"Ik vind het
fantastisch om de
baas te zijn. Ik
kan mijn behoefte
aan creativiteit
kwijt. Ik bepaal
waar, wanneer,
met wie, waarom,
wat en hoe"
interview
ten of iemand normaal met mij kan omgaan
of niet. E-mails van abonnees worden door
mij persoonlijk beantwoord, maar mijn post
bus bevindt zich in een andere stad. Ik hou de
mannen een beetje in het gareel. I give some
balance. Ik vind weleens dat de overheid mij
daarvoor mag betalen.
Het is een baan, maar ook geen baan. Alleen
tijdens deadlines. Ik vind het fantastisch
om de baas te zijn. Ik kan mijn behoefte aan
creativiteit kwijt. Ik bepaal waar, wanneer,
met wie, waarom, wat en hoe. Ik regel de
locatie, zorg dat iedereen te eten krijgt, ik
poseer, doe de betalingen, ruim op en neem
al het digitale beeldmateriaal mee naar huis.
Dan rust ik kort uit om vervolgens het beeld
te bewerken, bij te werken en te snijden. De
laatste tijd maak ik steeds meer video's -
weer een heel ander medium en een andere
pet om te dragen. Dan moet je het allemaal
nog uploaden, voor reclame en marketing
zorgen en de belastingen op tijd aangeven.
It's enough to wear a girl out.
Op het internet moet alles nieuw-nieuw-
nieuw zijn. Ik moet elke dag mijn website
voeden. Als een baby. Gelukkig kan ik er jaar
lijks nog wel een aantal weken tussenuit om
te reizen en de wereld te ontdekken. Ik hoef
alleen maar mijn laptop mee te nemen.
De laatste vijf, zes jaar heb ik veel gereisd.
Twee of drie keer naar Nederland, naar
Thailand, drie keer op Bali geweest, vijf
keer naar de Philippijnen en vijf keer naar
Cambodya. In Indonesia I felt like a new race
of mixed blood. We zijn groter. Ik dacht dat
ze me met open armen zouden ontvangen,
maar dat was niet het geval. Ik ben gek op de
Indonesisch keuken - waar je lang naar moet
zoeken hier in Zuid-Californië. Indonesiërs
zijn artistiek. Kunst kom je overal tegen, hoe
arm de mensen ook zijn. Ik heb een deur mee
naar huis genomen uit Bali. Een groot hout
snijwerk. Alles wordt bewerkt in Indonesië.
In totaal ben ik tachtig dagen in Indonesië
geweest. Bij lange na niet lang genoeg. Er
zijn daar geen regels. Je kunt je met brom
mer op de stoep rijden. In Holland there are
sooo many rules. Het valt me dan op hoe
beschermd kinderen in Amerika en Europa
worden opgevoed. Je weet wel, met dure
kinderzitjes in de auto. Maar in Indonesië -
haha - in Indonesië klampen twee jaar oude
peuters zich als aapies achterop de brommer
vast, zonder schoenen. En vallen doen ze
niet. Een heel gezin van vijf mensen op één
scooter.
Ik zou het allemaal weer doen: Playboy en
mijn website. Die twee hebben mij de vrij
heid gegeven om mezelf te zijn. I've always
been the little producer, ik heb altijd mijn
eigen baas willen zijn en creatief. Misschien
kan ik nog een keer een agentschap voor
fotomodellen beginnen. De nieuwste repor
tage die ik onlangs weer met Playboy heb ge
daan, was een vreemde ervaring, want ik had
geen enkele zeggenschap: zij selecteerden
de foto's. Normaalgesproken doe ik dat zelf.
Al het beeld waar dan ook op mijn website is
door mijn handen gegaan.
Ik ben niet getrouwd en heb geen kinderen.
Veel meiden van mijn leeftijd hebben alweer
een scheiding achter de rug - en geen plezie
rige. Als single kies ik ervoor geen kinderen
te hebben. Sommige vriendinnen van me
moeten echt knokken als alleenstaande
moeder. Vroeger was er altijd wel iemand in
de buurt die een oogje in het zeil hield. Als
ik méér geld zou verdienen, zou ik een hulp
kunnen betalen.
Met het verstrijken van de tijd kijk je anders
tegen het leven aan. One day you wake up
and you're forty three. Als twintiger ver
wacht je dat het leven bepaalde vanzelfspre
kendheden met zich meebrengt - een eigen
gezin bijvoorbeeld. Of je denkt er helemaal
niet zo bij na. Ongeveer zoals ik altijd dacht
dat iedereen in mijn omgeving honderd jaar
oud zou worden. Ook al wist ik heus wel
beter. Dus toen mijn vader overleed...
En toch, ik speel met de kaarten die me toe
bedeeld worden. Ik moet aan een liedje den
ken van Natasha Beddingfield: 'Feel the rain
on your skin/ No one else can feel it for you/
Today is where your book begins/ The rest is
still unwritten.' Het heeft niets te maken met
goed of slecht. Het is zoals het is. Het leven is
mooi. Ik volg geen uitgestippelde route. I'm
just making it up as I go along. O
mei 2010 23
Moesson #11 mei 2010.indd 23
28-04-10 15:06
