voorpublicatie
totdat hij amper kan lopen en van het po
dium gedragen moet worden.
Oom Pietje proestte het uit. Hij kreeg haast
geen adem meer. Zijn buurman sloeg hem
op de rug. Tante met schort reikte een glas
water aan. Tante Mop kwam met een waaier
en wuifde frisse lucht in oom Pietjes gezicht.
Het hoesten bleef maar duren en werd
afgewisseld met het piepen naar adem. Ik
durfde mij niet te bewegen. Het leek of mijn
schoenen aan de vloerbedekking zaten vast
geplakt. Tante Mop schudde haar hoofd.
'Waarom kom je ook uit die stoel', zei ze, 'ik
zeg nog: je blijft in de stoel, de hele dag.'
'Adoeh, eigenwijs', zei oom Lau.
Oom Pietje werd ondersteund en terug
naar de serre gebracht. Zijn gezicht zat vol
zweetdruppels, zijn ogen waren gesloten.
Zijn lichaam hing er slap bij. Toen hij voorbij
kwam, opende hij even zijn ogen. Hij keek
me aan, zijn ogen straalden. Ze hadden een
gouden glans. Ik glimlachte naar hem. O
juli 2009 35
Moesson #1 Juli 2009 PIM.indd 35
23-06-09
