'Ook bij de ouders thuis vindt
Dat is ook mishandeling
er geweld plaats. Het gaat niet alleen om slaan;
veel ouders schreeuwen naar hun kinderen.
O indonesië
profeet Mohammed hebben nooit aange
spoord om kinderen te slaan. Als voorzitter
van de Nationale Commissie voor Kinder
bescherming heb ik slechts één boodschap:
stop geweld tegen kinderen.'
den het leuk om te leren. Zitten, eten, kijken:
alles is een leerproces. En als natuurkunde en
wiskunde ook op een leuke manier gegeven
worden, zullen kinderen het leuke vakken
vinden. Nu wordt binnen het Indonesische
onderwijssysteem alles verplicht. Kinderen
veranderen in robotten.'
Het bamboe-rietje
'Mijn grootste kritiek is het geweld waar
mee Indonesische kinderen van jongs af aan
worden geconfronteerd. Kijk naar muziek-
concerten met Indonesische bands, waarbij
fans massaal met elkaar slaags raken. De
voetbalwedstrijden waarbij Indonesi
sche hooligans spelers en scheidsrechters
molesteren. De lokale verkiezingen waarbij
partij-aanhangers elkaar aanvallen. Het loopt
allemaal uit op massale vechtpartijen. En ook
in respectabele instituties zoals het Indonesi
sche parlement wordt nu geweld gebruikt.'
In februari gingen diverse parlementariërs
met elkaar op de vuist rondom de eind
conclusies van een parlementaire enquête
over een groot bankschandaal. Tientallen
miljoenen Indonesiërs zaten voor de buis
gekluisterd toen hun politici rake klappen
uitdeelden. 'Wat is de oorzaak van al dit
geweld?' vraagt Kak Seto met grote ogen.
'Op school wordt er veel gepest, er zijn vaak
harde vechtpartijen tussen scholieren, de
zogenoemde tawuran. Hierbij gaan leerlin
gen van verschillende scholen met elkaar op
de vuist. Maar ook bij de ouders thuis vindt
er al geweld plaats. Het gaat niet alleen om
slaan, maar ook om verbaal geweld. Veel
ouders schreeuwen naar hun kinderen. Dat
is ook mishandeling. Tijdens mijn seminars
stel ik altijd enkele vragen: "Wie geeft zijn
kind weleens een oorvijg?" Meer dan vijftig
procent van de aanwezige moeders steekt
zijn hand omhoog. Mijn tweede vraag is:
"Wie schreeuwt er naar zijn kind?" Tachtig
procent steekt zijn hand op. Mijn laatste
vraag is hoeveel van de aanwezige moeders
hun kind weleens slaat. Zeker veertig procent
steekt zijn hand op. Slaan wordt nog steeds
erg normaal gevonden. Op het eiland Timor
heeft men het gezegde: Di ujung rotan ada
emas. 'Aan het einde van het stokje vindt
men goud.' Het zou in de bijbel staan. Maar
dit is een verkeerde interpretatie. Jezus en de
Seriemoordenaar
In 2009 behaalde de Nationale Commissie
voor Kinderbescherming een belangrijke
politieke overwinning. Voor het eerst werd in
Indonesië een officiëel ministerie opgezet ter
bescherming van kinderen. Als onderdeel van
het ministerie van Belangenbehartiging voor
Vrouwen.
'In 2008 begonnen we onze nationale be
weging voor kinderrechten. We richten ons
vooral op de middenklasse en onderklasse
van de samenleving. Vooral het probleem
van straatkinderen is reusachtig. De recente
Babe-moordzaak waarbij twaalf straatkinde
ren vermoord waren, was afschuwelijk. Maar
er zijn heel veel van dit soort zaken die nooit
onthuld worden. Als kinderen langer dan
48 uur op straat zijn, lopen ze groot gevaar
slachtoffer te worden van seksueel geweld.
Deze pedofiliezaken moeten meer aandacht
krijgen. Het systeem met opvangtehuizen
moet verbeterd worden. Ook moeten grote
bedrijven zich beter opstellen en middels
Corporate Social Responsibility bijdragen
aan een oplossing. De eindverantwoordelijk
heid voor straatkinderen ligt bij de regering.
De grondwet van 1945 garandeert kinderen
recht op onderwijs en een goed bestaan.'
'Ik was zelf betrokken bij de bemiddeling van
Sjeik Puji. Deze Javaanse zakenman wilde een
twaalfjarig meisje trouwen. Dit soort mos
keehuwelijken zouden in overeenstemming
zijn met de islam. Maar het waren duidelijk
seksuele redenen dat Sjeik Puji met haar
wilde trouwen. Door mijn bemiddeling is nu
afgesproken dat het meisje tot haar acht
tiende bij haar ouders woont. En daarna kan
ze als echtgenote bij de zakenman wonen.
Moesson #1 juli 2010.indd 22
23-06-10 16:24
