i Paradijsvogels en Kroonduiven r Tempo Doeloe hellingen van het Cycloopgebergte met zijn eeuwig ruisende waterval. Vanaf bepaalde punten viel het gigantische Sentanimeer te bewonderen. Ooit was het verbonden geweest met de zee. De vissen toverden zichzelf langzaam om van zout- naar zoetwa terwezens. Niet lang na onze aankomst vond er een officiële gelegenheid plaats, waarbij 'de uit treders', waaronder mijn pa, afscheid namen. Officieren hielden plechtige redes en speld den onderscheidingen op, soldaten salueer den strakker dan ooit en in de mess mocht de alcohol rijkelijk vloeien. Als nieuwbakken burgermensen zaten mijn ouders niet stil. Ze hadden hun oog laten vallen op het vervallen Soosgebouw, net buiten de kazernegrenzen. Het complex kreeg een opknapbeurt en in een mum van tijd stonden er schappen vol huishoudelijke artikelen en levensmiddelen. De laatste voornamelijk in blikvorm. Van corned beef tot Eijsdenkaas. De smaak van deze etenswaren werd nog flink beïnvloed door het metalen verpakkingsmateriaal. Het Jozo zout vond gretig aftrek bij de Pa- poea's uit de omgeving. Velen leden nog aan struma door jodiumtekort. Naast de toko kwam een eet- en drankgele genheid. De maaltijden van mijn ma, bereid op haar aluminium wadjans, kregen tot ver in de omgeving bekendheid. Deze pannen waren uit de romp van een Amerikaanse bommenwerper gesneden op het vliegtuig kerkhof van Sentani. Een metaalbewerker had er de bolle bodems ingeslagen. Mijn broer ontpopte zich als alleskunner. Hij serveerde, bediende en kocht voorraad in bij een handelsonderneming in Hollandia- Haven. Als nakomertje kreeg ik nog geen taken. Ik sleepte, samen met vriendjes, met rijstbalen en maakte daar een glijbaan van. Of vroeg om het enige paar schoenen in onze zaak op de bovenste plank achter de toon bank. Een hooggehakt model bestemd voor ijdele vrouwenvoeten. Na rond geparadeerd te hebben, legde ik ze weer netjes terug in de doos. In de schemertijd kon ik het uitstekend vinden met Paatje. Een oudere Indische ser geant, die steevast vlak voor zonsondergang kwam aanzetten. Hij nam plaats op zijn vaste zetel, dronk een biertje en keek zwijgend naar het verdwijnen van het licht. Bij zijn tweede glas tuurde hij naar de indrukwek kende sterrenhemel en werd spraakzamer. Hij wees en onderwees. 'Zui-der-kruis.' Mijn ouders wisten 'het bedrijf' met hun dadendrang nog verder uit te bouwen. Het Sentani vliegveld lag in de buurt en de twee belangrijkste gebruikers, de KLM en de Au stralische maatschappij Qantas, zochten naar logies voor hun crew. Mijn pa en ma kregen een contract en bouw den vier slaapgelegenheden. Het betekende wel dat mijn moeder, minstens één keer per week, al vroeg in de weer was met het klaar maken van een echt Australisch ontbijt. Het halfbevroren lamsvlees had ze de vorige dag persoonlijk van de bemanning overhandigd gekregen. Ook de medewerkers van KLM Aerocarto, die de duizenden vierkante meters nog onbekende stukken land met luchtfoto's in kaart brachten, kregen onderdak. Ze maak ten ontelbare vluchturen. Conny Ruchtie, Ifar 1952 januari 2010 33 Ifar, circa 1950 Moesson #7 januari 2010.indd 33 16-12-09 15:23

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2010 | | pagina 33