portret O 01 02. Münzsalon, 2009 (organised by Jean Gid Lee) Hadassah Emmerich Exhibition view. Installation with handprinted linocuts on paper Courtesy the artist and Galerie Akinci, Amsterdam Photo:Daan van Wel 03. Casino Exotique, 2008 Hadassah Emmerich Exhibition view. Installation with murals and works on paper Courtesy Van Abbemuseum, Eindhoven Photo: Peter Cox 04. Porcelain, 2008 Hadassah Emmerich Acrylic, ink, charcoal, spray-paint and linocut on paper, 82,7 x 51,2 inch Courtesy Galerie Akinci, Amsterdam Photo: Peter Rosemann Sophisticated. Het zijn de kwalificaties die vaak in haar betoog terugkeren. Over haar manier van werken, waarbij ze verschillende technieken door elkaar gebruikt. Over het door elkaar gebruiken van abstracte en fi guratieve elementen. Over de ambachtelijke manier waarop ze alles met elkaar combi neert: schilderijen, houtsneden, gravures, linoleumprints. 'Dat is intuïtief begonnen, later ben ik dat veel bewuster gaan inzetten, in de wetenschap dat al die lagen ook een verschillende kwaliteit kunnen hebben. Nu gebruik ik bewust verschillende technieken met feiten over wat er is gebeurd en waarom we hier zijn gekomen. Het was er gewoon, als iets broeierigs dat continu in de lucht hing.' Haar vader was zes jaar oud toen hij naar Nederland kwam. 'Ik heb hem nooit gevraagd waarom hij zijn geboorteland niet terug wil zien. Het leeft wel in hem, maar hij is nooit teruggegaan. Misschien is het de angst dat het helemaal niet meer is wat hij in gedach ten heeft. Hij spreekt nog steeds vloeiend Maleis. Met zijn moeder is hij dat altijd blij ven spreken. Mijn oma was een Indonesische vrouw. Die kon ook helemaal niet wennen om dat raffinement te bereiken. Maar in het begin, een jaar of zeven geleden, ging dat veel intuïtiever. Dan mengde ik alles zonder er veel bij na te denken.' Haar voortschrijdende inzicht legde ze vast in een werk uit 2001. Een tekening van een jonge vrouw met daaronder de tekst: I hated to realize that obviously I had been seduced by something called false exoticism. Het is een thema in haar werk dat blijft terugkomen, zegt ze, al is het exotische nu meer een studieobject voor haar geworden en minder emotioneel. Op de vraag of de keuze voor dat thema te maken heeft met haar Indische afkomst antwoordt ze, zonder zelf maar ook eenmaal het woord Indisch in de mond te nemen: 'Ik denk wel dat het door die aantrekkingskracht komt, enerzijds de aanwezigheid ervan in mijn jeugd, maar ook door de afwezigheid ervan. Bij ons thuis werd er geen geschiedkundig verhaal verteld aan Nederland. Ze overleed toen ik elf jaar oud was en net oud genoeg begon te worden om vragen te stellen.' Haar vader was een stuk jonger dan de andere kinderen in het gezin. 'Hij is meer zijn eigen weg gegaan. Maar van vroeger herin ner ik me nog de scènes van tantes die dan langskwamen met potten pindakaas en de hele keuken overnamen. Toen mijn oma over leed was dat ineens klaar. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik zes was. Mijn moeder was heel jong toen ze met mijn vader trouwde en in korte tijd was ze eigenlijk een soort Indisch meisje geworden. Helemaal geïnte greerd in de familie. Maar na die scheiding stopte dat. Dat was een vreemd afkappings- moment: het Indische was ineens weg.' Ze groeide op in Nuth, dichtbij Heerlen. 'Een zeer katholiek Limburgs dorpje. De pastoor zei wel eens dat ik anders was, maar als kind heb ik nooit begrepen wat dat dan was. Er april 2010 Moesson #10 april 2010.indd 31

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2010 | | pagina 31