Jonge chefkoks herontdekken de Indonesische keuken
indonesië O
In Indonesië is het niet cool om
zelf te koken, daar heb je immers
bedienden voor. De populaire,
jonge chefkoks Farah Quinn
en Michael Whyag proberen
daar verandering in te brengen
en promoten de traditionele,
Indonesische keuken. Maar
bestaat die eigenlijk wel?
Sexy
Chef
TEKST EN FOTOGRAFIE JAN LEPELTAK
Het is een kabaal van jewelste in de balzaal
van Hotel Kempinski in Jakarta. In het luxe
vijfsterrenhotel is Farah Quinn te gast voor
een exclusieve kooksessie. De superslanke
Farah klopt elegant het beslag voor een
bananentaart op een podium in de balzaal.
Haar bijnaam is niet voor niets de Sexy Chef.
Met haar kookprogramma op de Indonesi
sche televisiezender Trans TV heeft ze het
afgelopen jaar honderdduizenden kijkers
getrokken.
'Mijn show trekt een breed scala aan kijkers:
huisvrouwen, teenagers en jonge kinderen.
Veel jonge mensen denken dat zelf koken
niet cool is, omdat iedereen pembantu's in
huis heeft. Maar ik wil laten zien dat koken
vooral heel leuk is,' vertelt Farah enthousiast.
Ze wordt omringd door twee assistenten
die haar slopende tijdschema in de gaten
houden. Want televisiekok Farah Quinn is
gelijk een Sumatraanse Sonja Bakker een
megasucces in Indonesië. 'Houd het simpel
en gezond! Dat slaat vooral aan bij tiener
meisjes. Ik heb nu al zestigduizend fans op
facebook,' lacht Farah.
Boos worden en brullen
Ze heeft het lichaam van een fotomodel,
maar houdt van eten. 'Natuurlijk fitness ik. Je
kan koken en eten, maar tegelijkertijd moet
je sporten. Ik heb het razenddruk als tv-kok.
Ik ben al in Surabaya, Yogya, op Lombok en
Bali geweest. Elk gebied heeft zijn eigen
keuken. Ik zag het lokale eten en proefde het.
Dit opende mijn ogen. In mijn tv-programma
ga ik op zoek naar lokale ingrediënten om
recepten op de traditionele wijze te koken.
Op Java kwam ik bij een Chinees-Javaans
gezin dat gestoomde cakejes maakt. Het
gezin woont in Magelang. De mal die het
gezin voor de cakejes gebruikt, is meer dan
honderd jaar oud. De bereidingswijze is al
die tijd nooit veranderd. Die uitzending heeft
heel veel mensen geïnspireerd.'
Farah is zelf the hard way kok geworden. Ze
woonde dertien jaar met haar Sumatraanse
familie in Amerika. Daar studeerde ze aan
het Pennsylvania Culinary Institute, en ging
vervolgens werken in de stomende keuken
van een Amerikaans restaurant. 'Ik hou van
snel en hard werken in de keuken; de rush
om snel iets klaar te hebben. Ik ben gewend
onder Europese koks te werken. Die kunnen
soms erg boos worden en brullen. Een jongen
stond een keer te lang te bellen tijdens het
werk in de keuken. De chefkok greep zijn mo
bieltje en wierp het in de frituurpan. Het kon
er heet aan toe gaan in de keukens waar ik
gewerkt heb! Maar ik heb geleerd nooit iets
persoonlijk op te vatten. In Indonesië is de
werksfeer anders. Het gaat langzamer hier.
En mensen zijn veel gevoeliger. Je kan hier
als chefkok mensen niet afsnauwen. Maar
arbeid is hier ook veel goedkoper.'
Haar beroepskeuze bracht Farah weer terug
naar haar vaderland en de gerechten van
haar moeder en grootmoeder. Naast haar
televisieshow is ze nu ook een belangrijke
promotor van de Indonesische keuken. In
samenwerking met het Indonesische minis
terie van Toerisme maakte Farah een rondreis
naar Qatar en Turkije om het Jakartaanse
Betawi-eten te promoten. 'We werden en
thousiast ontvangen. Maar we moesten wel
minder scherpe kruiden gebruiken. Ze zeiden
dat het Indonesische eten misschien wel lek
kerder was dan de Thaise of Chinese keuken.
Dit jaar gaan we naar Rusland en Engeland.
Mijn kookadvies is: koken is gemakkelijk, en
zelf lekker koken is gemakkelijk. Maak tijd, en
wees niet te druk om te koken! Mijn missie
in 2010 is om helemaal internationaal te
gaan en de wereld alles over de Indonesische
keuken te tonen.'
Babi guling
Ze is niet de enige jonge Indonesische kok die
het eten van de archipel op de wereldkaart
wil zetten. In Nederland is de Indonesische
keuken bekend. Maar in andere Europese lan-
februari 2010 21
Moesson #8 februari 2010.indd 21
27-01-10 14:20
