'Op de school waar
haar moeder eens zat,
leert Kim de kinderen een
Nederlands liedje'
Memory lane
Na 47 jaar weer terug in de
schoolbanken van vroeger
Zittend en lekker picknicken in de koelte van een
overhangende boom op het witte zand van Mansinam.
Het was alsof we nimmer waren weggeweest
Adembenemend natuurschoon
even voorbij Pasir Putih en op weg
naar Bakaroo
wari
tenbach werd vertegenwoordigd door Peters
zonen Vincent en Bastiaan, en Kim en Chris
tel Samson, de dochters van Grace. Voor deze
jongste generatie zou deze trip de plaatjes
moeten leveren bij de praatjes die ze in de
loop der jaren van ons, hun ouders, te horen
hadden gekregen over een avontuurlijk, maar
primitief leven in een bijna onherbergzaam
oerwoud aan het andere eind van de wereld.
Het valt voor hen moeilijk te begrijpen dat
in onze jeugdjaren elektriciteit en stromend
water geen vanzelfsprekende luxe was en
dat huiswerk maken bij het licht van een
(Petromax) petroleumpomp-lamp voor ons
een heel gewone zaak was.
Als we de volgende ochtend om acht uur
's morgens in Manokwari landen en boven
aan de vliegtuigtrap staan, valt op dit vroege
Moesson #4 oktober 2009 indd 19
ochtenduur de hitte als een klamme deken
op ons neer. Voor de meesten van ons is het
niet gemakkelijk om emoties onder controle
te houden en sommigen laten hun tranen de
vrije loop. Ik geef het je te doen, om nu bijna
een halve eeuw nadat we het land en de Pa
pua's gedwongen vaarwel moesten zeggen,
eindelijk Manokwari's bodem weer onder de
voeten te voelen.
Na een nogal chaotische strijd om de koffers,
zitten we een klein uurtje later dan eindelijk
in een busje en gaan we op weg. De weg
van Rendani naar het hart van de stad is
niet echt veel veranderd. Het is wel opval
lend smaller dan de meesten van ons in
gedachten hadden. Zeker in vergelijking met
de jaren vijftig en zestig, toen wij als kind,
regelmatig met onze ouders de trip naar het
vliegveld maakten om vrienden en kennissen
uit te zwaaien. Toen leek die weg wel heel
breed en oneindig lang te zijn. We zijn op
weg naar het Swiss-bel hotel. Naar men zegt,
het enige hotel in Manok dat de naam 'hotel'
waardig is. Het is gelegen tegenover waar
vroeger de siroopfabriek van Snepf lag en op
een steenworp afstand van waar eens Toko
Pieters goede zaken deed.
Als we de volgende dag in de stad op onder
zoek uitgaan, komen de jeugdverhalen in
geuren en kleuren los, tot grote hilariteit van
onze kinderen trouwens. Met een lach en
een traan ondergaan we, al wandelend, een
trip down memory lane door een stad waar
we eens, en ondanks vele gebreken, toch heel
gelukkig waren.
Het centrum van de stad is inmiddels
verplaatst naar Sanggeng. Daardoor is de
Fanindi-weg niet meer 'de oude vertrouwde'.
Het is nu vervallen tot een troosteloze
aaneenschakeling van huizen en panden
die over onderhoud veel te klagen hebben.
Op een aantal gebouwen na, herkennen we
zonder al te veel moeite de huizen waarin wij
oktober 2009 19
23-09-09 12 14
