Op 27 december 1949
werd de soevereiniteit over
gedragen aan de federale
Republik Indonesia Serikat.
Aan het gebouw werd de
Indonesische roodwitte
vlag gehesen.
O tempo doeloe
eerste vrouw mocht blijven. En in de vroege
ochtend kwam er een leuke jonge vrouw bin
nen met een rantang eten voor haar nieuwe
man.
Het wachtrooster liet gelukkig toe dat ik
eens in de vier weken een weekend verlof
had om naar Batavia toe te gaan. Dat gold
ook voor Brauer en Bram. Ik logeerde dan bij
een collega maar bracht de meeste tijd met
Hanny door. Wanneer ik dan weer terug was
in Oebroeg miste ik wel de gezelligheid van
Batavia, maar daar stond de mooie, na
tuurlijke omgeving van Oebroeg tegenover.
Wanneer ik de trap opliep om naar huis te
gaan, ging ik vaak halverwege even staan om
te genieten van al dat groen, met daartussen
de kali waar soms vrouwen baadden of de
was deden.
Op 27 december 1949 werd de soevereini
teit overgedragen aan de federale Republik
Indonesia Serikat. Aan het gebouw werd de
Indonesische roodwitte vlag gehesen. Mijn
collega machinist Hoediono had een lijntje
aangelegd zodat ik in de centrale naar de
rede van Soekarno en reportages uit Batavia
kon luisteren. De dag verliep verder rustig.
Maar toen ik de volgende ochtend op de cen
trale kwam, waren mijn collega's upset: na
dat de Indonesische vlag was gestreken ging
de wachtdoende Nederlandse militair daarop
Hopelijk zagen andere centrales de ernst van
de situatie in en namen ze de belasting over.
Dat lukte en op het nippertje konden we één
van de machines stoppen.
Daarnaast waren er ook andere voorvallen
op wacht die nieuw waren voor mij. Op een
avond kwam de schakelbordwachter voor
de nachtdienst niet opdagen. De afgaande
wacht bleef nog even aan maar na een
poosje ging hij toch maar. Hij zou eerst even
bij zijn collega langsgaan en zo nodig iemand
anders sturen. Na enige tijd kwam de man
toch opdagen. Op mijn vraag wat de reden
was antwoordde hij dat hij pas getrouwd
was en, och, ik wist toch wel dat de eerste
nacht wat moeilijk was om weg te gaan. Ik
was nog niet getrouwd dus die ervaring had
ik nog niet. Wel zei ik tegen hem dat ik dacht
dat hij al getrouwd was. Ja, dat was zo, maar
ik hoefde me niet ongerust te maken, zijn
26 Moesson
staan dansen. Het was hem blijkbaar al
lemaal teveel geworden. Maar het personeel
was wel verontwaardigt en wilde dat de man
zou worden gestraft. Ze accepteerden dat ik
contact opnam met de kapitein van de groep;
die stelde een onmiddellijke overplaatsing
voor. Mijn collega's gingen akkoord en alles
liep goed af. Overigens bleven de Nederland
se militairen de centrale bewaken, maar hun
werkterrein werd langzaam ingekrompen en
overgedragen aan de TNI.
Niet lang daarna werd ik op een zondagmid
dag gebeld door de dienstdoende wacht-
machinist die vertelde dat Soedarsono, de
collega die hem zou aflossen, door de TNI
was meegenomen naar Tjibadak. Gelukkig
wist hij hun telefoonnummer. Ik belde de
post en kreeg de commandant aan de lijn.
Op mijn vraag die ik in mijn ver van perfecte
Maleis stelde, werd ik in perfect Nederlands
geantwoord. Toen ik uitlegde dat Soedarsono
voor de avondwacht terug moest zijn, zei hij
dat hij niet verantwoordelijk was voor ons
bedrijf. Daarop chargeerde ik door te stellen
dat wanneer de dienstdoende machinist niet
afgelost werd en hij door oververmoeidheid
een fout zou maken, dat tot gevolg kon heb
ben dat het licht in West-Java uit zou kunnen
gaan, inclusief dat in het paleis van president
Soekarno. In dat geval zou ik voor de verant
woording wijzen naar de commandant van
Moesson #10 april 2010.indd 26
24-03-10 11:28
