'Het was emotioneel
om weer terug in
Indonesië te zijn. Het is
toch je geboorteland.
De geur van kretek,
het geluid van de
bamiman. Het was
bijzonder'
donesië nemen. Dat had ik natuurlijk moeten
doen toen de jongens nog tieners waren.
Dan maak je een reis naar de roots van je
moeder. Maar met die roots was ik toen nog
helemaal niet bezig. Dat is pas zeven jaar
geleden gekomen.'
Indisch zijn
'Mijn ouders zijn erg vroeg overleden, dus
ik heb hen nooit veel kunnen vragen. Ik
moet eerlijk zeggen dat ik daar ook nooit de
behoefte toe had. Ik was 21 toen mijn vader
overleed en dan ben je zo met je eigen leven
bezig, je roots doen er dan niet zo toe. Mijn
moeder overleed toen ik in de dertig was en
kleine kinderen had. Pas nu kom ik in een
fase dat ik weer mezelf ben. Hetty, met eigen
interesses, los van de kinderen. Toen kwam
die behoefte naar boven. Ik ging weer naar
de Pasar Malam, boeken lezen en nam een
abonnement op Moesson. Ik ben nu zelfs
vaste vrijwilligster voor Moesson. Voordat ik
het wist, was ik weer een Indisch meisje.
Indisch koken deed ik altijd graag, maar in
Miami was er niets te krijgen toen ik daar
kwam. Gelukkig ging ik twee keer per jaar
naar Den Haag. De koffer ging leeg mee en
vol met trassi en emping weer terug. Dat
hoeft nu niet meer, want inmiddels hebben
we een kleine China Town en daar verko
pen ze ook Indonesische producten. Ik kook
veel voor liefdadigheid. Bijvoorbeeld voor
veilingen op scholen. Mijn vriendin Marga-
retha en ik geven dan een Indische rijsttafel
weg die bij ons thuis wordt geserveerd. En
daar wordt veel op geboden! Ze vechten er
om. De Indische rijsttafel heeft een wereldse
44 Moesson
Moesson #3 september 2009.indd 44
