Batavia; een overvloed aan indrukken Pension Haverkamp Pension De foto's stemmen vrolijk. Opvallend zijn haar stralende lach en levenslust die de kijker ongetwijfeld zullen treffen. Elly Maagdenberg, op een paar maan den na negentig jaar, bezit een arsenaal aan verhalen die in combinatie met de beelden een inkijk in haar en het Indi sche leven in de jaren dertig geven. Elly's moeder begon in 1931 Pension Haverkamp aan de Schoolweg Noord nummer 22 in Batavia. Een van de vaste gasten, de heer Vane, een gepensioneerd ambtenaar van de posterijen, legde Elly Maagdenberg en de overige bewoners tientallen keren op de gevoelige plaat vast. De sfeer is vrijwel altijd speels en informeel. In drie afleveringen vertelt Elly in Moesson over haar jeugdjaren in Pension Haverkamp. Elly en nicht Mie DOOR TJAAL AECKERLIN FOTOGRAFIE PRIVÉCOLLECTIE ELLY MAAGDENBERG In korte tijd vonden er grote veranderingen in mijn leven plaats. Ik had zeven jaar op een uitgestrekt kazerneterrein in Bandjermasin in Borneo geleefd. Een wereld van exerce rende soldaten, vlijtige tangsi-vrouwen en kinderen die zich vermaakten met wat ze op hun weg tegenkwamen. Iets na zessen sprongen de eerste lampenpeertjes aan en werden er lampoe templeks ontstoken, waar na er een vredige stilte over het kampement kwam. De omgeving van de Schoolweg Noord, bij Pasar Baroe, in Batavia, waar mijn ma Pension Haverkamp startte, was vierentwintig uur per dag in beweging. Behalve het voet- en fietsverkeer trokken er handkarren, rijtuigjes en auto's van niet meer bestaande merken als Mercer en Austin door de geasfalteerde straat. Tegenover het pension lag het Tjiliwoeng- kanaal dat in de moessontijd een kolkende watermassa naar zee afvoerde. In tegenstel ling tot andere delen van Batavia hadden wij dan geen last van overstromingen. Het kanaal scheidde ons van de mulo en de gouvernementsscholen die schuin aan de overkant lagen. Dagelijks passeerden er tal van verkopers met hun manden vol etenswa ren, huisraad of houtskool. Ze maakten hun komst op verschillende manieren duidelijk. De een klepperde met twee houtjes, de ander stootte hoge, zangerige geluiden uit. Ik wist na verloop van tijd precies wie zich op het achtererf meldde, zonder dat ik de handelaar 28 Moesson Moesson #6 december 2010.indd 28 24-11-10 19:00

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2010 | | pagina 28