interview
Zo wispelturig als Eva. Of net zo impulsief als Desie. Eva van
de Wijdeven lijkt wel op de personages die ze speelt. Hartstikke
leuk, antwoordde ze direct toen Moesson haar vroeg voor een
interview. Maar op de fiets op weg naar het vraaggesprek dacht
ze: Mijn roots? Shit, eigenlijk weet ik daar helemaal niets van.
'Mag ik wat honing?'
vraagt Eva van de Wijdeven aan de serveerster. 'Komt
eraan', gebaart het meisje. Maar dat had ze tien
minuten geleden ook al beloofd. Het is druk. Langs het
schaduwrijke terras in Amsterdam-Oost, waar mensen
uit alle windstreken zijn neergestreken om verkoeling
te zoeken, raast het verkeer voorbij. Een tram zet zich
luid in beweging. De serveerster staat er alleen voor
en dat vraagt van de terraszitters het nodige geduld.
Eerder was dat voor een mevrouw aanleiding om
luidkeels haar beklag te doen. Voor een Marokkaanse
man met zijn hand in verband was dat weer reden om
het voor de serveerster op te nemen. Met onvervalste
Amsterdamse tongval vroeg hij aan de boze mevrouw
of ze dan niet had gezien dat het meisje in haar eentje
stond te bedienen en daarna zei hij dat ze haar daarom
best met meer respect had mogen bejegenen. Toen
de boze mevrouw zich geschrokken uit de voeten had
gemaakt, probeerde de man joviaal een praatje aan te
knopen met zijn andere buurvrouw op het terras. 'Ik
weet het, ik heb een grote mond. Daarom ben ik laatst
in elkaar geslagen. Door strenge gelovigen in van die
lange jurken. Ja, er wonen vreemde vogels hier.'
Eva van de Wijdeven was toen nog niet aangeschoven,
maar het zou zo een scène geweest kunnen zijn uit
de televisieserie A'dam - E.V.A. (Amsterdam en vele
anderen), waarvan de laatste aflevering onlangs op te
levisie werd uitgezonden. Een prachtig caleidoscopisch
verhaal over de hoofdstad en haar inwoners. Centraal
staat het liefdesverhaal van de twee hoofdpersonen
Adam en Eva (gespeeld door Teun Luijkx en Eva van
de Wijdeven), met daardoorheen een tal van verhalen
over anderen die normaal gesproken naamloze pas
santen zouden zijn gebleven.
Een van de mooiste Nederlandse series van de laatste
tijd, vonden de critici eensgezind. En ook op straat
krijgt Eva van de Wijdeven doorlopend goede reacties,
zegt ze. Of mensen steken hun duim op en roepen: Hé
DOOR RICCI SCHELDWACHT FOTOGRAFIE AMKE
Eva! 'En dan reageer ik altijd, want in het echt heet ik
ook zo.' Ze lacht. Ze is blij met het resultaat. 'Alles klopte,
de muziek, de verhaallijnen. We hadden altijd mooi
weer met draaien. Dat helpt natuurlijk ook.' En zeker
niet onbelangrijk: ook de acteurs leverden een prima
prestatie. 'Het zijn er iets van 216 die hebben meege
daan en ze zijn allemaal goed. Dan is het toch fantas
tisch om daar een bijdrage aan te mogen leveren?'
Eva van de Wijdeven (Goirle, 1985) viel voor het eerst
op in de tv-serie Dunya en Desie over twee harts
vriendinnen uit Amsterdam-Noord. Een donkere en
een blonde. De een bedachtzaam en gereserveerd, de
ander impulsief en een flapuit. Dunya, de donkere,
werd gespeeld door Maryam Hassouni. Zijzelf speelde
de blonde Desie.
Eigenlijk leek ze helemaal niet op het personage dat
de makers in hun hoofd hadden, vertelt ze. 'Ze zochten
een dikke Desie. Maar alle meisjes die kwamen casten
hadden een lage energie. Ik denk dat ik van alle kandi
daten veruit de dunste was. Maar ik had wel de meeste
energie. En het moest een druk meisje zijn. Dat was in
het contrast met Dunya heel belangrijk. Toen zeiden ze:
We nemen die en dan verven we dat haar wel blond.
Wat ze mij overigens niet meteen hebben gezegd. Dat
deden ze pas na drie weken repeteren: "O ja, je moet
nog wel even naar de kapper." Dat was eerst wel even
shocking. Ik was net Barbie. Maar ja, je weet dat het
erbij hoort.'
Zestien waren zij en haar tegenspeelster uit de titelrol.
En dat het tussen de twee klikte was ook in de serie
terug te zien. Ze waren de twee vriendinnen die samen
lief en leed deelden, maar in de eerste plaats vooral
ontzettend veel plezier hadden.
'Ik denk wel dat de rollen die ik speel dichtbij me staan.
Ik speel altijd intuïtief. Heel naturel. Dan haal je heel
veel uit jezelf. Eigenlijk hoef je dan niet meer na te
denken hoe je iets speelt, maar je bent het gewoon. En
je wordt natuurlijk ook gecast omdat je een bepaalde
uitstraling hebt.'
mei 2011 35
Moesson #11 mei 2011.indd 35
28-04-11 12:58
