O interview
Met haar voorstelling Alles kan kapot toert Nina de la
Croix momenteel langs de theaters. Moesson sprak met
haar: 'Ik wilde een spannende titel, eentje die mij zou
dwingen om buiten mijn vertrouwde kaders te gaan.'
'Waaah, waaa
Stipt op het afgesproken tijdstip komt Nina
de la Croix café Van Zuylen in de Amster
damse binnenstad binnen. Kordaat; dezelfde
opgeruimde blik en dezelfde stralende lach
waarmee ze twee dagen geleden ook het
podium van theater Bellevue betrad. 'Hallo, ik
ben Nina,' zegt ze. Na drie avonden optreden
in Amsterdam stond ze gisteravond in Zun-
dert. Ze is net wakker, en ze móet zo dadelijk
echt even iets eten. Anders gaat het mis.
Alles kan kapot luidt de titel van haar eerste
avondvullende cabaretprogramma. Vorig
jaar december, een week voor Kerst, was
de première in Hoorn. De zaal zat vol met
familie, vrienden en bekenden. En ook ge
woon publiek: 250 plaatsen, allemaal bezet.
Geweldige dagen waren dat, die allereerste
dagen van haar tournee. Na een lange voor
bereiding stond ze daar dan, met haar eigen
programma, in de volle schijnwerpers. Ja
Nien, nu steek je echt wel je hoofd boven het
maaiveld uit, drong het tot haar door.
Dat was dus een paar weken geleden en nu
heeft ze net drie dagen Amsterdam achter
de rug en beleeft ze dat euforische gevoel
opnieuw. Daar heeft ze na het verschijnen
van de eerste recensies in de kranten ook alle
reden toe. 'De la Croix smaakt naar meer',
kopte de Volkskrant daags na haar eerste
Amsterdamse optreden.
In 2007 speelde Nina de la Croix (1981),
opgegroeid in Edam, zich in de kijker op
DOOR RICCI SCHELDWACHT
FOTOGRAFIE JEROEN VAN AMELSVOORT
het Amsterdams Kleinkunst Festival, waar
ze doordrong tot de finale. Het jaar daarop
toerde ze langs de theaters met haar de
buutvoorstelling Poldervrouw. Moest ze bij
die voorstelling de avond nog delen met het
programma van een andere cabaretier, bij
Alles kan kapot komt het publiek helemaal
alleen voor haar naar het theater. En dat
bevalt haar wel.
De titel van je programma luidt: Alles kan
kapot. Hoe kwam je tot die titel?
'Je moet de titel al ver voordat je klaar bent
met schrijven inleveren, want de voorstel
ling wordt daarop verkocht. Ik wilde een
spannende titel hebben, eentje die mij zou
dwingen om buiten mijn vertrouwde kaders
te gaan. Alles kan kapot klinkt gevaarlijk,
terwijl ik van nature een vrolijk en optimis
tisch meisje ben. Een meisjesmeisje ook, dat
kleeft toch wel aan me... Alles kan kapot is
een tien keer stoerdere titel dan Poldervrouw.
En daarna ga je nadenken: oké, wat kan er
dan kapot?'
Wat kan er dan kapot?
'Dan kom je in eerste instantie bij getrouwde
mannen uit.'
O? Leg eens uit. Ik kom in eerste instantie
helemaal niet bij getrouwde mannen uit.
'Ja hoor, al mijn vriendinnen komen daar
meteen mee, haha. Als je een leuk iemand
tegenkomt en je hoort dat hij bezet is, dan
is de zin die ik meestal zeg: "Alles kan kapot".
Daar komt het een beetje vandaan. Erg hè.
Maar meteen daarna dacht ik: ik moet het
natuurlijk wel breder trekken dan dat. Het
gaat in deze voorstelling relatief weinig over
mannen, hoor. Dat is toch wel een valkuil bij
vrouwencabaret, dat het de hele tijd weer
over mannen gaat. Dus uiteindelijk gaat mijn
voorstelling over situaties die je kapot kunt
maken.' En als Nina de la Croix dat zelf al niet
doet, is er altijd wel iemand anders die haar
daarbij een handje wil helpen. Tenminste, als
je de voorstelling mag geloven.
Het verhaal dat ze haar publiek voorschotelt
lijkt autobiografisch. Nadat ze zichzelf aan
de zaal heeft voorgesteld, kijkt ze terug op
haar leven. Beroemd wil ze worden en over
alle pogingen die ze daartoe ondernam gaan
haar herinneringen. Hoe ze met haar twee
jaar oudere zus Anne De Grote Anne en Nina
Band vormde, hoe ze als lid van een kinder
koor met Michael Jackson mocht meezingen,
hoe ze naar Parijs vertrok voor een bruisend
leven en hoe ze auditie deed voor het pro
gramma Deal or No Deal voor haar defini
tieve stap naar de roem. En om het allemaal
te bewijzen, hangt ze een aantal uitvergrote
fotodoeken van al die belangrijke momenten
op aan een waslijn achter haar op het toneel.
En die foto's zijn allemaal echt, zegt ze.
Bij de foto van die twee zusjes, dacht ik dat
de kleinste van de twee een geshopte foto
van Shirley Temple was.
'Nee hoor, die kleine met die zwarte ogen dat
korte kroezige haar ben ik. En die blonde is
mijn grote zus Anne. Die is heel anders dan
12 Moesson
Moesson #9 maart 2010.indd 12
24-02-10 14:23
