ears
Sinds Elizabeth Gilbert's bestseller
Eat pray love en de gelijknamige
verfilming met Julia Roberts, is hij
wereldberoemd: de tandeloze, goed
lachse Balinese balian Ketut Liyer. In
Ubud liet Moesson's Bregtje Knaap
haar hand door hem lezen.
TEKST EN FOTOGRAFII BREGTJE KNAAP
'Wil je echt naar deze Ketut Liyer (hij spreekt
het uit als het Engelse liar)?' vraagt mijn
vader. Hij vond Eat pray love niet om door te
komen en heeft het nog voor het einde van
het eerste hoofdstuk in een hoek gesmeten.
Van de hele hype rondom Ketut heeft hij
geen flauw benul. Ik knik. Alle keren dat we
met de motor over de Jalan Raya Pengosekan
zijn gereden, hij aan het stuur, ik achterop,
werd mijn oog als vanzelf naar het bord
langs de weg getrokken. 'Ketut Liyer' en een
grote gele pijl naar links. Dat moest hem wel
zijn, dé Ketut Liyer...
Nu zijn we de pijl dan eindelijk achterna
gereden, over een rustige weg die eindigt
in een flauwe bocht naar rechts, tot voor
Ketut's familiecompound. We staan voor de
ingang en ik gluur door de houten poort naar
binnen. Of ik echt een reading van Ketut wil,
weet ik nog niet. Ik wil gewoon even kijken.
Binnen heerst een volslagen rust. Orchideeën
bloeien in potten, perkututs koeren zachtjes
in hun felbeschilderde kooitjes, en op een rij
tje houten stoelen hangen enkele toeristen,
zichtbaar verveeld van het wachten en de
hitte. Een Balinees met een bril komt op me
af en legt me vriendelijk doch beslist uit dat
ik vandaag niet meer terecht kan. Het is te
druk en Kakek Ketut is al moe. Morgenoch
tend kan ik terugkomen om een nummertje
te trekken en mijn beurt af te wachten.
Nieuwsgierig
Mijn nieuwsgierigheid wint het en de
volgende dag kom ik terug met mijn vriend
Sunil. Als we de brommer even na negenen
22 Moesson
Moesson #10 april 2011.indd 22
24-03-11 14:17
