Axel Ottens breekt record O de voorgalerij boeken cd's dvd's sites nieuwtjes Lunstime! Portret van een on-Nederlandse Nederlander want over een uiterst markante persoonlijk heid als Luns kun je natuurlijk moeilijk een saai boek schrijven. Beroemd zijn de grappen, anekdotes en kwinkslagen van Luns. 'Joseph hield van toneelspelen en theater', schrijft Kersten, 'en die middelen zette hij ook in aan de onderhandelingstafel'. Een voorbeeld uit een groot aanbod. Toen Luns in 1952 in beeld kwam als minister van Buitenlandse Zaken rees bij de PvdA de vraag of de conservatieve KVP'er Luns niet te anti-Indonesisch was. Daar maakte hij zich daar handig van af door op te merken: 'In de Eerste Engelse Zee-oorlog was ik ook anti-Brits'. Luns was een uiterst kundig onderhande laar en diplomaat met een grote kennis van zaken. Met zijn gesprekspartners probeerde hij, ondanks de politieke verschillen, een persoonlijke band aan te gaan. Hij kon het spel ook 'hard spelen en deed dat ook met een zeker plezier', schrijft Kersten. Maar na de verloren bijna-oorlog over Nieuw-Guinea ging Luns gewoon op bezoek bij Soekarno. Dat is voor een oprechte imperialist geen kleine stap. (mark loderichs) Luns. Een politieke biografie Door Albert Kersten Boom: 704 pagina's (gebonden) ISBN: 9789085069355 Prijs: 39,90 euro Te bestellen via www.moesson.com, klik op 'Indische boeken'of bel Van Stockum: tel. 070 - 302 81 io. Op 17 april heeft in Monaco de Franstalige Indo Axel Ottens een belangrijk record gewichthef fen gebroken door in de gewichtsklasse tot 62 kilo een halter van 73 kilo te 'trekken'. Het vorige record van de Cöte d'Azur was 14 jaar oud. In de subcategorie trekken (snatch) wordt de halter in één vloeiende beweging met gestrekte armen tot boven het hoofd gebracht. Daar komt veel techniek bij kijken en dat is een van Axels grote talenten. De 16-jarige Axel traint pas 2 jaar, maar staat nu al op de rand van een nationale en wellicht internationale carrière. Eet hij veel tahoe telor? Smeert hij sambal op zijn handen in plaats van magne sium? Tilt hij alleen gewichten die numero- logisch geluk brengen? Wat is Axels geheim? Axel: 'Fysiek, maar ook mentaal moet je sterker worden. Daarnaast schaaf ik iedere dag, voor of na de training, aan mijn techniek. Ik slaap goed en mijn Indische vader let iedere dag streng op mijn dieet: ik eet veel - rijst, vlees, pasta - maar niet teveel, want ik wil in mijn gewichtsklasse blijven.' Hou 'm in de gaten, die Axel! Hij was onze laatste imperialist, oordeelde journalist J.L. Heldring bij zijn dood. Een man die volgens eigen zeggen drie prioriteiten had: het Nederlands belang, het Nederlands belang en het Nederlands belang. Over Jo seph Antoine Marie Hubert Luns (1911-2002) schreef historicus Albert Kersten een vuist dikke biografie. Luns was van 1952 tot 1971 minister van Buitenlandse Zaken en daarna nog eens 13 jaar lang secretaris-generaal van de NAVO. Wie doet hem dat na? Hij begon zijn loopbaan bij de diplomatieke dienst in 1938, werkte tijdens de oorlogsjaren in Bern, Lissabon - waar hij meteen aan de slag moest om de rel te sussen na de Nederlands- Australische bezetting van Portugees Timor - en ten slotte Londen. Hij kwam als ambtenaar pas in 1949 in aanraking met het dekolonisatieconflict. Als minister van Buiten landse Zaken was Luns de centrale figuur in de Nieuw-Guineakwestie. Het Nederlands-In donesisch conflict was voor hem persoonlijk, zoals voor veel politici van zijn generatie, een traumatische ervaring. Kersten typeert Luns als een in veel opzichten on-Nederlandse Nederlander. Luns was tegelijkertijd nationa list en een 'internationaal politiek dier' en had al van kinds af aan een duidelijk idee van de internationale wereld. Dat doet denken aan zijn tegenstrever De Gaulle en diens 'certaine idée de la France'. Kersten heeft een politieke biografie geschreven waarin de loopbaan van Luns en bijna veertig jaar diplomatieke geschiedenis van Nederland aan de lezer voorbij trekken. De biografie is echter ook een zeer levendig en leesbaar portret geworden, Moesson #1 juli 2010.indd 23-06-10 16:22

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2010 | | pagina 8