toch iets moet worden opge
hangen - de voorkeur geef aan zo'n mooie
ouderwetse vogelkooi van bamboespijltjes.
Met een echte perkoetoet erin. Kun je naar
hartelust genieten van melodieus gekoer en
krijg je, als er daarboven iets misgaat, hooguit
een beetje vogelpoep op je hoofd. Boet vindt
dat echter een bespottelijk idee. Die weet
zeker dat zo'n levend kunstwerk hier een kort
leven beschoren is. Niet alleen vanwege de
vele idioten die hun poten niet thuis kunnen
houden, maar ook en vooral door het weer.
'Perkoetoets of tekoekoers koesteren zich
graag in de zon. Die hebben een hekel aan het
Hollandse weer. Als je ze hier gekooid in de
buitenlucht hangt, vraag je om moeilijkhe
den. Tropische zangvogels raken sowieso van
slag bij lage temperaturen. Die zingen dan
niet meer en kunnen alleen maar huilen van
ellende. En mocht het toevallig weer zo hard
gaan vriezen als laatst, dan is het gebeurd
met de koopman, want een tekoekoer komt
bij het eerste het beste nachtvorstje al met de
snavel omhoog te liggen.' Waar Boet die vogel
wijsheid vandaan haalt, weet ik niet. Maar
misschien heeft hij gelijk en moeten ze dat
geslachtsdelennet maar laten hangen. Ergens
anders. Voor het gemeentehuis, bijvoorbeeld.
Vinden onze bestuurders beslist leuk, want die
stonden bij de onthulling zó blij naar boven te
kijken. Boet denkt trouwens dat straks, als de
stadskunstwerken in verband met Koningin
nedag een grote beurt krijgen, de brandweer
erbij moet komen om die moderne Adam en
Eva versie schoon te spuiten. Had ik nog niet
eens aan gedacht.
Jack Poirrié groeide op in Batoeradja en woont
sinds 1951 in Nederland. Elke maand schrijft
Jack Poirrié in Moesson over zijn perikelen.
mei 2009 35
Boetje heeft altijd wat te mekkeren. Zaten we
tv te kijken, zei hij opeens: 'Laatst hebben ze
een emigrant die hier op sentimental journey
was in een dwangbuis moeten afvoeren. Hij
was helemaal mata-gelap geworden van al
die dommigheid op tv.'
Moesson #11 Mei.indd 35 21-04-09 17:07
