Op wegin de taxi naar de kampong
BungUr waar Dientje Bonimbie woont
raatbeeld in Jakarta
Hoogbouw in Jakarta in de moessonregen
Over haar afstamming heeft ze jarenlang
in het duister getast. 'Niemand heeft me
ooit verteld dat mijn vader Alexander Indo
Afrikaans was en een zoon was van Afrikaans
soldaat Bonimbie, een Mossi-krijger uit
Burkina Faso. Pas nu, op latere leeftijd, weet
ik van wie ik afstam. Ik heb het de buren hier
in de wijk Bungur niet verteld. Ze begrijpen
toch helemaal niets van dit verhaal omdat ze
bijna allemaal Javaans zijn. Ze kennen me als
ibu Tiny en denken dat ik orang Ambon ben.
Mijn kinderen zijn wel op de hoogte van mijn
afstamming en er erg trots op. De Neder
landse woorden die ze kennen, zijn "sla
pen", "eten" en "regen". En "even wachten"
wanneer er familie uit Nederland belt en ik
geroepen moet worden.'
'Waduh, Pizza Hut'
Na het overlijden van haar man zijn het haar
familieleden in Nederland en haar kinderen
die haar financieel ondersteunen. 'Ik geniet
ervan wanneer al mijn kinderen en klein
kinderen, die me oma noemen, op bezoek
komen en bij elkaar in mijn kleine huis zitten
Vlak voor zijn dood heeft mijn man het huis
nog helemaal laten opknappen, maar inmid
dels is er jarenlang geen onderhoud meer
aan gepleegd. Het zijn moeilijke omstandig
heden, maar gesteund door mijn kinderen
hou ik het vol. Ik ben dankbaar voor zulke
lieve en zorgzame kinderen. Mijn stille wens
is om Mekka te bezoeken en hajah te wor
den, maar dat is helaas een erg kostbare reis.'
Na afloop van het interview poseert Dientje
enigszins onwennig voor fotograaf Armando.
Terwijl ikzelf samen met zoon Jaffar eten
voor de lunch ga halen, ontdekt Armando
in de woonkamer een ouderwetse Singer-
trapnaaimachine waarmee hij Dientje
vereeuwigt. Ondanks mijn verzoek om bij
de plaatselijke toko's eten te halen, sleept
Jaffar me de halve wijk door. Pas wanneer we
twintig minuten later voor de deur bij Pizza
Hut staan, begrijp ik zijn keuze. Amerikaanse
54 Moesson
Moesson #11 mei 2010.indd 54 4®+ 28-04-10 15:0
