de tocht naar Nederland hebben gemaakt,
wil hij dezelfde bootreis terug naar Indonesië
maken. 'Interview je ze apart, dan klappen ze
dicht. Maar zet je ze bij elkaar, dan komen ze
los. Nu kan het nog. Wat mij fascineert is dat
dubbele gevoel waarmee die mensen op die
boot hebben gezeten. De wetenschap dat ze
in Indië niet meer veilig waren. De schaamte.
De hoop dat ze naar hun vaderland gingen,
wat later nooit hun vaderland bleek te zijn. En
dan de gedachte alleen al dat Nederland ze
heeft laten betalen voor de overtocht en de
opvang. Te erg voor woorden. Je denkt toch
niet toch niet dat Israël de Ethiopische joden
heeft laten betalen. Oké, alleen de spijtoptan
ten hoefden dat later niet. Dat is begrijpelijk,
maar des te wranger voor de eerste groepen
die dat tien jaar eerder wel moesten.'
Er staan meer projecten op stapel die met
Indië te maken hebben. Met Froukje Tan, 'ook
Chinees-Indonesisch en half Fries', is hij bezig
aan een project op Flores. En met Orlow
Seunke, die alweer jaren in Indonesië woont,
heeft hij lang geleden het plan opgevat
voor een remake van De Stille Kracht. Meest
controversiële voornemen: een speelfilm
over kapitein Westerling. Beoogd regisseur:
Martin Koolhoven. Zijn wereld blijft niet
beperkt tot Nederland. 'Ik heb altijd een in
ternationaal venster gehad. Het
rare is dat het buiten Nederland
gemakkelijker is om waardering
te krijgen. Mijn reputatie buiten
Nederland is beter dan die
daarbinnen. Dan wordt er weer
geschreven over die zogenaamd
machtigste filmproducent in
Nederland, die altijd het conflict
opzoekt - wat nergens op slaat.
In het buitenland zeggen ze:
'Wie? O, San Fu. Die heeft dit ge
daan, dat gedaan, zus gedaan, zo
gedaan. Daar beoordelen ze op
wat je hebt gepresteerd.' Voordat
zijn grootste wapenfeit als
fi lmproducent, Zwartboek va n
Paul Verhoeven, een kassucces
werd, kende de film de nodige
problemen. De opnamen gingen
later van start dan gepland,
het budget werd ruimschoots
overschreden en er bleek niet
op tijd voldoende geld beschikbaar om alle
rekeningen te betalen. Terwijl de film werd
onderscheiden met filmprijzen en het publiek
toestroomde, zocht een groep schuldeisers de
publiciteit. Een stressvolle tijd, zegt Maltha.
'Laat ik vooropstellen, ik vind dat iedereen
op tijd betaald moet krijgen. Dus mensen die
daarover klagen hebben een punt. Maar het
ging om een groep die gezamenlijk meer dan
vijf ton aan facturen had ingeleverd en daar
van vijf procent nog niet had ontvangen. De
problemen waren bovendien ontstaan, omdat
de Engelse co-producent zijn aandeel van drie
miljoen vijf maanden later betaalde dan hij
beloofd had. En vergeet niet, als een film een
hit is in de bioscoop, komt het geld pas zes
maanden later binnen. Ik denk dat veel film
producenten in Nederland een noodlijdend
bestaan leiden. En degenen die dat niet doen,
hebben een andere vorm van inkomsten. Ik
kan dit alleen maar doen met geld dat ik met
de distributie van films heb verdiend.'
In diezelfde tijd verdwenen Maltha's 14-jarige
zoon en diens vriendinnetje. Een aangesla
gen Maltha verscheen bij programma's als
De Wereld Draait Door en RTL Boulevard om
de vermissing wereldkundig te maken. Even
werd zelfs gedacht dat er een verband was
met alle perikelen rondom Zwartboek. Maar
het verliefde stel bleek te zijn weggelopen
en meldde zich na enkele dagen ongedeerd.
Het was een wake up-call, die hem duidelijk
heeft gemaakt waar het om gaat in het
leven. 'Werk is heel belangrijk, nog steeds,
maar er is iets wat belangrijker is. Ik heb drie
kinderen op deze wereld gebracht voor wie ik
alles over heb.'
Zijn ogen tranen. Hij verexcuseert zich omdat
hij ze moet indruppelen. 'Ik heb net drie oog
operaties achter de rug, omdat ik een infectie
aan mijn ogen had.' Daarom draagt hij een
bril met gekleurde glazen. 'Ze weten niet
precies waardoor het kwam, maar ze denken
dat het te maken heeft met een reactie in
het lichaam. Links ben ik meer dan tien pro
cent van mijn gezichtsvermogen kwijt, rechts
nog meer.' Met enige trots vertelt hij over de
speciale versies voor blinden en slechtzien
den die van Zwartboek en Oorlogswinter zijn
gemaakt. 'Nu ikzelf heb ervaren wat het be
tekent om nauwelijks te kunnen zien, weet ik
hoe belangrijk dat is.'
Hij is een redelijk optimistisch mens, dus hij
gaat er maar vanuit dat het goed komt. 'Het is
heel makkelijk om in clichés te vervallen, om
je karakter in te delen in een oosterse en een
westerse kant, een introverte en een opvlie
gende kant, en zo werkt het ook niet. Ik weet
wel dat doorzettingsvermogen en accepta
tievermogen twee sterke karaktertrekken
van mij zijn. Als ik iets wil, wil ik het ook echt
bereiken, tegelijkertijd weet ik ook dat als iets
echt zo is, ik het zal accepteren.' Als kleuter lag
hij twee jaar in een sanatorium. 'Dan kom je
er snel achter dat het weinig zin heeft om je
ertegen te verzetten dat je daar moet liggen.
Dat moet je ondergaan, en dan zeg ik niet lijd
zaam ondergaan, maar je kunt wel het beste
van maken. Je moet het nemen zoals het is.
Zeuren over de regen, zoals ze in Nederland
vaak doen, heeft zo weinig zin.'
Van 1956 tot en met 2006 maar liefst
676 hits op 'bioscoop' in Onze Brug,
Tong Tong en Moesson. Zoek in onze
gedigitaliseerde jaargangen op
www.moesson.com
juni 2009 43
Moesson #12 Juni.indd 43
