Indischman
Wij gevoelen ons nimmermeer thuis.
Wie zijn huid in de zon heeft versleten
en de bloem uit zijn bloed weet gebeten
raakt verstikt in een bakstenen kluis.
In de grijns van de blonde cipier,
van de melkboer, de bloedrode slager,
achtervolgt hem een vreemde belager;
en hijzelf het exotische dier.
Soms weemoedigt ons iemand begaan:
waarom ben je daarginds niet gebleven.
Maar daarginds was het weer om het even:
om maar liever naar Holland te gaan.
Vele havens en nergens een land.
Want ik weet, waar ik zou embarkeren,
dat het heimwee om weder te keren
mij vervolgt als de wind in het want.
Willem Brandt
Samengesteld door Bert Paasman en Peter van Zonneveld
Willem Brandt (1905-1981) is in deze reeks Indische poëzie geen
onbekende. Als geen ander was hij in staat om de verscheurdheid van
hen die in twee werelden leefden, onder woorden te brengen. Het ver
langen naar Indië en het verlangen naar Holland zijn in zijn werk twee
krachten die elkaar op een dynamische manier in evenwicht houden.
'Dort wo du nicht bist, dort is das Glück', lijkt dit gedicht uit de bundel
Reizen achter het heimwee te willen zeggen.
30 Moesson
Moesson #1 Juli 2009 PIM.indd 30
23-06-09 17:12
