interview O Michael Mols (38) zette dit seizoen definitief een punt achter zijn profcarrière. Maar zijn weergaloze doelpunten voor clubs als FC Utrecht, Glasgow Rangers en Feyenoord staan ons nog helder voor de geest. Jet Sol zocht hem op en sprak met hem over zijn carrière en natuurlijk zijn Indische link. is the name, scoring goals is his game De deur wordt opengedaan door Nino, de tienjarige zoon van Michael en Jane Mols. In een niet te missen knaloranje, Nederlands elftal tenue. Ik kijk in een ondeugend snoetje met een paar sproetjes (vast van zijn vader). Mooi ventje. Zodra Nino zich omdraait en de gang inloopt, zie ik met grote letters Van Persie op de achterkant staan. Ik kan een glimlach niet onderdrukken. Michael Mols staat in de keuken, oogt vriendelijk en ontspannen. Hij staat te klooien bij de koffiemachine. Stelt me meteen voor aan zijn vader die in de woonkamer zit. Vader Mols is een karakteristieke, keu rige, oudere Indischman. Daar heb ik een zwak voor. Ik herken mijn eigen vader, zijn broers, mijn ooms. Hoor het ontwapenende accent. Dat is mooi, denk ik. Misschien kan ik vader Mols bij het gesprek betrekken. Drie generaties bij elkaar! My lucky day. Later blijkt dat Michael in verband met dit interview zijn vader erbij heeft gevraagd, omdat hij niet zoveel weet over Indië. Zijn vader als vraagbaak achter de hand wilde hebben. 'Hij weet alles!', verklaart Michael over zijn DOOR JET SOL FOTOGRAFIE ARMANDO ELLO vader. En met die opmerking maakt de onlangs gestopte profvoetbal ler meteen een winnend doelpunt bij mij. Wat is een Surinamer? 'We hebben Michael niet opgevoed met Indische verhalen', vertelt va der Mols. 'Bewust niet. We woonden in Nederland tenslotte. Dat geldt ook voor de Indische geschiedenis. Alleen de leuke verhalen. Niet wat we meegemaakt en gezien hebben in de jappenkampen en tijdens de bersiap. Daar wil je je kinderen niet mee opzadelen. Daar heb je het niet over. Dat zijn dingen die hou je voor jezelf, ook al vormen ze je.' Michael en Jane, die er ook bij is komen zitten, zouden dat zelf ook niet doen; je kind vertellen over zwarte dingen uit het verleden. 'De generaties die opgroeiden in Nederland zijn vrijer. Meer open. Wij kunnen makkelijker uiten, hebben het hier makkelijker gehad. Maar al die oude Indische verhalen sterven wel uit op deze manier, dat is zonde.' Op de vraag of Michael bewust bezig is geweest met zijn Indische achtergrond is hij heel duidelijk: 'Nee'. september 2009 13 Moesson #3 september 2009.indd 13 26-08-09 09:31

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2009 | | pagina 13