Pension Haverkamp
De foto's stemmen vrolijk. Opvallend
zijn haar stralende lach en levenslust die
de kijker ongetwijfeld zullen treffen.
Elly Maagdenberg, op een paar maan
den na negentig jaar, bezit een arsenaal
aan verhalen die in combinatie met de
beelden een inkijk in haar en het Indi- v
sche leven in de jaren dertig geven. f
Elly's moeder begon in 1931 Pension
Haverkamp aan de Schoolweg Noord
nummer 22 in Batavia. Een van de vaste
gasten, de heer Vane, een gepensioneerd
ambtenaar van de posterijen, legde Elly
Maagdenberg en de overige bewoners
tientallen keren op de gevoelige plaat
vast. De sfeer is vrijwel altijd speels en
informeel. In drie afleveringen vertelt
Elly in Moesson over haar jeugdjaren in
Pension Haverkamp.
Pension
DOOR TJAAL AECKERLIN FOTOGRAFIE PRIVÉCOLLECTIE ELLY MAAGDENBERG
Pension Haverkamp gaf geborgenheid op
een paar vierkante meter. De gasten bezaten
een ratjetoe aan achtergronden: Indo's,
Indonesiërs en enkele totoks. Van kantoorjuf
frouw tot student, van handelaar tot militair.
Aangezien ik ze dagelijks tegenkwam en ze
voor langere tijd in het kosthuis verbleven,
werden al die vertrouwde gezichten een
beetje 'familie'.
We letten, op een goede manier, op elkaar.
Het betekende dat de bewoners zich ook
voor mijn wel en wee verantwoordelijk
r
voelden. Zo hielp Jo, de onderwijzeres, mij op
geduldige wijze bij mijn rekenwerk. Tilly, de
gangmaakster aan de eettafel, begeleidde
mij naar mijn Eerste Heilige Communie in de
kathedraal met de gietijzeren torenspitsen.
En wanneer pensiongasten er een dagje op
uit trokken, klonk het: 'Elly... wil je mee?'
Mijn moeder waakte over de sfeer. Niemand
kreeg een voorkeursbehandeling. Ze deed
niet aan vaste zitplekken tijdens de maaltij
den en ze verwende haar kostgangers door
ze om beurten hun lievelingsgerechten aan
te bieden. De douaneambtenaar had bijvoor
beeld als tussendoortje graag boeboer ketan
item, zwarte kleefrijst met stroperige goela
djawa. Met sambel goreng oedang peté, als
hoofdschotel in de avonduren, maakte je
hem meer dan blij.
Het huispersoneel behoorde voor mij even
zeer tot de familie. De vrouwen zouden ons
lang, tot ver in de oorlogsjaren, trouw blijven.
Soms zag ik ze druk in de weer met het
uitkloppen van de matrassen of het uitzet-
28 Moesson
Moesson #7 januari 2011 def.indd 28
17-12-10 15:35
