Back To Java
0 intervie v
Dennis van Leeuwen, gitarist en voorman van rockgroep KANE, heeft
een speciale band met zijn Fender Jazzmaster en Fender Jaguar.
Moesson sprak met hem. 'Indische muziek zit in mijn bloed.'
Dennis van Leeuwen
en zijn gitaar
DOOR GEERT ONNO PRINS FOTOGRAFIE ARMANDO ELLO
Enkele jaren geleden bezocht Indorock-legende Andy Tielman de
Brusselse studio waar Nederlands grootste rockgroep KANE op dat
moment hun cd Fearless opnam. Zanger Dinand Woesthoff en gitarist
Dennis van Leeuwen hadden hem speciaal met een limousine laten
overkomen.
'Die is van mij geweest!', riep Andy direct uit toen hij Dennis' Fender
Jazzmaster uit 1963 zag. 'Ik herken 'm.'
'Hoe dan?', vroeg Dennis, want dit exemplaar had hij in Amerika
gekocht.
'Die krassen op de achterkant', zei Andy, 'die komen door mijn riem.
Echt waar.'
Inderdaad, moest Dennis van Leeuwen toegeven. Er zitten altijd wel
krassen op de achterkant van een gitaar, maar deze heeft er onmis
kenbaar meer dan gebruikelijk.
De Fender Jazzmaster heeft een uitstekende balans en is daardoor
ideaal voor Indorockers en hun showmentaliteit.
'Ze zijn lichter om mee te gooien', bevestigt Andy Tielman aan de
telefoon. 'De Gibson Les Paul is veel zwaarder. Zonde ook om met een
Gibson te gooien, want daar speel ik liever op.'
Voor de show dus, waar de Tielman Brothers en talloze Indorockbands
na hen zo beroemd mee werden.
Alleen, Dennis van Leeuwen (Den Haag, 1971), gitarist en voorman van
KANE, is niet zo'n showman. Je ziet hem altijd wat meer op de achter
grond staan. Toch moest ie een Jazzmaster hebben. Waarom?
Dennis: 'Behalve een Jazzmaster heb ik een Jaguar. Omdat ik van
ieder klassiek gitaartype een of twee exemplaren in mijn collectie wil
hebben, dus ook van deze twee. Bovendien zijn beide legendarische
Indorock-gitaren. Heel karakteristiek, met een pinnig, penetrant ge
luid. Geweldige gitaren gewoon. Indorockers speelden wel met extra
dikke snaren die ze vervolgens lager stemden om het geluid voller te
maken. Met de tremolo erop wordt het typische, bijna Hawaïaanse
geluid nog eens extra versterkt. Op de cd Fearless speel ik veel met
een Jazzmaster.'
'Mijn grootste voorbeelden zijn Jimi Hendrix en Keith Richards. Toen
ik begon met spelen was Eddie van Halen natuurlijk de ster. Zijn
pick-rock, zijn show-off ding, souplesse, humor. Zijn spel en optredens
zijn overweldigend. Maar ik ben niet zo. Als ik vroeger in muziekza-
ken mensen instrumenten hoorde uitproberen, was ik diep onder de
indruk van hun snelheid en virtuositeit. Maar ergens dacht ik: Het is
het helemaal... en toch niet genoeg. Ik ben meer geïnteresseerd in de
hele band, in het geluid van de hele band.'
'Ik speel vanaf mijn veertiende gitaar. De eerste paar maanden akoes
tisch, maar al gauw elektrisch. Ik ben nergens naar op zoek. Ik ben een
muziekliefhebber en als ik iets moois hoor, probeer ik het uit binnen
het geluid van KANE. Ik wil mooie muziek maken.'
'Je kunt een emotionele band hebben met bepaalde muziek, zonder
dat je ervoor gekozen hebt. Zelfs zonder dat je dat beseft. Indische
32 Moesson
Moesson #12 juni 2010.indd 32
26-05-10 16:33
