roittltift
De spoorlijn Bandung-Yogyakarta.
den krijgt een plaats in zijn leven. Hij bezoekt
het voormalige bersiapkamp in suikerfabriek
Tjeweng en is altijd aanwezig op 27 februari
op de jaarlijkse herdenking van de Slag in de
Javazee op Kembang Kuning in Surabaya. In
2009 brengt hij zijn broer Han (diens eerste
reis na 57 jaren) mee naar de plechtigheid in
Surabaya. Samen leggen ze de krans van de
Koninklijke Marine op het Karel Doorman
monument. Joops dochter en kleinzoon zijn
ook aanwezig, zo is de familie Nahuijsen met
drie generaties vertegenwoordigd.
groot mes.' Na 45 jaar keert hij voor het eerst
weer terug naar zijn geboorteland. Maar de
zorgen verdwijnen als sneeuw voor de zon,
als hij in Indonesië is. Joop: 'Bij aankomst
was ik meteen genezen van mijn trauma.
Indonesiërs die ik erover sprak zeiden
tegen mij: "Ach meneer, dat was een zwarte
bladzijde in de geschiedenis. Die moeten we
vlug omslaan." Daarna heb ik mij nooit meer
bedreigd gevoeld.'
Hierna reist Joop ieder jaar opnieuw naar
Indonesië. Daar vat hij ook het plan op om er
een nevenvestiging op te starten. Zijn eerste
kleinzoon Beau wordt in Indonesië geboren
en Joop ontmoet in Bandung een Soendane-
se vrouw Evie Mariani, die zijn tweede echt
genote zal worden. Sinds zijn huwelijk en de
oprichting in 2005 pendelt hij heen-en-weer
en verdeelt hij zijn tijd tussen Nederland en
Indonesië. In 2009 staan er zo'n tien reizen
op het programma. Tegen het lange reizen
kijkt hij niet op: 'Als je in het vliegtuig slaapt,
valt de reistijd van 18 uur wel mee en dan
heb ik nooit last van jetlag.' Zelfs het verle-
'De Indonesiërs hebben weinig weet van de
Nederlandse tijd en van hun geschiedenis,
terwijl de koloniale tijd juist overal sporen
heeft achtergelaten: in de wetgeving, in de
architectuur, het spoorwegennet en in de
taal. Er zijn zoveel leenwoorden die uit het
Nederlands afkomstig zijn.' Voor Joop heeft
het leven en vooral zijn verleden in 1997 een
nieuwe wending genomen. Hij geniet er elke
dag van: 'Als ik in Indonesië ben, geniet ik van
het land, van de mensen en van... het lekkere
eten. Wij hebben ons huis en kantoor op 200
meter boven Bandung, het is er altijd rond
de 24 graden. Op mijn leeftijd is het leuk om
werk en ontspanning in een goede balans
te krijgen en te houden. Indonesië is een rijk
land, waar veel (zakelijke) kansen nog niet
worden benut. Misschien is het wachten op
de nieuwe president, die dit jaar wordt geko
zen. Maar ik weet dat het vooral gaat om het
wisselen van de generaties. Er is hier zoveel
potentie.'
De oude naast de nieuwe spoorviaduct
in de spoorlijn Cikampek-Bandung bij
Jatiluhur.
In Tong Tong van 15 juli 1959 be
schrijft een S.S.-man een treinreisje
uit tempo doeloe op het traject
Bandoeng-Batavia. Lees het na in
onze gedigitaliseerde jaargangen op
www.moesson.com
juli 2009 45
Moesson #1 Juli 2009 PIM.indd 45 4#4- 23-06-09 17:14
