W
Dewi vindt
interview
Dewi Evita Reijs (Rotterdam, 1982) studeerde
in 2005 af aan de toneelschool Amsterdam;
ze acteert, schrijft en regisseert. Ze speelde
mee in jeugdseries op tv als De straat en Bra-
daz en had gastrollen in Shouf Shouf de serie
en Flikken Maastricht. U kent haar gezicht
misschien van de Douwe Egberts commercial
of van de SIRE-campagne 'Asociaal is niet
normaal', waarin ze in de bus met een tas
naast zich geen plaats vrijmaakt voor een
jongen op krukken. Al vanaf haar twaalfde
jaar doet Dewi aan toneel. Elke zaterdag
volgt ze de jeugdtheater opleiding in Rot
terdam.
Dewi: 'Dat kwam helemaal uit mezelf, dat
willen acteren, dansen. Ik kom namelijk hele
maal niet uit zo'n soort gezin.'
Uit wat voor een gezin dan wel?, vraag ik.
'Een ingewikkeld gezin. Ik heb drie moeders
en één vader en twee broers. Toen ik drie was,
scheidden mijn ouders, omdat mijn moeder
verliefd werd op een vrouw. Mijn Hollandse
vader hertrouwde, wederom met een Indi
sche vrouw. Mijn moeder met haar vriendin
woonde boven ons en mijn vader en zijn
vrouw beneden. Eén keer per week wisselden
wij van gezin, maar hadden wel een vaste
kamer. Mijn broertjes en ik konden zo door
de schuifdeuren naar ze toe.'
Onzichtbaar
De komende maanden speelt Dewi in het
drama Heren van de thee onder regie van Ger
...het leuk om uitgebreid te eten, voor vrienden te koken en dat
hoeft niet per se Indisch te zijn. Ze raakt in een staat van paniek
als ze bang is dat er niet genoeg te eten is. 'Kan het nooit gewoon
makkelijk?', verzucht haar vriend dan. Maar Eran helpt altijd mee.
Inmiddels houdt hij meer van Indisch eten dan Dewi en als ze
vraagt wat wil je eten vanavond?, roept hij: 'soto ajam'. Balen!
Dewi's familie houdt van eten. 'We klagen over de lijn, terwijl we
een extra bord rijst opscheppen.' Ze heeft wel eens haar broertje
aan de telefoon en dan hebben ze het over het nieuwste koolhy-
dratendieet. 'Wat eet je eigenlijk nu?', vraag Dewi dan. 'Bamisoep.'
Het eerste commentaar van veel familie toen Dewi terug kwam
uit Oeganda was: 'Oo wat ben je mager!' - snel eten erin!'
Thijs, met Nienke Römer (Jenny)
(Joan Henny), Oda Spelbos (Cateau) e
Geel die in zijn hoofdrol als Rudolf Kerkhoven
het toneelstuk draagt. De toneelversie van
Heren van de thee diept de karakters verder
uit en verscherpt de tegenstellingen tussen
de personages.
Dewi: 'De voorstelling Heren van de thee
maakt natuurlijk meer gebruik van thea
trale middelen. Uit de honderden brieven
van de Kerkhovens heeft Hella Haasse met
haar boek al een verhaal afgebakend en Ger
Thijs doet dat nog duidelijker. Drie verschil
lende paren - August en Marie, Cateau en
Joan, en Rudolf en Jenny - staan centraal. De
positie van de vrouw komt meer naar voren,
dat spreekt mij aan. Regisseur Ger Thijs ziet
zwakke vrouwen onderdrukt door sterke
mannen, als een terugkerend gegeven in het
werk van Hella Haasse.'
Dewi spéélt niet alleen de rol van baboe, ze is
het eigenlijk ook: tussen de scènes door reikt
zij rekwisieten aan en zo vormt zij een verras
send bruggetje tussen de aktes.
Dewi: 'Dat heb ik zelf bedacht. Als bediende
beweeg je je onzichtbaar door een huis en
dus ook op het toneel. Dus waarom zou ik
tussen de scènes als bediende niet een stok
aangeven of een stoel neerzetten? Ik heb
van baboe Engko een warme persoonlijkheid
gemaakt.'
Dewi schrijft zelf voorstellingen voor kinde
ren en moderne stukken voor volwassenen
met absurdistische teksten. Vindt ze het niet je personage. De kracht van het toneel is
raar dat ze nu ineens vanwege haar uiterlijk
zowel de baboe als de danseres, kortom alle
Indonesiërs, speelt? Ze moet lachen: 'Het is
inderdaad de eerste keer dat ik getypecast
ben, maar dat is ook wel eens leuk. Op tv is
mijn tint geen probleem. Je zit in het bakje
van acteurs die de toneelschool gedaan
hebben, dus word je gevraagd om auditie
te doen voor mooie rollen en dat zijn niet
alleen Indische meisjes. Een luxepositie. De
theaterwereld daarentegen is vrij conserva
tief, vooral de grote zaal. "De vlakke vloer" -
zo worden kleinere theaters genoemd - zijn
experimenteler. Maar ik heb ook prinses Eboli
in Friedrich Schillers Don Carlos gespeeld
en Beline in Molières De ingebeelde zieke.
Dat kleurtje, dat speel je na twee minuten
weg - dan zien de toeschouwers alleen nog
16 Moesson
Moesson #5 november 2009.indd 16
28-10-09 13:22
