Indfia verzorgt uw aangifte voor slechts €75!
Repliek
op oud-minister Bot
Sunny side up
Zonne-energie voor Analutur
Keberangkatan
Qepartures
dorp Analutur op het grote eiland Babar. Het
is voor de dorpsgemeenschap moeilijk om
vooruitgang te boeken. Zo is er bijvoorbeeld
geen elektriciteit, en dus geen licht om 's
avonds bij te studeren of te werken. Paulus
zette de Werkgroep Analutur op en met
behulp van fondsen voorzien ze het dorp
langzaam maar zeker van zonnepanelen. In
middels zijn er 24 zonnepanelen geplaatst.
De panelen worden geplaatst door een
bedrijf op Ambon, met behulp van lokale in
structeurs. De bewoners van Analutur wordt
alles uitgelegd over installatie, onderhoud
en gebruik, zodat ze betrokken zijn en goed
met het materiaal omgaan. Eind 2009 on
dernam Paulus weer de lange, vermoeiende
reis naar Analutur om de installatie van
nog eens 32 zonnepanelen te begeleiden.
Volgens de oude gebruiken werd het gezel
schap toegesproken door de ouderen en
de kepala desa, er werd sopi (zelfgestookte
palmwijn) gedronken en de zelf meege
brachte sterke drank. Ook bracht Paulus een
bezoek aan de begraafplaats en strooide
bloemen op verschillende familiegraven.
Paulus: 'We hebben in totaal elf dagen op de
kampong doorgebracht. We hebben naast
het monitoren van het installatieproces ook
verhalen opgenomen die de ouderen ons
hebben verteld. Het is namelijk zo dat in het
dorp nog maar een aantal oudjes zijn die de
historie van het dorp nog kennen. We zien
dat de generatie daaronder zich daar ook
bewust van wordt en de mannen nemen
de rol van de ouderen geleidelijk over. De
vrouwen hebben op verzoek van mijn vrouw
de vlechtkunst weer opgepakt om hoeden
en manden te vlechten zodat zij ook op deze
manier misschien in de toekomst geld kun
nen verdienen.'
Meer lezen over de Werkgroep Analutur:
www.mauteri.nl
In Moesson van februari 2010, verwijt de
heer Bot de opstellers van de oproep tot
erkenning van 17 augustus 1945 als de
onafhankelijkheidsdatum van Indonesië 'het
onderste uit de kan te willen halen' door
aan te dringen op 'erkenning' omdat zij niet
tevreden zijn met 'aanvaarding', de term die
hij in 2005 heeft gehanteerd om 'de laatste
kreukel' in de relatie van beide staten glad
te strijken. Volgens hem is er namelijk geen
verschil tussen beide termen, maar waarom
dan het verwijt van 'het onderste uit de kan
te willen halen'? Er moet dus wel een verschil
zijn; en volgens de opstellers van de petitie
het volgende:
'Aanvaarding' houdt in dat het uitroepen van
de onafhankelijkheid op 17 augustus wel
iswaar als historisch feit niet te ontkennen
valt, maar getuigt niet van het inzicht dat het
Indonesische volk het recht had die onafhan
kelijkheid op die datum af te kondigen. Het
gebruik van de term 'erkenning' doet dat wel.
Met 'aanvaarding' laat je ruimte voor een
interpretatie dat Indonesië haar onafhan
kelijkheid ontvangen heeft uit handen van
Nederland, zoals tot uitdrukking komt in de
soevereiniteitsoverdracht, de overeenkomst
van 27 december 1949. Die interpretatie doet
geen recht aan de kracht van de decennia
lange nationawlistische beweging. Om die
reden wordt aan Indonesische zijde wel
degelijk belang gehecht aan het gebruik van
'erkenning', zoals ook wel blijkt uit de moti
vering van de prestigieuze onderscheiding
die de heer Bot voor zijn inzet in 2005 heeft
ontvangen: daar wordt expliciet gesproken
van 'recognition'.
Een ander verwijt van de heer Bot is dat, met
deze petitie, er een hypotheek wordt gelegd
op een komend bezoek van de Indonesische
president aan ons land. Voor iemand die
geen verschil ziet tussen beide termen nogal
curieus, maar ook in ander verband een on
gegronde zorg. Een politieke erkenning door
de Nederlandse regering anno 2010, mits
helder uitgelegd aan die groepen die in 1995
nog bezwaren hadden, hoeft 65 jaar na dato
niet meer tot ernstig protest te leiden. Terwijl
men aan Indonesische zijde juist tevreden
zal zijn dat, op grond van het inzicht dat aan
die erkenning ten grondslag ligt, 'de laatste
kreukel' in de onderlinge relatie echt is glad
gestreken. Pas daarmee kan een punt worden
gezet achter het lange dekolonisatieproces.
Nico Schulte Nordholt namens de opstellers
van de petitie 'Regering! Erken 17 augustus
1945 als de datum van de Indonesische onaf
hankelijkheid!'
De Babar-eilanden worden ook wel de
vergeten eilanden genoemd. Ze maken
deel uit van het gebied wat vroeger de
Zuidwestereilanden heette. Gelegen in de
Bandazee tussen Wetar en Yamdena zijn
de omstandigheden er nog erg primitief.
Paulus Oraile's voorouders komen uit het
(zie de advertentie op blz. 51 voor de voorwaarden)
maart 2010 5
Moesson #9 maart ?010indrl 5
?4-n?-m 14??
