portret O
01 02. Münzsalon, 2009
(organised by Jean Gid Lee)
Hadassah Emmerich
Exhibition view. Installation with
handprinted linocuts on paper
Courtesy the artist and Galerie
Akinci, Amsterdam
Photo:Daan van Wel
03. Casino Exotique, 2008
Hadassah Emmerich
Exhibition view. Installation with
murals and works on paper
Courtesy Van Abbemuseum, Eindhoven
Photo: Peter Cox
04. Porcelain, 2008
Hadassah Emmerich
Acrylic, ink, charcoal, spray-paint and
linocut on paper, 82,7 x 51,2 inch
Courtesy Galerie Akinci, Amsterdam
Photo: Peter Rosemann
Sophisticated. Het zijn de kwalificaties die
vaak in haar betoog terugkeren. Over haar
manier van werken, waarbij ze verschillende
technieken door elkaar gebruikt. Over het
door elkaar gebruiken van abstracte en fi
guratieve elementen. Over de ambachtelijke
manier waarop ze alles met elkaar combi
neert: schilderijen, houtsneden, gravures,
linoleumprints. 'Dat is intuïtief begonnen,
later ben ik dat veel bewuster gaan inzetten,
in de wetenschap dat al die lagen ook een
verschillende kwaliteit kunnen hebben. Nu
gebruik ik bewust verschillende technieken
met feiten over wat er is gebeurd en waarom
we hier zijn gekomen. Het was er gewoon, als
iets broeierigs dat continu in de lucht hing.'
Haar vader was zes jaar oud toen hij naar
Nederland kwam. 'Ik heb hem nooit gevraagd
waarom hij zijn geboorteland niet terug wil
zien. Het leeft wel in hem, maar hij is nooit
teruggegaan. Misschien is het de angst dat
het helemaal niet meer is wat hij in gedach
ten heeft. Hij spreekt nog steeds vloeiend
Maleis. Met zijn moeder is hij dat altijd blij
ven spreken. Mijn oma was een Indonesische
vrouw. Die kon ook helemaal niet wennen
om dat raffinement te bereiken. Maar in het
begin, een jaar of zeven geleden, ging dat
veel intuïtiever. Dan mengde ik alles zonder
er veel bij na te denken.'
Haar voortschrijdende inzicht legde ze vast
in een werk uit 2001. Een tekening van een
jonge vrouw met daaronder de tekst: I hated
to realize that obviously I had been seduced
by something called false exoticism.
Het is een thema in haar werk dat blijft
terugkomen, zegt ze, al is het exotische nu
meer een studieobject voor haar geworden
en minder emotioneel. Op de vraag of de
keuze voor dat thema te maken heeft met
haar Indische afkomst antwoordt ze, zonder
zelf maar ook eenmaal het woord Indisch
in de mond te nemen: 'Ik denk wel dat het
door die aantrekkingskracht komt, enerzijds
de aanwezigheid ervan in mijn jeugd, maar
ook door de afwezigheid ervan. Bij ons thuis
werd er geen geschiedkundig verhaal verteld
aan Nederland. Ze overleed toen ik elf jaar
oud was en net oud genoeg begon te worden
om vragen te stellen.'
Haar vader was een stuk jonger dan de
andere kinderen in het gezin. 'Hij is meer zijn
eigen weg gegaan. Maar van vroeger herin
ner ik me nog de scènes van tantes die dan
langskwamen met potten pindakaas en de
hele keuken overnamen. Toen mijn oma over
leed was dat ineens klaar. Mijn ouders zijn
gescheiden toen ik zes was. Mijn moeder was
heel jong toen ze met mijn vader trouwde
en in korte tijd was ze eigenlijk een soort
Indisch meisje geworden. Helemaal geïnte
greerd in de familie. Maar na die scheiding
stopte dat. Dat was een vreemd afkappings-
moment: het Indische was ineens weg.'
Ze groeide op in Nuth, dichtbij Heerlen. 'Een
zeer katholiek Limburgs dorpje. De pastoor
zei wel eens dat ik anders was, maar als kind
heb ik nooit begrepen wat dat dan was. Er
april 2010
Moesson #10 april 2010.indd 31