Ji> Degofi
m
Toiletdouchc*
ffl
Over spreeuwen
en mensen
i
Interesse?
0416 - 279598
Het vertrouwde
adres voor al
uw financieringen
www.degofin.nl
O poirrié's perikelen
Persoonlijke leningen
Doorlopende kredieten
in vele vormen
Senioren kredieten
met kwijtschelding bij
overlijden
momssom
nekte*
Bekte
vanaf 29,50
Voor uitgebreide informatie:
www.moessontoiletdouche.nl
telefoon: 0224-223986
Financiële dienst
dienstverlening
Met vriendelijke groet, Dave Goossens
Let op! Geld lenen kost geld
Is
Nu ook in Nederland: de
Moesson Toiletdouche.
Handig in gebruik, mak
kelijk aan te sluiten. Veel
hygiënischer dan toilet
papier, representatiever
dan waterflessen bij het
toilet. Bovendien een
weldaad bij aambeien
en andere anale aan
doeningen.
S
Spreeuwen zijn net rampokkers, ze opereren
het liefst in groepen en schromen niet om
klein grut als mussen en koolmeesjes alles af
te pikken.
Spreeuwen zijn ook echte schijtlaarzen. Ko
men er een paar kraaien aanvliegen, gaan ze
er vandoor en poepen de hele achtertuin vol.
Lijkt het wel of het rijstepap heeft geregend
en kan ik de boel weer schoonspuiten. Onder
toezicht van onze waardeloze 'djaga kebon',
een stokdove ouwe merel die nog niet
opvliegt als je een kanon naast hem afschiet
en alleen onder de grote rododendronstruik
vandaan komt als er voer wordt gestrooid.
Maar het is geen bangerik, die merel. Als de
spreeuwen weer aan het rampokken zijn, eet
hij gewoon door tot hij zijn pens vol heeft
en gaat dan tussen de rododendronbladeren
door naar ze zitten loeren. Kun je hem bijna
horen denken: 'Had ik maar een geweer. Kon
ik op ze schieten.'
Er bestaat ook een menselijke variant van
de spreeuw. Die heb ik na onze zogenaamde
bevrijding bezig gezien. In Bandoeng, vlak
na de grote schoonmaakactie van de Brit
ten. Mijn kampmaat Nis en ik wandelden
richting de Braga, toen we op de weg naast
de spoorbaan snel aan de kant moesten
voor een Indonesiër, die achtervolgd werd
door een groep tierende kerels. De man was
doodsbang en rende als een bezetene naar
de door Britse artilleristen bemande bunker
bij de spoorwegovergang, stak al struikelend
het spoor over en stoof linksaf naar een
paar huizen iets verderop. Zijn achtervolgers
hielden bij de bunker even in, maar renden
met onverminderd elan verder toen de artil
leristen niet reageerden. Nis en ik waren er
beduusd van. Ik weet nog goed dat we het
een walgelijke vertoning vonden en hoopten
dat de vluchteling zou ontkomen, wat hij ook
op z'n kerfstok had. Was ook om misselijk
van te worden, zoals die kerels als één man
achter hem aan joegen. En zoals ze later in
losse groepjes terug kwamen lopen, verhit en
opgewonden pratend over hun krijgsverrich
tingen. Ik kan ze zo terughalen: twee kerels
die een opgerold vloerkleed op de schouders
meezeulden, een vent met een klok en ande
ren met allerlei spul dat bij het doorzoeken
van de huizen aan hun vingers was blijven
kleven. Wat ik me ook nog kan herinneren en
van m'n levensdagen niet zal vergeten, is de
trek van intense afkeer op de gezichten van
de toekijkende artilleristen.
Ik mag de spreeuwen niet te kort doen. Het
zijn brutale rovers en ze kunnen een mus of
koolmeesje het voer afpakken, maar zullen
zo'n diertje nooit lynchen. Zoiets doen alleen
mensen. En sommige roofdieren, als ze hon
ger hebben. Wat die achtervolgers bezielde,
laat zich raden. Misschien waren ze net uit
het door extremisten geteisterde Zuid-Ban-
doeng bevrijd en hadden ze die Indonesiër
herkend als een van hun voormalige plaag
geesten. Kan zijn, maar dan nog hadden ze
hun zucht naar vergelding moeten intomen
en van andermans spullen moeten afblijven.
Ik snap niet hoe mensen zich zo kunnen
verlagen. Kan je na zoveel jaren nog steeds
een gevoel van onbehagen bekruipen als je
er aan denkt dat die achtervolgers net zulke
Indo's waren als jij en je maat. Zou je haast
hetzelfde denken als die merel, als hij naar
die spreeuwen zit te loeren.
Jack Poirrié groeide op in Batoeradja en woont
sinds 1951 in Nederland. Elke maand schrijft
Jack Poirrié in Moesson over zijn perikelen.
oktober 2009 31
Moesson #4 oktober 2009.indd 31
