O interview
Op zaterdag 22 augustus
is het speciale jubile
umconcert van Riem de
Wolff tijdens de Pasar
Istimewa in Zeewolde.
Aanvang: 13.30 uur. Voor
reserveringen:
www.wnproductions.nl
of 0343- 51 73 71
In opmars naar zijn jubi
leumconcert treedt Riem
de Wolff op 14 augustus
op tijdens de Pasar Perron
in het Spoorwegmuseum.
Meer informatie: www.
spoorwegmuseum.nl
of 030 - 230 62 06
gen hadden uitgegeven. Als er grote uitgaven gedaan
moesten worden, zoals de aanschaf van een auto, dan
gingen pa of ma naar de bank en gaven ze ons wat we
nodig hadden. Mijn moeder was doodsbenauwd dat
we de belasting niet zouden betalen. Onze accountant
zei altijd: "Ik heb nog nooit zo'n pietje-precies gezien
als jullie moeder."'
Een paar jaar geleden verkocht zijn dochter het huis
aan de Welgelegenlaan en hielp hij haar met het
leegruimen van het ouderlijk huis. Daarbij stuitte hij
op een hele verzameling zilverkleurige papiertjes. 'Ma
deed de geldzaken tot ik trouwde en het huis uitging,
daarna nam mijn toenmalige echtgenote het over. Ik
kan pas sinds een paar jaar zelf pinnen. Dat heeft mijn
dochter mij moeten leren.'
Na een huwelijk van 29 jaar scheidde hij van de moe
der van zijn twee kinderen. 'Ik kende Jane al voordat
Ruud en ik doorbraken als Blue Diamonds. Ze is een
Deense en ik ontmoette haar tijdens een fietsvakantie
in Denemarken, nadat we een tijdje met elkaar hadden
gecorrespondeerd. In 1962 is ze naar Nederland geko
men. Drie jaar later, toen ik uit militaire dienst kwam,
zijn we getrouwd.'
Zijn kinderen spreken daarom ook Deens. 'Na de ge
boorte van mijn twee kinderen hebben Ruud en ik ook
niet meer zo vaak en zo lang getoerd als in het begin.
En toen de kinderen iets ouder waren, vonden ze het
ook niet leuk als iedereen wist dat hun vader één van
de Blue Diamonds was. Daarom heb ik altijd gepro
beerd om mijn carrière en het gezinsleven zo geschei
den mogelijk te houden. Ik was soms wel bang dat ik er
niet altijd voor mijn kinderen was. Maar ik wist ook dat
ik me tijdens mijn afwezigheid geen zorgen hoefde te
maken. Mijn ex-vrouw heeft ze geweldig opgevoed. En
natuurlijk waren opa en oma, en ook andere familiele
den, altijd in de buurt.'
Toen zijn kinderen oud genoeg waren nam hij ze mee
naar Indonesië. 'Ik vond het belangrijk dat ze kennis
maakten met het land waar hun vader vandaan kwam.
Dat ze de cultuur konden proeven. Ze vonden het
heel interessant, maar ze hadden wel moeite met de
armoede. Toch wilde ik ze die kant bewust laten zien.
We hebben ze meegenomen naar een kindertehuis in
Pandan op Java, juist om ze te tonen hoe het leven ook
kan zijn.'
Hij heeft nog altijd familie in Indonesië wonen. Maar
ook met de mensen met wie hij niet verwant is,
ervaart hij een verbondenheid. 'Als ik daar ben voel ik
dat er een bepaalde band is met de mensen daar. Ik zie
ze glimlachen en genieten op hun manier. Of dat altijd
oprecht is, of een masker durf ik niet altijd met zeker
heid te zeggen, maar ze geven me wel het gevoel dat
ik erbij hoor. Dat ik welkom ben. Als het niet nodig is,
hoor je ze niet klagen. Ze stressen niet en genieten nog
van de kleine dingen. Hier in Nederland zijn we veel te
veel bezig met dingen die moeten. Natuurlijk, er moet
ook een heleboel, maar vaak vergeten we dat genieten
ook moet. We zijn hier zo gewend geraakt aan luxe en
rijkdom, dat we het kleine geluk niet meer waarderen.
Daar krijg je van een wildvreemde gewoon nog een
hand en vraagt hij hoe het met je gaat.'
'Ze zeggen wel dat hoe ouder je wordt, hoe meer
behoefte je hebt om op de plek te zijn waar je vandaan
komt. Ik heb me daar lange tijd nauwelijks mee bezig
gehouden. Maar zo voel ik het nu wel. Ik was een
beetje weggedreven van mijn eigen cultuur. Ik ben ge-
interesseerd in wat er in Indonesië gebeurt. Ik probeer
het ook te volgen. Ik zie veel verandering, al leidt die
verandering niet altijd tot een verbetering.'
Toch vindt hij het moeilijk om kritiek op het land te
hebben. 'Ik heb er moeite mee als andere mensen afge
ven op Indonesië, omdat ze het er soms te armoedig of
te vies vinden. Dan denk ik: hoeveel heeft het Neder
land gekost om op een bepaalde standaard te komen?
Om nog maar te zwijgen van alle rijkdommen van
elders die Nederland daarvoor heeft gebruikt.'
Hij wil maar zeggen: met Indonesië gaat het echt wel
de goede kant op. 'De wil en ideeën zijn er heus wel,
maar gun ze nog wat meer tijd. Er moet nog een gene
ratie of twee overheen eer ze echt de mensen hebben,
die de ideeën ook kunnen uitvoeren. Laat ik mijn eigen
kinderen als voorbeeld nemen, als die vroeger hun ka
mer niet opruimden, kon de kamerdeur niet eens meer
dicht. Dus is het een kwestie van discipline bijbrengen.
Het is te gemakkelijk om een heel volk daar de schuld
van te geven.'
Er is een bepaald gemak ingeslopen, denkt hij. Een
bepaalde manier van denken. Waarom zouden we
ons druk maken? Die houding zou je misschien als
Aziatisch kunnen bestempelen, maar in landen als Sin
gapore, Maleisië en Thailand, waar hij ook is geweest,
is alles beter geregeld en ligt de gemiddelde levens
tandaard duidelijk hoger. 'Singapore is natuurlijk een
klein land, maar in Singapore heb je geen kampongs. Ik
heb het wel eens aan Shireen gevraagd. Maar echt, die
zijn er niet.'
Na zijn scheiding hertrouwde hij met Shireen, die hij
al kent sinds de jaren zestig. De Blue Diamonds waren
in Singapore op tournee en zij was een fan. Dertig jaar
later ontmoette hij haar weer, hij was gescheiden en
zij bleek ook een scheiding achter de rug te hebben.
Twaalf jaar zijn ze nu alweer getrouwd. De eerste tien
jaar woonden ze samen in Nederland, maar van
wege haar gezondheid woont zijn vrouw nu weer in
Singapore. 'Bovendien heeft ze daar haar kinderen en
kleinkinderen.'
Een paar maanden per jaar overwintert hij in Singa
pore. 'Dit is een tijdelijke noodoplossing. Zeker niet
18 Moesson
Moesson #2 Aug 2009.indd 18
29-07-09 10:51
