interview
'Toen ik mezelf een week later terugzag op
televisie, was dat een pijnlijke ervaring. Want
ik was hys-te-risch. Ik weet nog dat ik in de
uitzending dacht: Beau, wat zit je nou raar te
doen? Ging hij ineens op de grond zitten, tot
ik me realiseerde dat ik zelf op de grond zat.
Ik raakte tijdens die uitzending echt buiten
zinnen. Liggen, springen, maf doen. Het staat
op een dvd'tje dat ik later kreeg toegestuurd.
Ik kijk hem niet graag terug, want ik was
totaal out of control, met gillen en krijsen:
Waah, waah, waah. En toen bij mij de grote
bedragen er meteen uitgingen, begon ik te
schreeuwen: wat oneerlijk, wat een stom
spel. Haha. Achteraf zeiden ze bij RTL dat ze
heel gelukkig met mij waren. Maar ik heb
ook met mensen gesproken die zeiden: "Nou
Nien, wat was jij daar nou aan het doen?"'
Meteen na de uitzending kreeg ze zeventien
Als je jezelf aan het begin van de voorstel
ling aan de zaal voorstelt zeg je...
'Ik ben Nina de la Croix, ik heb een exotisch
tintje en ik kom uit Edam.'
Dat exotisch tintje zit niet in je voorstelling.
'Nee. Helemaal niet zelfs. Maar bij ons thuis
speelt dat helemaal geen rol. Mijn zus is de
licht uitgevallen versie. Zij heeft groene ogen
en had vroeger blond haar. Ik ben de donkere
van de twee, die meer van onze vader heeft
meegekregen. Ik ben me wel altijd bewust
geweest van dat andere kleurtje, maar als
je er niet mee opgevoed wordt, zoals bij ons
thuis het geval was, dan word je ook niet
nieuwsgierig. Bij ons thuis werd er met geen
woord over gerept.'
Ook in Edam, de plaats waar ze opgroeide
was haar afkomst nooit een issue, zegt ze.
'Terwijl ik vroeger veel donkerder was. Ik
had een baantje bij een kaasboerderij. Daar
werkte ik in klederdracht en je zag dan toch:
daar staat een Indisch meisje in klederdracht.
Maar er werkte ook een meisje uit Suriname
en die stond daar eveneens in klederdracht.
Toeristen uit China en Japan verdrongen zich
om foto's van ons te maken. Je denkt dat ze
blonde vrouwen in klederdracht willen zien,
maar dan staan daar een Indisch meisje en
een Surinaams meisje, niet bepaald klassiek
Hollands, maar al die Chinezen en Japanners
wilden allemaal met ons op de foto. Best
grappig als je daar over nadenkt.'
Toch vindt ze het soms wel eens jammer dat
ze zo weinig over haar roots weet. 'Als ik in de
toko kom, weet ik niet eens hoe al dat eten
heet. Daarom bestel ik maar van alles, maar
als ik eenmaal thuis ben ik al die namen
weer vergeten.'
Soms gebeurt het weleens dat iemand haar
vanwege haar achtergrond aanspreekt. Zoals
die keer dat ze in een studentenhuis werd
herkend door een ander Indisch meisje. 'Het
eerste wat die zei was: "O, ook een halfbloed
je toch?"'
De hele avond hebben ze over Indonesië zit
ten praten, want dat meisje was er geweest
en zij was er heel enthousiast over. Dat wil ik
ook, dacht Nina de la Croix. Dit voorjaar stapt
ze daarom op het vliegtuig naar Jakarta.
In haar eentje. Met een rugzak. Voor een
maand. 'Dat is wel lang genoeg toch voor een
eerste keer?'
ik. Zij is doctor in de Taalwetenschap en gaat
binnenkort trouwen.'
Mocht je ook echt samen met Michael Jack
son zingen toen hij in Nederland optrad?
'Ik zat bij het Nederlands Kindertheater in
Purmerend, dat werd uitgenodigd om mee
te zingen bij zijn optredens in Rotterdamse
Kuip, al is het niet precies zo gegaan als ik
het in de voorstelling vertel.'
Ook de foto waarop Nina de la Croix ver
schrikt de camera inkijkt tijdens opnamen
van het programma Deal or No Deal is geen
trucage, vertelt ze. Ze was ooit kandidaat
in het programma. 'Ik heb dat echt gedaan.
Dat is het fijne van deze voorstelling. Als
toeschouwer denk je: nee, dat kan niet, je
gaat toch niet meedoen met Deal or No Deal.
Maar twee jaar geleden heb ik me dus echt
daarvoor opgegeven.'
Ze lacht. Nee, natuurlijk ging het niet exact
zoals ze het in de voorstelling vertelt. Maar
ze deed mee omdat ze aan de vooravond
stond van Poldervrouw. 'Ik moest een zender
box aanschaffen en flyers en affiches laten
drukken en ik had daar geen geld voor. Dus ik
dacht: dan doe ik mee met zo'n gameshow,
waarin je alleen maar wat dozen hoeft te
openen en met een beetje mazzel ga je met
een groot bedrag naar huis.' Ze won, als ze
het zich goed herinnert, 1900 euro, en daar
ging dan ook nog de belasting overheen.
Uiteindelijk hield ze iets van 1000 euro over,
net genoeg voor wat flyers en posters.
hyves-berichten.Van mannen.'Die
zagen mij op tv en die gingen dan
mijn naam opzoeken bij hyves om
me een privé-berichtje te sturen
dat ze me leuk vonden. Snap jij dat
nou?'
Het debacle bij Deal or No Deal
bleek een mooi uitgangspunt voor
haar voorstelling. 'Ik dacht eerst dat
het een sketch zou worden. Maar
toen zei mijn regisseur Jeroen Woe:
Probeer om je alles zo goed mogelijk
te herinneren, schrijf alles op en
bedenk hoe je het erger kunt maken.
We besloten om dit als rode draad
te nemen. Daarbij heb ik allemaal
lijntjes bedacht die mij tot dit punt
hebben gedreven. Het meedoen met
Deal or No Deal is op zich niet zwaar
genoeg, maar als je voelt dat dit de
laatste strohalm is voor mijn perso
nage, dan wordt het interessant.'
Het is een reis die ze haar hele leven al wilde
maken. 'Maar ik vond het te eng. Ik wil met
het openbaar vervoer reizen en in hostels sla
pen, ik ben heel benieuwd hoe dat gaat. Heel
spannend lijkt me dat.' En wat nu zo frappant
is: haar zus gaat eind februari op huwelijks
maart 2010 15
Moesson #9 maart 2010 indd 15
24-02-10 1423
