Donderdagavond 10 maart half negen, O reportage ik sta in wat lijkt op een art galerie, maar de ruimte is haast geheimzinnig donker en de achtergrondmuziek onkarakteristiek overheersend. Hoor ik nou R&B? De opening van expositie DOOVOO, the dark side in full color! in cultuurhuis BTHECITY te Rotterdam is duidelijk geen duffe vernissage, maar een heuse Art Show. Compleet met optredens van onder andere percussie legende Nippy Noya, ter lancering van een verzameling magisch en duister aandoend werk. Bijzonder, maar bij mij doemen wel wat vragen op. Gelukkig tref ik initiatiefnemers Dustin Lalihatu en diens oom Derek Leatemia voor tekst en uitleg. Wat is dit nu: DOOVOO@BTHECITY? Lalihatu: 'Nou, ten eerste, BTHECITY is bedoeld als platform voor Nederlandse kunstenaars met een niet- westerse achtergrond. Voor die energieke multiculturele stadsvibes die we nu nog missen in het Stedelijk, bij wijze van spreken. Want contemporain Nederland is best wel een gesloten veste. Dat zeg niet alleen ik, zoiets bleek ook uit onderzoeken van het OCW onder minister Plasterk. Nederland is niet cultuurdivers, maar dat komt wel, en wij zijn een instrument daarin. Met DOOVOO richten we ons nu op derde en vierde generatie kunste naars. Op jonge mensen, die niet meer bezig zijn met de blanke overheerser of het postkolonialisme, maar voor iets nieuws staan dat uit die vermengingen in een multiculti-stad als Rotterdam voortkomt: Urban Art. Het woord DOOVOO zelf is een beetje onze eigen flavor variant op voodoo. De exposerend kunstenaars hebben Surinaamse en Indische roots, en zijn bekend met ofwel winti of goena-goena. Iedereen had daar wel wat mee.' Lachend voegt Lalihatu daaraan toe: 'Bijgeloof hè.' Twee van Lalihatu's urban artists vind ik in DOOVOO's kleurrijke afgezanten van de Willem de Kooning Acade mie te Rotterdam: de Surinaams-Indische Sharon Jane Dompig en Indische Atlynn Vrolijk. Beiden zijn in de twintig en fotograferen. Wat hebben jullie dan precies met voodoo? Atlynn: 'Ik ben helemaal niet thuis in de voodoo, dat is toch meer Surinaams. Maar die zwarte magie sprak me wel aan als thema voor een fotoshoot.' ik: oh god. Ik wil altijd diep in een onderwerp kunnen duiken voordat ik werk maak, maar ik dacht: als we voodoo gaan doen wordt het een beetje link. Dan word ik een soort van bang, het is eng om iets niet onder controle te hebben. Surinamers zijn sowieso heel erg bijgelovig, al die rituelen en gebruiken.' Hoe proberen jullie dat donkere tot uiting te laten komen in jullie werk? Sharon Jane: 'Oh op verschillende manieren. Bijvoor beeld in de serie "Saray" ging ik uit van voodoopoppen. Ik gebruikte een fysieke foto als pop, bewerkte deze met naaldjes en gekke stiksels, en maakte daar dan weer foto's van. Zo ontwikkelde ik mijn eigen ritueel- tjes. En voor werk als "Wayta" haalde ik de menselijk heid van mijn model soort van weg uit het beeld. Door haar tepels te wissen of dingetjes die niet kloppen juist te laten. Pech dat haar ogen half open staan, maar dat pakt me gewoon juist meer.' Atlynn: 'Ja, van mij hoeft het ook niet altijd allemaal mooier en gelikter. Het spijkertje in de muur achter een model, ik laat het gewoon zitten. En voor DOOVOO heb ik bewust foto's willen schieten met een lange sluiter tijd. Zodat er een soort van vaagheid in het beeld komt, dat onduidelijk is wat nou echt de voorstelling is.' Klopt dat voor jullie nou, dat los zijn van een koloni aal verleden waar Lalihatu over spreekt? Atlynn: 'Mijn vader is Indisch, en wat mij vooral ver wonderde als kind, is dat hij geen Maleis spreekt. Blijk baar was het niet netjes om de oorspronkelijke taal te spreken, dus heeft mijn pa dat nooit geleerd. Wel jammer. Maar verder... we voelen niet die ballast waar onze ouders misschien nog wel last van hadden, van wat er toen is gebeurd en waarom ze weg moesten.' Sharon Jane: 'Jaa, naja, ik voel me er ergens wel mee verwant, want door de slavernij konden mijn voorou ders lekker mixen in Suriname en ben ik er nu. Wat ik veel gekker vind is hoe sommige Nederlanders nu nog over rassenzaken kunnen denken. Dat iedereen het maar heel normaal vindt dat alle knechtjes van Sinter klaas zwart zijn enzo. Ja toch?' 14 Moesson Sharon Jane: 'Voodoo is iets waarvoor ik me het liefst afsluit. Toen vast stond dat dit het thema werd, dacht Wat hebben jullie dan nog met jullie roots denk je? Moesson #10 april 2011.indd 14 24-03-11 14:17

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2011 | | pagina 14