interview O Van Twentenaren wordt gezegd dat ze op een beetje mystieke manier van tradities houden, kom je uit Gro ningen dan ben je nuchter. En ook Indische mensen hebben een eigen identiteit die wordt gecultiveerd. Kleine dingen, zoals hoe hij zijn hand door zijn haar haalt, of hoe hij overal op kan gaan liggen slapen, of hoe hij zich overal mee bemoeit. Het speciale, iets wat ik specifiek met mijn vader verbond, zag ik plotseling terug in een heel land van mensen die zich op dezelf de manier gedroegen. 'Als baby leek mijn jongste zoontje sprekend op mijn vader als baby. En hij zit veel duidelijker djongkok dan andere kinderen op de crèche.' ZO PEGINT IEDERE ZIENER Ik denk dat je bij het opbouwen van je eigen identiteit niet ontkomt aan een bepaald soort generaliserende kenmerken. Er bestaat altijd een verhaal over een identiteit. En je kunt eigenlijk ook niet anders dan jezelf eerst door dat verhaal te bezien. Thuis werd er wel over Indië verteld, maar het meeste vergat ik meteen weer. Mijn algemeen beeld van Indonesië was dat het vooral spannend was. Mijn vader vertelde over wilde katten en hanenge vechten. Na de oorlog woonde hij in Soerabaja in een heel gevaarlijke tijd, want er liepen mannen over de schutting. Maar verder ging alle aandacht naar het verhaal van mijn moeder, want die had in een jappenkamp gezeten. Wat ik daarmee wil zeggen, is dat de individu ele verhalen die we over onszelf vertellen in de eerste plaats worden ingegeven door het algemene historische verhaal dat er is. In de tijd dat ik opgroeide was dat het verhaal over de jappenkampen. Mijn vader vertelde pas veel later dat zijn vader ook geïnterneerd was geweest. Dat wist ik niet. Daar was ik ook wel een beetje verbolgen over. Ik dacht: Waarom ging al die aandacht bij ons thuis alleen naar dat jappenkampverhaal?' Toen hij een jaar of achttien was gingen ze met het hele gezin op vakantie naar Indonesië. Overal waar hij keek, zag hij zijn vader. 'Ik zag dat niet alleen, we zagen het allemaal: feitelijk vreemde mensen die allerlei heel vertrouwde gedragspatronen vertoonden. Sinds die ene keer is hij niet meer naar Indonesië geweest, zegt hij, al zou hij het graag ooit wel weer willen. Misschien als zijn drie kin deren wat ouder zijn. Misschien dat hij dan ook weer eens wat vaker naar een pasar malam zal gaan. Met zijn ouders ging hij als kind naar pasars door het hele land. In Arnhem, in Assen, in Den Haag. 'Als kind vond ik dat altijd prachtig. En dan heb ik het nog niet over het Indisch eten gehad hè.' Thuis aten ze altijd rijst. Toen hij dertien was at hij voor het eerst boerenkool. Bij zijn eerste vriendinnetje. 'Ik keek naar mijn bord en dacht: gatverdamme, wat ziet dat er smerig uit.' Inmiddels eet hij ook boerenkool als het moet, maar als hij kookt is het vaak Indisch. 'Mijn vrouw is vegetariër en ze vindt het wel lekker als ik kook, omdat ik allemaal dingen met tahoe en tempeh kan maken.' Toen zijn oma nog leefde, kookte hij op zijn eigen verjaardag altijd In disch. 'Dan kwam de familie eten. Mijn oma nam dan zelf ook een ge recht mee, waarvan ik na afloop het recept kreeg. Op een afgescheurd papiertje en met hele slechte aanwijzingen. Ze liet ook weten wat ze van mijn kookkunsten vond en ze was altijd hard in haar oordeel, maar soms kreeg ik ook wel complimenten.' Hij kijkt enigszins verbaasd als de opmerking 'typisch Indisch' valt. 'Is dat typisch Indisch? Ja, misschien ook wel.' En al is hij er niet echt mee bezig en vindt hij ze er nog veel te jong voor, dat typisch Indische denkt hij soms ook weleens bij zijn eigen kinderen terug te zien. Dus ja, misschien gaat dat typisch Indische wel door. 'Weet je wat typisch Indisch is?' lacht hij opeens. 'Te laat komen... Ne derlanders denken dan dat we geen gevoel voor tijd hebben. Dat zegt mijn moeder ook altijd van mijn vader, maar dat is een misvatting, die ik hier even recht wil zetten. Wij hebben een ander gevoel voor tijd. Wij kunnen soms veel beter de tijd inschatten, maar we hebben alleen andere prioriteiten. Mijn vrouw is heel erg van het plannen. Willen we dit dan moeten we eerst dat. Ik ben wat laconieker. Ik heb geen uitgestippeld pad. Ik zie wel hoe het komt.' O Zo begint iedere zienereen filosofische ontdekking van de wereld Door Coen Simon Prometheus: 208 pagina's (paperback) ISBN: 9789044614626 Prijs: 17,95 november 2010 15 Moesson #5 november 2010.indd 15 27-10-10 17:32 Een filosofische ontdekking van de •ST wereld ?<6vtTH?5

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2010 | | pagina 15