Discografie
The Crazy Rockers
interview O
De Crazy Rockers met hun eerste Gibsons.
Zo trots als een pauw
Originele bezetting 1960-1965
bestaande uit:
Harry Berg, sologitaar
Woody Brunings, gitaar en zang
Eddy Chatelin, sologitaar en zang
Pim Veeren, basgitaar
Sydney Rampersad, drums, zang en
leider (t 1981)
Andere spelers in begin en tussendoor
waren Piet Solleveld, Henny Aschman
en Wally Swarz (een maand als invaller
voor Eddy)
LP: 'Drivin' with the Crazy Rockers' 1964
LP: 'Successen van The Crazy Rockers'
1966,
Aangevuld met materiaal van Eddy
the Crazy Jets
Verschillende singles en een EP uit
gebracht 1963-1965 in meer dan acht
landen, waaronder Duitsland, België,
Italië, Portugal en Denemarken. Na 1965
waren er wat aanvullingen in de band
met Boyd Brostowski, Jantje van Olffen,
Max Tahalele (t 2005), Franky (t 1998).
In huidige bezetting 2009 zijn Pim, Harry
en Sydney vervangen door Boyd Bros
towski, Remy Sonneville en Louis Drabe.
een lange zomer worden: het succes is deze
keer nóg groter. Bezoekers omschrijven het
optreden als 'van een andere planeet'. Ook
zendt de dan nog illegale Radio Veronica de
Crazy Rockers live uit. Het succes in Neder
land is compleet wanneer platenmaatschap
pij Delta van Kellerman de Crazy Rockers een
platencontract aanbiedt. De eerste elpee
Driving with the Crazy Rockers wordt opgeno
men. Een heuse Crazy Rockers fanclub wordt
opgericht, door Boyd Brostowski (de huidige
drummer), Jos van Vliet en Loes de Zwart.
Hits als 'Mama Papa Twist', 'The Third Man' en
'Carioca' staan wekenlang in de hitparades
en er volgt zelfs een tv-optreden, maar wel
begeleid door negatief commentaar. 'Draai
het volume van uw toestel een heel stuk
terug, want hier komt het lawaai van de
Crazy Rockers.' Woody: 'Tja, sommigen von
den onze performance te obsceen voor het
calvinistische Nederland. Toch was het een
uniek moment.' Tot en met 1965 spelen de
Crazy Rockers in dezelfde bezetting door heel
Europa, waar zich elke keer weer Beatles
achtige taferelen afspelen.
Door het opkomen van de Beatrage komt er
intussen een moordende concurrentie van de
Engelse Beatgroepen, die veel goedkoper zijn.
Oververmoeid en een beetje blasé geraakt
door het vele optreden, de spotlights en het
succes, besluiten de Crazy Rockers in 1965 -
zoals zij het noemden - een 'lange vakantie'
te nemen. Ze beperken hun optredens tot
een paar keer per jaar en treden alleen bij
zeer speciale gelegenheden op. Dan draait de
rockmachine weer alsof ze nooit uitgescha
keld geweest is. De Crazy Rockers behouden
als enige Indorockband altijd de originele
bezetting.
Reünie
In 1981 wordt er een officiële reünie in de
Houtrusthallen gehouden. Twee maanden
erna overlijdt Sydney; net 40 jaar oud, in
zijn woonplaats Wiesbaden. Boyd Brostow
ski, één van zijn grootste bewonderaars en
mede-oprichter van de fanclub, neemt de
plaats van Sydney in. Na 1981 treden de Crazy
Rockers weer meer op. Er worden nieuwe cd's
gemaakt. Op uitnodiging van de Nederland
se ambassade toeren de Crazy Rockers door
Indonesië. Ze doen Jakarta, Semarang, Yogya,
Bandung en Surabaya aan. Woody: 'We heb
ben nog enkele oude bekenden gezien. Het
was heel mooi, maar ook heel vermoeiend.'
Op uitnodiging van de Indische gemeen
schap spelen ze ook voor Amerindo's in de VS.
Woody: 'De sfeer daar was nog net zoals ze in
de eerste jaren van de gedwongen repatrië
ring in Nederland was.'
Und jetzt?
Ondanks een moeilijk begin met smerige ho
tels, heimwee, teleurstellingen en uitbuiting,
zijn de Crazy Rockers onmisbaar geweest
voor de opkomst van de jongerencultuur in
Nederland. Ze waren een voorbeeld voor veel
Duitse, Indische en niet te vergeten Neder
landse popgroepen. Woody: 'De geschiedenis
van de Indorock is ook mijn geschiedenis. De
Duitse periode heeft niet alleen aan de basis
van mijn ontwikkeling als muzikant, maar
ook als mens gestaan. Ondanks dat we nooit
een manager hadden en amper geld van
onze eerste platen hebben gezien, zijn we al
lemaal op onze pootjes terecht gekomen. In
mijn herinnering raakt dit heldenepos nooit
haar betovering kwijt.'
Hoe ziet Woody de toekomst van de Indo
rock?
Woody: 'Soms zie ik het somber in en soms
ben ik optimistisch. Persoonlijk vind ik het
leuk om met jonge musici te spelen. Er zit
heel wat talent bij, hoor! Onze Remy Son
neville is zo'n voorbeeld. Je kunt als oudere
veel van hun moderne muzikale opvattingen
leren. Ik hoop dat een paar jonge creatieve
musici onze rockstijl zullen oppakken, er hun
eigen identiteit inleggen en een moderne
versie van Indorock creëren. De Crazy Rockers
moeten in elk geval blijven vernieuwen. Met
een instelling van "de mensen komen toch",
word je een souteneur van je muziek, een
karikatuur van jezelf.'
oktober 2009 15
Moesson #4 oktober 2009.indd 15
23-09-09 12:14
