Pension
Haverkamp
Tempo Doeloe
TJlANCi TVUAN
Essex, door de straten van Batavia. Hij was
blij met zijn nieuwe zusje en getweeën
struinden we in zijn vrije uren langs de
winkeltjes in Pasar Baroe waar we meestal
eindigden in het tjendolhuis. Die wandelin
gen brachten ons dicht bij elkaar. Hij nam
het voor mij op wanneer Paul, van beroep
ladingklerk, weer eens nukkig deed. Een dele-
manbedrijf, niet ver van ons vandaan, liet zijn
paarden op een veldje in de stadskampong
grazen. Ik was gewend om één van hen een
halve pisang aan te bieden, waarna ik het
van de eigenaar even mocht berijden. Paul
werd woest toen hij hier hoogte van kreeg.
'Een pisang voor een paard? Een pisang voor
een paard? Jij met je totok vader', en gaf
me onverwacht een flinke duw. Even later
rolden de jongens over elkaar heen. Het zou
uiteindelijk allemaal op zijn plek komen. Al
duurde het even voordat ik begreep dat mijn
oudste broer al vanaf zijn kindertijd veel voor
zijn kiezen had gekregen.
In ieder geval voelde mijn moeder zich dolge
lukkig. Zij was weer compleet.Met Emmy en
enkele andere bewoners zou ik een onver
getelijke reis naar Bandoeng en omgeving
maken. Ook nu weer schoot meneer Vane
een filmrol vol. In de eerste maand van de
Japanse bezetting overhandigde hij mij zijn
Rolleiflex. 'Elly... voor jou', waarna hij het hek
dichttrok, zwaaide en in een rijtuig stapte.
Geen dramatisch afscheid, want ik wist im
mers niet dat ik hem nooit meer zou zien.
Hetzelfde gold voor Onkel. Hij zou enige tijd
later ook de deur dichttrekken om niet meer
terug te keren. De Rolleiflex bewaarde ik
netjes tussen wat kledingstukken, waar het
toestel tijdens een huiszoeking niet onopge
merkt bleef. O
januari 2011 31
Moesson #7 januari 2011 def.indd 31 17-12-10 15:36
