Marscha!
j
Business
Karaoke
spiritualiteit
Business met hoofd én hart
Verwacht geen boek met verhalen over wierook,
klankschalen, zweethutten en dergelijke. Maar
verwacht tegelijkertijd ook geen 'how to'
beschrijvingen over hoe je op een 'zweverige' of
'godsdienstige' wijze meer winst kunt maken
als ondernemer. Want Business spiritualiteit
is volgens prof.dr. Paul de Chauvigny de Blot
S.J. een serieus alternatief voor de gangbare
managementstijl die alleen geïnteresseerd is in
winst en efficiency. Het is een stijl van onderne
men gericht op markt én mensen. Spiritualiteit
gaat meestal over een individuele beleving. Bij
business spiritualiteit staat het corporatieve
karakter centraal. De Blot beschrijft een model
waarbij idealisme en realisme succesvol samen
kunnen gaan. Met meer (individuele én collec
tieve) bewustwording, een meer menselijke be
drijfsvoering en meer zakelijk succes tot gevolg!
Met praktische tips en sprekende anekdotes, on
der andere uit het bewogen leven van hem zelf,
geeft De Blot de lezer concrete handvatten om
het huidige zicht van veel ondernemingen op de
ratio of het 'hoofd' uit te breiden en te combi
neren met het 'hart'. Die combinatie van hoofd
en hart voorkomt dat dromen worden bedolven
onder deadlines en targets. Zodat men (weer)
zaken doet met passie en bezieling. Ondanks
dat dit makkelijk lezende boek zich (vanwege de
titel) lijkt te richten op business professionals,
zijn de inzichten breder toepasbaar. Bijvoorbeeld
voor het gezin. Al is het maar omdat De Blot
veelvuldig put uit zijn eigen jeugd, persoonlijke
ervaringen en professionele counseling jaren
met gezinnen. Hart(elijk) aanbevolen! (Dennis
Kaltofen)
Paul de Chauvigny de Blot S.J.
in gesprek met Petra Pronk
Business spiritualiteit
Paul de Chauvigny de Blot S.J. in gesprek
met Petra Pronk
Ten Have: 184 pagina's (paperback)
ISBN: 9789025957926
Prijs: 17,90
Ik ben totaal niet thuis in de sociale netwerksites, as
socieerde het altijd met oeverloos geouwehoer, sociale
verplichtingen en ongepast exhibitionisme. Maar sinds
ik op mijn werk de opmerking kreeg dat het toch vreemd
was dat ik als allerjongste totaal geen digitaal netwerk
had - ik ontmoet mijn 'netwerk' nog ouderwets in het
café - ben ik ook maar op facebook. Tot op heden heb
ik het nog niet gedurfd om zelf zoiets te posten als: 'Zo,
weer stukje voor de Moesson geschreven.' Of: 'Net een
boek gelezen.' Wel kijk ik stiekem avondenlang foto's van
volslagen onbekenden. Maar dat ik nu nét die posts van
mijn Indonesische vriendin (IV) niet kan lezen, de enige
die misschien wat zinvols te melden heeft, daar word ik
echt gek van!
De IV ontmoetten mijn vriend en ik afgelopen jaar op
Bali. Wij waren één avond in toeristenplaats Kuta. Het
uitgaansleven vonden we daar a. eng (vanwege de bom)
en b. stom (vanwege de toeristen), dus stapten we in een
taxi en vroegen we de chauffeur om ons naar een plek
te brengen waar 'de locals' kwamen. Het word 'locals'
kende de chauffeur niet. 'Where would you go?' verdui
delijkte mijn vriend. De chauffeur knikte begrijpend, gaf
gas en zette ons af. Bij een bordeel. Nu was ik toevallig
nog nooit eerder in een bordeel geweest en je kon er ook
karaoke-en, dus wij naar binnen. Het was de bedoeling
dat je meteen een privéhokje nam, maar dat durfden we
niet (ik weet tot op heden niet wat ze precies voor ons in
gedachten hadden), dus bleven wij braaf in de enorme
lounge zitten, samen met één ander stel. Het meisje
van het stel zong prachtig, de jongen nipte aan zijn
mixdrankje. In gebrekkig Engels maakten we een praatje. Zij bleek
daar te werken en hij was sinds een paar maanden echt verliefd op
haar. Omdat hij natuurlijk niet wilde dat zij met vreemde mannen
naar een privéhokje ging, was hij gedoemd om week in week uit de
hele avond aan haar zijde te karaoke-en. (Godzijdank was dat het
alternatief, dacht ik nog.) Hij zei dat hij binnen een paar maanden
genoeg geld zou verdienen met zijn eigen bedrijf zodat zij ontslag
kon nemen. Ik vond het een romantisch verhaal (zag het mijn vriend
niet doen; elke avond 'Una Paloma Blanca' zingen). 'We'll keep in
touch', zei ik aan het einde van de toch nog geslaagde avond en
zij werd mijn IV, op facebook, maar terwijl ik van al mijn facebook-
vrienden van minuut tot minuut weet waar ze zijn ('vet dope hier
in Velsen-Noord'), hoe ze zijn ('errug brak') en wat ze daar dan weer
van vinden ('I like!!!'), kom ik er niet achter of mijn IV daar nog
steeds elke avond zit te zingen, samen met hem.
is 26 en gaat iedere maand op zoek naar het
Indische - of toch niet - in zichzelf en anderen.
april 2010 9
Moesson #10 april 2010.indd 9
