In Memoriam
Pierre Bovens
Verhalen van Surinaamse Javanen
Hebbes!
KRONTJONG
PISSSA
I Selatan Sepas
intum Bunga Di F
urni BahanaPa
i Puncak Girl
Voor veel mensen was Pierre Bovens (Obbicht, 1939) een
vertrouwd gezicht. Ieder jaar kon je hem vinden in de
stand van de stichting Hulp aan Landgenoten in Indone
sië (HALIN) op de Tong Tong Fair. En was hij even niet op
zijn post, dan kwam hij juist net aangewandeld. Op zijn
gemak. Een linnen tasje losjes over de schouder. Altijd in
voor een goed gesprek. Zijn stem was zacht, maar was
hij eenmaal begonnen aan zijn verhaal, dan klonk hij
vastberaden en was hij niet te stoppen.
Pierre overleed op 7 februari. Op 71-jarige leeftijd.
Slechts een paar goede vrienden waren op de hoogte
van de ernstige ziekte die eind vorig jaar bij hem was
geconstateerd. Maar ook voor hen kwam het bericht
van zijn overlijden onverwacht. Bescheiden als hij was,
sprak Pierre niet graag over zichzelf. Bij hem stond altijd
de ander centraal. Met veel inzet en toewijding werkte
hij als vrijwilliger voor HALIN, waar hij de afgelopen
zestien jaar in het bestuur zat, de laatste jaren als
vice-voorzitter. In die functie nam hij ook deel aan vele
vergaderingen, zoals die van het Indisch Platform. Daar
viel hij op door zijn standvastigheid. Als de meerderheid
er anders over dacht, was dat voor hem geen reden om
zijn standpunt zomaar te herzien.
Rond de onafhankelijkheid van Suri
name vertrokken tussen de 20.000 en
25.000 Javanen naar Nederland. Anno
2011 leven naar schatting zo'n 75.000
Javanen in Suriname. Grootschalige
migratie, al dan niet gedwongen, is
kenmerkend geweest voor koloniale
rijken. Omdat de Nederlandse auto
riteiten niet meer afhankelijk wilde
zijn van Brits-Indische contractanten,
kwamen ongeveer 34.000 Javanen in
de periode 1890-1939 naar Suriname
om op plantages te worden ingezet.
De levensverhalen uit Migratie en
cultureel erfgoed die zijn opgetekend
in Suriname, Indonesië en Nederland
hebben alle elementen van migratie
geschiedenissen in zich: de trots - maar ook de twijfel - over de
duurzaamheid van de eigen afkomst; bij de een het gevoel dat de
gemengde afkomst juist een voordeel is, terwijl het bij de ander
juist een gevoel van ontheemd-zijn oplevert. Een fraaie kennis
making met de Surinaams-Javaanse gemeenschap die vaak in de
schaduw staat van andere bevolkingsgroepen in Suriname. (wim
manuhutu)
Rudy Moekiat Samiran bij aan
komst op Schiphol, maart 1979.
Foto uit besproken boek.
Migratie en cultureel erfgoed
Verhalen van Javanen in Suriname, Indonesië en Nederland
Door Lisa Djasmadi e.a. (red.)
KITLVPress: 159 pagina's (hardcover)
ISBN: 978 90 67183727
Prijs: 19,95
De volgende vijf lezers ontvangen bin
nenkort het halve themanummer van
De Cids overTjalie Robinson in de bus:
R. Comanne uit Overdinkel, G. Naw-
rocki uit Zoetermeer, S. Baumann uit
Den Haag, J. Anthonissen uit Zoeter
meer en M.F.H. Dijkman uit Bunschoten.
Ook mochten we 4 maal een dvd- en cd-pakket
Krontjong Dessa 4 weggeven. De winnaars
zijn: W. Steinfort uit Breda, H.B. van Wessel-Tan
uit Rotterdam, K. Blok uit Hever (België) en
J.E.A. Portier uit Deventer. Tot slot gaan er vijf
exemplaren van Otto Kreeffts Birma Spoorweg;
een visuele herinnering naar: J. van Dijk uit
Leeuwarden, S. Rijpma uit Westhem, G. Ochse
uit Zoetermeer, M. van Erven-Ys uit Tilburg en
N. Kok uit Enschede.
6 Moesson
Moesson #9 maart 2011_pim.indd 6
Tijdens de herdenkingsdienst die voor Pierre in Den
Haag werd gehouden, werd duidelijk hoe groot zijn
maatschappelijke betrokkenheid was en hoezeer hij
het begrip 'zingeving aan het leven' gestalte had weten
te geven. Sprekers onder wie studievriend en oud
staatssecretaris Dzingisz Gabor en Wieteke van Dort
vertelden hoe Pierre de drijvende kracht was geweest
achter menig sociaal initiatief. Op grote schaal, zoals
zijn inspanningen voor de plaatselijke afdeling van
het CDA, als op kleine schaal, zoals zijn inzet om een
bekende Haagse kunstenaar die dakloos was geraakt, te
huisvesten en te ondersteunen. Door zijn bestuurwerk
voor de Surinaamse culturele stichting De Waterkant,
reisde hij de laatste jaren van zijn leven meerdere keren
naar Suriname. Dat land had hij samen met Indonesië
in zijn hart gesloten. Daar in de Tropen voelde hij zich
senang. Nu is Pierre aan zijn laatste reis begonnen.
Moge hij rusten in vrede.
24-02-11 16:17
