O interview Herkenbare blauwdruk Opstaan en weer doorgaan Olympisch gekwalificeerd. - Nee, ik noem geen namen, dat vind ik niet chique naar mijn klanten toe. Maar het is wel geweldig om samen te kunnen werken met zulke pro fessionals. Als er dan wederzijds respect is, krijg je de bevestiging dat je goed bezig bent. Natuurlijk is dat leuk. Best bijzonder om dat zo snel te zien groeien. En heel motiverend om alert te blijven. Beter te willen, alsmaar beter te willen. Die tomeloze ambitie is niet bepaald Indisch. Die zogeheten Indische bescheidenheid, die ken ik niet. Als klein kind al niet. Maar dat neemt niet weg dat ik trots ben op mijn achtergrond. Wat zeg ik? Apetrots, ik omarm de Indische cultuur met beide armen!' (En dat is een flinke omarming!) Oswin: 'Indisch zijn betekent voor mij vooral familie. Ik heb een ontzettend hechte band met iedereen. Dat ik nu op een zondag middag met jou hier in de sportschool zit, is eigenlijk best gek. Ik had je beter bij de familie kunnen laten komen. Kom je dan de volgende keer bij mijn familie langs? Ik zal mijn familie nooit in de steek laten. Nooit. Ab-so-luut ondenkbaar. Mijn familie snapt niks van andere families die elkaar nooit of bijna nooit zien. Of erger nog: ruzie hebben en elkaar dan soms jaren vermijden. On denkbaar vinden wij. Ik denk zelfs dat dit bij Indische families heel zelden voorkomt. Mijn familie is mijn centrum.' 'Ik hoef daarom ook niet zo te zoeken naar mijn roots. Die zijn overal zichtbaar en voel baar in de familie. Heb geen moeite met het accepteren daarvan. Nogmaals; ik ben er heel trots op. Ondanks dat ik er niets voor heb hoeven doen. Ik weet ook niet of het nou zo anders is dan bijvoorbeeld bij Surinaamse fa milies. Dat zal wel niet, maar ik voel met Indi sche mensen onderling dat we een gelijk dna hebben, of een herkenbare blauwdruk. Hoe je het ook noemen wilt. Het voelt vertrouwd. Ik durf zelfs nog verder te gaan en te zeggen dat ik eerder een Indische jongen of meisje zou aannemen om die reden. Politiek natuur lijk zo incorrect als het maar zijn kan. Maar ik voel dat zo. Ik zal mijn kinderen ook ooit meenemen naar Indonesië. Gewoon omdat ik dat bij de opvoeding vind horen. Ik ben er zelf nog niet geweest. Ik ben vorig jaar voor het eerst in mijn leven op vakantie geweest. Na 30 jaar! Niet erg hoor, ik wilde gewoon al leen maar werken. Werken, werken, werken. Soms drie banen naast elkaar.' Oswin: 'Mensen die zeggen dat succes mij komt aanwaaien, snappen er niks van. Die vergeten voor het gemak dat ik altijd keihard heb gewerkt. En dus ook al heel vaak op m'n snuit ben gegaan. Opstaan en weer door- Moesson #7 januari 2011 def.indd 14 17-12-10 15:34

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2011 | | pagina 14